Μέχρι σήμερα, οι λεγόμενες «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες» έδιναν τη δυνατότητα σε επιχειρηματικούς ομίλους να παρακάμψουν ακόμα και τα στοιχειώδη που προβλέπει η εργατική νομοθεσία (συμβάσεις, δικαιώματα κ.τ.λ.), προκειμένου να επενδύσουν με καλύτερους όρους κερδοφορίας. Τώρα, με το πόρισμα της Επιτροπής Πισσαρίδη και όσα διαρρέονται οτι προβλέπει για την επέκταση του προγράμματος «Συν-Εργασία», ολόκληρη η χώρα μετατρέπεται σε μια απέραντη «Ειδική Οικονομική Ζώνη», όπου οι μεγαλοεργοδότες θα βάζουν και θα βγάζουν τους εργαζόμενους, επικαλούμενοι άλλοτε την «οικονομική συγκυρία», άλλοτε τη σχετική μείωση τζίρων και κερδών μιας επιχείρησης, άλλοτε την αρνητική πορεία ενός κλάδου και πάει λέγοντας. Γιατί η μονιμοποίηση και επέκταση του προγράμματος «Συν-Εργασία», αυτό ακριβώς σημαίνει: Οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα μπορούν χωρίς να δίνουν κανέναν λογαριασμό να μετατρέπουν την πλήρη απασχόληση σε εκ περιτροπής, να τροποποιούν τα ωράρια εργασίας και να συνδυάζουν ταυτόχρονα μια σειρά από αντεργατικά εργαλεία που καταργούν συμβάσεις, μειώνουν μισθούς και συνθλίβουν δικαιώματα, με συνέπειες για το σύνολο των εργαζομένων σε έναν κλάδο και ευρύτερα.

Κάπως έτσι, η «γκρίζα ζώνη» στην οποία βρίσκονται σήμερα χιλιάδες εργαζόμενοι, με αναστολές συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία κ.τ.λ., στο όνομα της αντιμετώπισης των «έκτακτων συνεπειών» της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, μετατρέπεται σε «κανονικότητα», στην οποία μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή οποιοσδήποτε εργαζόμενος, με διάφορες προφάσεις. Και να σκεφτεί κανείς ότι η κυβέρνηση έχει το θράσος να διαφημίζει το συγκεκριμένο πρόγραμμα ως το ...απαύγασμα των «μέτρων στήριξης» στους εργαζόμενους, όταν στην πραγματικότητα τους πετάει σαν «τροφή για τα θηρία» στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας.

Σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για την έκθεση των Σουηδών υγειονομικών στον κορονοϊό, ένας γιατρός καταγγέλλει ότι «τις πρώτες εβδομάδες, οι οδηγίες για το τι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για προστασία άλλαξαν πολλές φορές. Δεν βασίζονταν στην επιστήμη, αλλά σε όσα ήταν διαθέσιμα». Σαν αποτέλεσμα, περισσότεροι από 10.300 εργαζόμενοι στον τομέα της Ιατρικής και της περίθαλψης νόσησαν τους πρώτους τρεις μήνες, δηλαδή το 1/3 των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στη χώρα. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την έλλειψη μέσων ατομικής προστασίας στα νοσοκομεία, στα τοπικά ιατρεία και στην κατ' οίκον φροντίδα. Τις καταγγελίες των υγειονομικών επιβεβαίωσαν οι ανακοινώσεις της σουηδικής κυβέρνησης στα τέλη Μάρτη, όπου παραδέχονταν το μεγάλο έλλειμμα σε νοσοκομειακό υλικό και την αδυναμία της «να προσφέρει κατάλληλα ατομικά προστατευτικά μέσα στους γιατρούς και στις νοσοκόμες που αντιμετωπίζουν τους ασθενείς με Covid-19». Αν όλα αυτά συνδυαστούν με τις απάνθρωπες οδηγίες που δίνονταν στους Σουηδούς γιατρούς, για το ποιοι θα νοσηλεύονται και ποιοι θα αποκλείονται από τις ΜΕΘ, αντιλαμβάνεται κανείς τη δολοφονική ανεπάρκεια των συστημάτων Υγείας σε όλο τον κόσμο να προστατεύσουν την υγεία του λαού, αλλά και τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων για την πολιτική της υποχρηματοδότησης, εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Σε τελική ανάλυση, είτε στη «νεοφιλελεύθερη» είτε στην «κοινωνική» είτε στη ...σκανδιναβική εκδοχή του, ο καπιταλισμός σάπισε και αυτό επιβεβαιώνεται με κάθε ευκαιρία.