«Τον Αύγουστο του 2018 τελειώνουμε με το πρόγραμμα, βλέπουμε ήδη μια πολύ μεγάλη διαφορά στους οικονομικούς δείκτες και ευελπιστούμε αυτήν τη διαφορά να τη φέρουμε στους κοινωνικούς δείκτες και στην αίσθηση των ανθρώπων για την πραγματική οικονομία, όπως ακριβώς έγινε και στην Πορτογαλία, προς όφελος της κοινωνίας», είπε ο Ελληνας πρωθυπουργός στον Πορτογάλο Πρόεδρο Μαρσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα, στη χτεσινή τους συνάντηση. Στην Πορτογαλία, όμως, η όποια «επιτυχία» της κυβέρνησης αφορά το κεφάλαιο, ενώ τα λαϊκά στρώματα μετράνε απώλειες ή εισπράττουν κάποιο ...αντίδωρο για τις μεγάλες μειώσεις που είχαν τα προηγούμενα χρόνια. Να λοιπόν τι πήραν οι εργαζόμενοι: Αύξηση στον κατώτερο μισθό ίση με δύο κουλούρια τη μέρα (88 λεπτά). Ο κατώτατος μισθός είναι τώρα στα 557 μεικτά, με στόχο να φτάσει τα 600 ευρώ στο τέλος της τετραετίας, αν το επιτρέψει βέβαια η οικονομία. Τα ίδια ψίχουλα πήραν και οι συνταξιούχοι, την ώρα που η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, με τη στήριξη του Πορτογαλικού ΚΚ, διατηρεί άθικτους όλους τους αντεργατικούς νόμους, ιδιαίτερα αυτούς που αφορούν την «ευελιξία» των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, ατομικές συμβάσεις, «δουλεμπορικά», επισφαλής εργασία). Να σημειωθεί ότι το 53,5% των Πορτογάλων κάτω των 30 ετών απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Γι' αυτά τα «επιτεύγματα», αλλά και για το γεγονός ότι με τους συμμάχους της καταφέρνει να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, η πορτογαλική κυβέρνηση δικαιούται πράγματι το θαυμασμό και τα εύσημα του Ελληνα πρωθυπουργού.

Τι φταίει που ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει αντιλαϊκή πολιτική; Οτι «ο Λένιν λίγα πράγματα είχε καταλάβει από μαρξισμό...» (!) και ότι ο Μαρξ δεν έγραψε ποτέ για «δικτατορία του προλεταριάτου». Για όποιον διαβάζει απορημένος τις παραπάνω «σκέψεις», εξηγούμε: Επειδή ο Λένιν δεν ήξερε γρι από Μαρξ, έφτιαξε τον μπολσεβικισμό, που είναι «θεωρία εξουσίας και όχι η κατάργησή της». Αλλά ακόμα και ο ευρωκομμουνισμός ήταν «σταλινισμός από μέσα» και κληροδότησε τα ...εξουσιαστικά κουσούρια στους σύγχρονους εκφραστές του, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό «το σύστημα έκανε μια χαψιά τον Τσίπρα και την παρέα του», αφού όλοι γαλουχήθηκαν με τη λογική «εξουσία για την εξουσία...». Αυτά γράφει σε άρθρο της η «Εφημερίδα των Συντακτών». Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτού του είδους οι ανοησίες το μόνο που καταφέρνουν είναι να προδίδουν την πλήρη σύγχυση του συγγραφέα τους. Αξιοποιούνται όμως για να φτιαχτεί μια ιδεολογικοπολιτική σούπα, που σερβίρεται ως δήθεν αντιπαράθεση με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πραγματικότητα υπηρετεί τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Και σε αυτό, η «ΕΦ.ΣΥΝ» και οι αρθρογράφοι της έχουν κάνει ολόκληρη διατριβή.

Αμπάριζα τα ΜΜΕ έχει πάρει η κυβέρνηση, με τον διοικητή του ΟΠΕΚΑ (πρώην ΟΓΑ) να δηλώνει σ' όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να μειωθούν τα επιδόματα και οι συντάξεις αναπηρίας. Βέβαια, στις δηλώσεις αυτές αποσιωπάται η πρόβλεψη του 3ου μνημονίου για μείωση κατά 900 εκατ. ευρώ ετησίως των δαπανών για την Πρόνοια. Επίσης, δεν λέγεται κουβέντα για το «ανοιχτό» σε μελλοντικές Υπουργικές Αποφάσεις και εγκυκλίους άρθρο 215 του πολυνομοσχεδίου, σχετικά με το νέο σύστημα και τα κριτήρια απονομής των επιδομάτων των ΑμεΑ και των συντάξεων αναπηρίας. Και φυσικά, τηρείται σιγήν ιχθύος για τη «λειτουργικότητα» της αναπηρίας, ως κριτήριο που καθορίζει αν κάποιος δικαιούται αναπηρική σύνταξη ή όχι. Την ίδια στιγμή, τα ΚΕΠΑ εξακολουθούν να βγάζουν σωρηδόν αποφάσεις που μειώνουν τα ποσοστά αναπηρίας κάτω του 67% σε ανάπηρους και χρονίως πάσχοντες, οι οποίοι χάνουν και αυτό το ελάχιστο επίδομα που έπαιρναν τόσα χρόνια. Με δεδομένα τα παραπάνω, πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τις «δεσμεύσεις» της κυβέρνησης, πέρα από ωμή πρόκληση για τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους;