Φορολογικά κίνητρα σε επιχειρηματίες για δωρεές σε πανεπιστήμια σχεδιάζει να δώσει η κυβέρνηση, σύμφωνα με την υπουργό Παιδείας, με στόχο υποτίθεται να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός των ιδρυμάτων. Προφανώς, η υπόθεση «χορηγοί» στην Παιδεία δεν είναι καινούρια και έχει έως ένα βαθμό προχωρήσει σε σχολεία και άλλες δομές της Εκπαίδευσης, με εταιρείες να διαφημίζουν τη «φιλευσπλαχνία» τους πάνω στα συντρίμμια που αφήνει η κρατική υποχρηματοδότηση. Πραγματικός στόχος είναι να απαλλαγεί ακόμα περισσότερο το κράτος από την υποχρέωση να εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία πανεπιστημίων, σχολείων, βρεφονηπιακών σταθμών κ.ο.κ., κάτι που προωθείται μεθοδικά εδώ και χρόνια. Ειδικά σε ό,τι αφορά τα πανεπιστήμια, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα διάφορα ιδρύματα που χρησιμοποιούν για βιτρίνα, δεν σπαταλάνε τα λεφτά για την ψυχή της μάνας τους, αλλά αξιοποιούν τις κάθε είδους χορηγίες για να παρέμβουν ανοιχτά στο πρόγραμμα σπουδών, στην έρευνα και συνολικά στη λειτουργία των πανεπιστημίων, όπως ήδη γίνεται με τις διάφορες υποτροφίες και τις έδρες που χρηματοδοτούν στα τριτοβάθμια ιδρύματα. «Το τερπνόν μετά του ωφελίμου» λοιπόν για τις επιχειρήσεις και το κράτος τους στο εμπορευματοποιημένο σύστημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης...
Το «λιθαράκι» του στο ξέπλυμα του δολοφονικού ρόλου του ΝΑΤΟ έβαλε και φέτος ο δήμος Θεσσαλονίκης, με πρωτοβουλία του νέου δημάρχου, σε συνεργασία με τη ΔΕΘ και το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης. Μετά τα «κατορθώματα» της προηγούμενης δημοτικής αρχής, που πέρσι έφτασε στο σημείο να ντύσει την πόλη στα χρώματα της «αστερόεσσας», φέτος, ανάμεσα στις φωτογραφίες περασμένων δεκαετιών της πόλης, που τοποθετήθηκαν σε επιλεγμένες στάσεις του ΟΑΣΘ, φιγουράρει και αυτή της 17ης ΔΕΘ το 1952, τη χρονιά που η Ελλάδα προσχώρησε μαζί με την Τουρκία στο ΝΑΤΟ, με λεζάντα «Η Ελλάς στο Ατλαντικό Σύμφωνο - Η συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην 17η ΔΕΘ». Καμία «αισθητική αναβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος» δεν φέρνει το λιβάνισμα στη δολοφονική συμμαχία του ΝΑΤΟ, όπως ισχυρίζεται ο δήμος, ούτε κάποιο λόγο έχει ο λαός να καμαρώνει για την ένταξη της χώρας σ' αυτήν. Κανείς δεν ξεχνάει άλλωστε τον δολοφονικό χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας και τα εγκλήματά της στη Γιουγκοσλαβία το 1999, απέναντι στα οποία στάθηκαν οι εργαζόμενοι και ο λαός της πόλης, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές. Αυτοί οι αγώνες «κοσμούν» πραγματικά την πόλη και όχι τα κάθε λογής «πλυντήρια» της εγκληματικής ΝΑΤΟικής συμμαχίας από τους δημάρχους και τις κυβερνήσεις όλων των κομμάτων.
«Τα πλεονάσματα είναι το τυρί και τα προαπαιτούμενα η φάκα» ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τη συζήτηση για την επαναδιαπραγμάτευση των πρωτογενών πλεονασμάτων, προσθέτοντας ότι «ο Τσίπρας πήρε το τυρί, χωρίς να πιαστεί στη φάκα των προαπαιτούμενων». Τις προάλλες, μάλιστα, με αφορμή τις δηλώσεις Λαγκάρντ, ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούσε την κυβέρνηση για «ατολμία», επειδή δεν θέτει τώρα ζήτημα μείωσης των πλεονασμάτων, αλλά παραπέμπει την όλη συζήτηση για το 2021. Την ίδια συζήτηση, βέβαια, για το «τυρί» και τη «φάκα», τη ζήσαμε και το 2018, όταν το επίδικο ήταν τότε η διευθέτηση του χρέους, σε συνδυασμό με την περιβόητη «έξοδο από τα μνημόνια». Το πού κατέληξε εκείνη η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι το θυμούνται: Το κεφάλαιο πήρε το «τυρί» της διευθέτησης και ο λαός πιάστηκε στη «φάκα» μιας συμφωνίας για αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2022, αυστηρή εποπτεία μέχρι το 2060 και πάει λέγοντας. Το ίδιο θα γίνει και τώρα, στην περίπτωση που η ΝΔ πάρει τη μείωση των πλεονασμάτων: Το κεφάλαιο θα κερδίσει δημοσιονομικό χώρο για περισσότερες επιδοτήσεις και προνόμια, που θα συνεχίσει να πληρώνει ο λαός με φοροληστεία και άλλα μέτρα σε βάρος του. Επομένως, πραγματική «φάκα» για το λαό και τις ανάγκες του είναι οι στόχοι του κεφαλαίου και απ' αυτούς πρέπει να απεγκλωβιστεί με την πάλη του, για να σταματήσει να πληρώνει το «τυράκι» των επιχειρηματικών ομίλων.