Από εδώ το έφερε, από εκεί το πήγε, τελικά η κυβέρνηση ξεφούρνισε την πρόθεσή της να καταργήσει και την ελάχιστη προστασία της λαϊκής κατοικίας από πλειστηριασμούς. Βέβαια, και ο νόμος Κατσέλη που ισχύει μέχρι σήμερα δεν προσέφερε ουσιαστική προστασία στα λαϊκά νοικοκυριά, αφού απλώς εξασφάλιζε ότι οι τράπεζες δεν θα χάσουν τα λεφτά τους σε περίοδο που οι ίδιες δεν ενδιαφέρονταν για μαζικές κατασχέσεις, δίνοντας έτσι «παράταση» σε μια σειρά λαϊκά νοικοκυριά, που έμπαιναν σε έναν κυκεώνα ουσιαστικής ομηρίας. Επίσης, οι προϋποθέσεις ένταξης στο νόμο επιδεινώνονταν χρόνο με το χρόνο, αφήνοντας όλο και περισσότερους απ' έξω. Τώρα, συνεχίζοντας στην ίδια κατεύθυνση και σε συνθήκες που οι τράπεζες θέλουν να απαλλαγούν από τα «κόκκινα» δάνεια και τα funds να βάλουν χέρι στη λαϊκή κατοικία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται να βάλει την υπογραφή της στην άρση των όποιων εμποδίων. Συνδέει μάλιστα αυτήν την απόφαση με την πρόθεσή της να δώσει «ώθηση στην ανάπτυξη», καθώς η γρηγορότερη μείωση των «κόκκινων» δάνειων θα βοηθήσει τις τράπεζες να «παίξουν το ρόλο τους», να σπρώξουν περισσότερο χρήμα στη στήριξη επενδύσεων. Και μέσω αυτής της διαδικασίας, δηλαδή, οι εργαζόμενοι πληρώνουν άμεσα για τη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Οι συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα θα είναι σκληρές τα επόμενα χρόνια. Κι αυτό η κυβέρνηση, μαζί με τα άλλα κόμματα που βάζουν στο στόχαστρο τη λαϊκή κατοικία, πρέπει να το πληρώσει ακριβά.
Το παραμύθι της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΛΟ) ξαναζεσταίνει η κυβέρνηση, ως «διέξοδο» τάχα για τους χιλιάδες άνεργους, ενόψει και της σχετικής έκθεσης που θα γίνει σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Βέβαια, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες υπουργών να κρατάνε ζεστή την υπόθεση, με παραδείγματα όπως η ΒΙΟΜΕ, τα κλωστοϋφαντουργεία του Λαναρά κ.ά., η προπαγάνδα τους ξεφτίζει, όσο η πραγματικότητα διαψεύδει τον «παράδεισο» που τάζουν με την ανάπτυξη της ΚΑΛΟ. Στην πράξη, οι άνεργοι που βαφτίζονται «επιχειρηματίες», οι εργαζόμενοι που απολύονται και «προσλαμβάνονται» εκ νέου με δυσμενέστερους όρους, μέσα από «κοινωνικές επιχειρήσεις» δεν βλέπουν καμία «σταθερότητα» και «ανθεκτικότητα» στη ζωή τους, όπως προκλητικά τους διαβεβαιώνει η υπουργός Εργασίας σε μία από τις πρόσφατες συνεντεύξεις της.