Με τους τραπεζίτες συναντήθηκε χτες ο Κυρ. Μητσοτάκης και υποτίθεται ότι τους «επέπληξε» για τις προκλητικές χρεώσεις που καθιέρωσαν στις τραπεζικές υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα στην ερώτηση υπολοίπου σε ΑΤΜ. «Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου», λέει ο λαός, και η παροιμία «πάει γάντι» στην περίπτωσή τους, καθώς όλα τα προηγούμενα χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ εναλλάξ, μπούκωσαν τους τραπεζίτες με τις ανακεφαλαιοποιήσεις, στραγγίζοντας το λαϊκό εισόδημα, πριν αρχίσουν να ξηλώνουν και την όποια προστασία είχε απομείνει στις λαϊκές κατοικίες από πλειστηριασμούς, με στόχο να την εξαλείψουν οριστικά μέχρι το τέλος του χρόνου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά καθιέρωσαν επίσης τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και κατέστησαν «ιδιώνυμο αδίκημα» μέχρι και την αντίσταση στο ξεσπίτωμα των λαϊκών οικογενειών, για να μειωθούν τα «κόκκινα» δάνεια και να «πάρουν τα πάνω τους» οι τράπεζες, ώστε να μπορούν να χρηματοδοτήσουν επιχειρηματικούς ομίλους και επενδύσεις. Την πολιτική αυτή για την «ισχυροποίηση του τραπεζικού κλάδου», εκτός από τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά την πλήρωσαν και οι τραπεζοϋπάλληλοι, όπως στην Τράπεζα Πειραιώς, με την απόσχιση του τμήματος των «κόκκινων» δανείων, τις απειλές και τις απολύσεις. Κι αφού όλα τα παραπάνω έγιναν με κυβερνητικές κατευθύνσεις και με τη συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, τώρα η κυβέρνηση παριστάνει ότι «θίχτηκε» από τις άδικες χρεώσεις στα ΑΤΜ και αναλαμβάνει «πρωτοβουλίες» για να μην εφαρμοστούν από τον επόμενο μήνα! Προφανώς έχει μεγάλο απόθεμα υποκρισίας και δεν φοβάται μην το ξοδέψει μονοκοπανιά με τέτοιες αστειότητες...

Χτες, μέρα που ψηφιζόταν το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο, στα πρωτοσέλιδα των φιλοκυβερνητικών και «αντιπολιτευόμενων» εφημερίδων κυριαρχούσαν ο Πολάκης και ο Γεωργιάδης αντίστοιχα. Ο πρώτος για τις «βαριές κουβέντες» που εκτόξευσε σε βάρος βουλευτών της ΝΔ στην προανακριτική για τη «Novartis» και ο δεύτερος για τη δήλωσή του ότι Τσίπρας και Πολάκης «μπορεί να χρηματίστηκαν» από την πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία. Διαβάζοντας κανείς τα «πολεμικά» ρεπορτάζ και τις αντεγκλήσεις μεταξύ των κομμάτων, σχηματίζει την εντύπωση ότι τους χωρίζει χάος στην πολιτική τους. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική, όπως επιβεβαιώνει ο τρόπος που η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούνται στην ουσία του νομοσχεδίου που ψηφίστηκε χτες. Εκεί, λοιπόν, Γεωργιάδης και Δραγασάκης... κουράστηκαν να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις και ευχαριστίες για το πόσο ο ένας σεβάστηκε την προεργασία του άλλου στη σύνταξη του πολυνομοσχεδίου, αλλά και για τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στα επόμενα «αναπτυξιακά» μέτρα που σχεδιάζει να φέρει η ΝΔ στη Βουλή. Κι αφού τα δύο κόμματα επιβεβαίωσαν τη σύμπλευσή τους στα «αναπτυξιακά» οράματα και στις αγωνίες του κεφαλαίου, είπαν να ρίξουν και ένα «μπερντάκι» αποπροσανατολισμού, αξιοποιώντας τους συνήθεις υπόπτους και πάντα χρήσιμους για τέτοιες δουλειές...

Ούτε έξι μήνες δεν πέρασαν από όταν το ΚΚΕ επισήμαινε ότι παρά τα προεκλογικά «ταρατατζούμ» του ΣΥΡΙΖΑ, η τότε κυβέρνηση, όπως και η σημερινή, στέλνει στις ελληνικές καλένδες τις δίκαιες διεκδικήσεις του λαού για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Θυμίζουμε ότι ήταν παραμονές των εκλογών όταν η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «θυμήθηκε» να εγκρίνει στη Βουλή και να στείλει «ρηματική διακοίνωση» στη γερμανική κυβέρνηση για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τις οφειλές. Μόνο το ΚΚΕ προειδοποιούσε τότε ότι αυτή η κίνηση ήταν για τη δημιουργία εντυπώσεων, ότι υπηρετούσε προεκλογικές σκοπιμότητες και ότι η κυβέρνηση πετούσε την μπάλα στην εξέδρα, μαζί με τα άλλα κόμματα που στήριξαν την πρωτοβουλία της στη Βουλή και ενώ με ευθύνη τους είχαν χαθεί άλλες ουσιαστικές ευκαιρίες για νομική και πολιτική διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, όπως με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Ευρωκοινοβούλιο η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και πραγματικά πήγε «άκλαυτο». Σήμερα, λοιπόν, έρχεται το γερμανικό ΥΠΕΞ και δηλώνει ξανά ότι το θέμα είναι «λήξαν», επιβεβαιώνοντας ότι όσο αυτό το δίκαιο και διαχρονικό αίτημα του λαού μας υποτάσσεται στις συμμαχίες του ελληνικού κεφαλαίου και στην προσπάθεια να μη διαταραχθούν, τόσο θα αξιοποιείται για ανέξοδους εντυπωσιασμούς, που δίνουν το δικαίωμα στη γερμανική κυβέρνηση να σφυρίζει αδιάφορα.