Ως «μη γενόμενη» ήταν χτες για τον Τύπο η απόφαση της κυβέρνησης για συμμετοχή σε ιμπεριαλιστική αποστολή στα Στενά του Ορμούζ, δηλαδή στην «κάννη του κανονιού» ενάντια στο Ιράν, όπως ανακοινώθηκε από το γαλλικό ΥΠΕΞ. Φαίνεται ότι όσο επιταχύνονται οι εξελίξεις και η εμπλοκή παίρνει όλο και πιο χειροπιαστά χαρακτηριστικά, ο εφησυχασμός που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα αστικά επιτελεία για το ρόλο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και τη συμμετοχή της Ελλάδας στα βρώμικα σχέδιά τους «πιάνει» όλο και πιο λίγο. Γι' αυτό προκρίνεται η τακτική της «σιγής ασυρμάτου» για την κατρακύλα της εμπλοκής, που δεν έχει πάτο. Αλλά κι εκεί που κάτι γράφεται ή λέγεται, περνάει από το «φίλτρο» της αστικής προπαγάνδας, που τραβάει «υπερωρίες» για να πείσει ότι η Ελλάδα κάνει τάχα τα «ελάχιστα», τα «απολύτως απαραίτητα» και πάντα για να... διασφαλίσει την ειρήνη και τη σταθερότητα! Ενδεικτικά θυμίζουμε ότι οι «Patriot» που ετοιμάζεται να στείλει η Ελλάδα στη Σαουδική Αραβία, έγιναν περίπου... βεγγαλικά στα δημοσιεύματα και μάλιστα «για να μη χρειαστεί να συμμετέχουν οι Ενοπλες Δυνάμεις σε αποστολή στα Στενά του Ορμούζ», όπως έλεγαν ξεδιάντροπα, πριν το παραμύθι ξεφτίσει. Οσο κι αν προσπαθούν, η εμπλοκή και οι τεράστιοι κίνδυνοι για το λαό δεν κρύβονται. Το βασικό τώρα είναι η δικαιολογημένη ανησυχία του λαού για τις εξελίξεις να γίνει οργανωμένη δράση απέναντι στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας σε αυτά.

Για να μην είμαστε βέβαια «άδικοι», έγραψε η «Αυγή» μια είδηση περί τις 100 λέξεις για την απόφαση, η οποία κατέληγε στην εξής αμίμητη... απορία: «Το ερώτημα είναι τώρα εάν η ελληνική κυβέρνηση θα στείλει φρεγάτα στα στενά και θα αφήσει τους "Πάτριοτ" στα πάτρια εδάφη». Το ερώτημα φυσικά για τον ΣΥΡΙΖΑ (που μόλις προχτές διαμαρτυρόταν επειδή η αποστολή των «Πάτριοτ» δεν γίνεται με την επίσημη «σφραγίδα» των ιμπεριαλιστικών ενώσεων ΕΕ και ΝΑΤΟ) δεν είναι τι δουλειά έχουν οι Ενοπλες Δυνάμεις στα Στενά του Ορμούζ και στη Μέση Ανατολή. Αυτά, εξάλλου, για το κόμμα που πήγε σε άλλο επίπεδο την εμπλοκή στα σχέδια του «διαβολικά καλού» Τραμπ για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, είναι προ πολλού λυμένα. Το πρόβλημά τους είναι το πώς θα ξεπλύνουν και θα προσφέρουν «αριστερό» άλλοθι στους δολοφονικούς σχεδιασμούς. Γι' αυτό και ζητάνε ...«ISO εμπλοκής», για να κρύψουν την ουσία των επικίνδυνων σχεδιασμών, τους οποίους και οι ίδιοι στηρίζουν «με χέρια και με πόδια».

Είθισται τέτοιες μέρες, παραμονές της Συνόδου του Νταβός, να εμφανίζονται διάφορες έρευνες, που αξιοποιούνται και στην ατζέντα της Συνόδου από δυνάμεις που προπαγανδίζουν έναν πιο «δίκαιο» τάχα καπιταλισμό. Μία από αυτές τις έρευνες ξεχωρίζει φέτος, λόγω του ερωτήματος που έθεσε σε 34.000 συνολικά ανθρώπους από 28 χώρες: «Ο καπιταλισμός, όπως είναι σήμερα, κάνει περισσότερο καλό ή κακό;». Μεσοσταθμικά, το 56% όσων ρωτήθηκαν θεωρεί ότι ο καπιταλισμός «κάνει περισσότερο κακό παρά καλό», με το ποσοστό αυτό να φτάνει στο 67% σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης, όπως η Γαλλία. Βέβαια, τα ευρήματα της έρευνας αποτυπώνουν περισσότερο τη δυσαρέσκεια από τα αδιέξοδα που αναπαράγει ο καπιταλισμός για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων και όχι μια ριζοσπαστική αντίληψη για την αναγκαιότητα της ανατροπής του. Τέτοιες απαντήσεις όμως είναι κόλαφος για τους απολογητές του καπιταλισμού, που τον προβάλλουν ως «το ιδανικότερο σύστημα, παρά τις αδυναμίες του» και με αφορμή τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες μιλάνε για το «τέλος της Ιστορίας». Το γεγονός ότι ένα τόσο μεγάλο ποσοστό αμφισβητεί ότι ο καπιταλισμός μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματά τους, και ότι αντίθετα τα μεγεθύνει, είναι ένα ελπιδοφόρο στοιχείο σε μια εποχή που η βαρβαρότητα παρουσιάζεται ως αδιαμφισβήτητη, ακίνητη και αιώνια...