Μετά την προχτεσινή αθλιότητα της «Αυγής», που στο πρωτοσέλιδό της παρουσίαζε περίπου ως ευθύνη των πληγέντων τις καταστροφές και τους θανάτους από τις πλημμύρες στη Δυτική Αττική, χτες η εφημερίδα της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να τα μαζέψει κάπως και να επιμερίσει τις ευθύνες σε όλο το πολιτικό σύστημα και τον τρόπο που λειτουργούσε έως τώρα. Στην πραγματικότητα, συνεχίζει την προσπάθεια να διαχυθούν οι ευθύνες για την καταστροφή γενικά και αόριστα στα κόμματα, στις κυβερνήσεις και την Τοπική Διοίκηση από την εποχή του ...Κωνσταντίνου Καραμανλή και δώθε, για να καταλήξει στο «Ως εδώ!» και την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να βάλει τέλος σε «παθογένειες» του συστήματος που άκμασαν στο παρελθόν και οδήγησαν στα σημερινά αποτελέσματα. Τι επιδιώκει η «Αυγή»; Πρώτον, να βγάλει από το κάδρο των ευθυνών τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία πληρώνει τάχα τα σπασμένα των προηγούμενων και δεν φοβάται να αναλάβει ευθύνες, προκειμένου η κατάσταση να μην επαναληφθεί. Και δεύτερον, να παρουσιάσει την απουσία αντιπλημμυρικών έργων ως πολιτική επιλογή των προηγούμενων κυβερνήσεων, από αμέλεια ή αδιαφορία για το λαό, ακόμα και για λόγους «πολιτικής ατολμίας» να συγκρουστούν με συγκεκριμένα συμφέροντα, που η σημερινή κυβέρνηση διατείνεται πως δεν έχει. Επομένως, κάνουν τα πάντα για να κρυφτεί το κύριο: Το καπιταλιστικό κέρδος ως αιτία της καταστροφής, όπως με αποδεικτικό τρόπο έδειξε χτες και προχτές ο «Ριζοσπάστης». Μ' αυτά και μ' αυτά, καταλαβαίνει κανείς πόση αξία έχουν οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι αυτήν τη φορά το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο και ότι δεν θα επιτρέψει να συμβούν ξανά τέτοια γεγονότα...

Ακάθεκτη προχωρά η κυβέρνηση τα σχέδια για τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας, μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων ιατρικής κάνναβης, παρά τις επιστημονικές και άλλες ενστάσεις που υπάρχουν, αλλά και τον ορατό κίνδυνο να αποτελέσει η καλλιέργεια κάνναβης για «φαρμακευτικούς» σκοπούς το παραθυράκι για τη νομιμοποίηση της χρήσης. Αυτοί πάντως που τρίβουν τα χέρια τους περισσότερο από τον καθένα, είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που ασχολούνται με τα φαρμακευτικά σκευάσματα της κάνναβης, αντλώντας την πρώτη ύλη από δικές τους καλλιέργειες, όπως αυτές που επιδιώκουν να κάνουν στην Ελλάδα, μετά την προσαρμογή της νομοθεσίας. Για να υπάρχει μια εικόνα των μεγεθών που συζητάμε, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης έλεγε τις προάλλες σε συνέντευξή του στο «Bloomberg» ότι οι επενδύσεις «εν αναμονή» για έργα που αφορούν την κατασκευή «πάρκων θερμοκηπίων», για την καλλιέργεια και επεξεργασία της κάνναβης, αγγίζουν το 1,5 δισ. ευρώ. Αν τώρα υπολογίσει κανείς ότι ο επενδυτής φιλοδοξεί να βγάλει πολύ μεγαλύτερο κέρδος από το κεφάλαιο που επενδύει, αντιλαμβάνεται ότι μιλάμε για πραγματικό χρυσωρυχείο, που στήνεται στις πλάτες ανθρώπων που υποφέρουν και αναζητούν απελπισμένα ανακούφιση από τα συμπτώματα της ασθένειάς τους. Σύμφωνα μάλιστα με τον υπουργό, η ψήφιση του σχετικού νόμου επείγει, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους επενδυτές να έχουν συγκομιδή από τον ερχόμενο κιόλας χρόνο, μην τυχόν και χάσουν καμιά μέρα στην απόσβεση της επένδυσης...

Ξαναζεσταμένο φαγητό σερβίρουν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες οι χρυσαυγίτες και άλλοι νοσταλγοί της χούντας, λέγοντας ότι στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν νεκροί και πως όλο αυτό ήταν ένα κατασκεύασμα για την «ηρωοποίηση της αριστεράς». Η ανοησία, ο αντικομμουνισμός και ο φανατισμός των φασιστοειδών δεν σηκώνουν καμιά σοβαρή απάντηση. Αλλωστε, τα ιστορικά γεγονότα έχουν καταγραφεί και δεν μπορεί να τα επισκιάσει καμιά χρυσαυγίτικη εκδοχή τους. Μας προκαλεί, ωστόσο, εντύπωση η επιμονή τους, μιας και είναι ευρέως γνωστό, αλλά αποδεκτό και από τους ίδιους, ότι η χούντα δεν δίσταζε ακόμα και να σκοτώσει προκειμένου να «συμμορφώσει» τους «αντιφρονούντες». Το απέδειξε άλλωστε με τα ξερονήσια, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις, τους φόνους, τις εκπαραθυρώσεις και πάει λέγοντας, σε όλη τη διάρκεια της επταετίας. Μήπως τελικά αλλού καταθέτουν τα διαπιστευτήριά τους και όχι στα απολειφάδια της χούντας; Μήπως το βλέμμα και το αυτί τους είναι τεντωμένα προς την άλλη μεριά του Ατλαντικού, όπως άλλωστε φάνηκε και από τις δηλώσεις που έκαναν μετά το ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ. Λέμε, μήπως;