Ως αποτέλεσμα καθυστερήσεων στον «εκσυγχρονισμού» της αστυνομίας παρουσιάζει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη την ένταση του κρατικού αυταρχισμού, σε άρθρο του στον κυριακάτικο Τύπο. Οπως γράφει, επειδή τα χρόνια που μεσολάβησαν από την Ολυμπιάδα του 2004 δεν έγινε καμιά προσπάθεια «εκσυγχρονισμού», επιλέχτηκε ο «εύκολος δρόμος» του αυταρχισμού ως απάντηση στην «καθυστέρηση». Τώρα, όμως, η κυβέρνηση «τρέχει» μεταρρυθμίσεις «ουσίας και δημοκρατίας», ώστε να γίνουν οι αναγκαίες ...τομές στο αστυνομικό έργο. Θα αναρωτηθεί κανείς: Ολα αυτά για να πάψουν ο αυταρχισμός και η καταστολή; Οχι βέβαια! Αλλωστε, ως «λυδία λίθο» του «εκσυγχρονισμού» ο υπουργός παρουσιάζει το νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και κοντά σ' αυτό προσθέτει τη συνεργασία των Αστυνομικών Διευθύνσεων με τις δημοτικές αρχές, τις κάμερες που θα κουβαλάνε τα ΜΑΤ, δήθεν για λόγους «διαφάνειας», τους «ειδικούς προσωπικούς αριθμούς» των αστυνομικών, τη δημοσίευση στοιχείων για τις συναθροίσεις, τις αλλαγές στη δομή του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. κ.ο.κ.

Στην «αστυνομία του 21ου αιώνα», όπως την αποκαλεί η κυβέρνηση, ο αυταρχισμός θα είναι ακόμα πιο επιστημονικά επεξεργασμένος και το κράτος καλύτερα εξοπλισμένο με μια σειρά νόμους που θα τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί αγωνιστές, πρωτοπόρους συνδικαλιστές, ενώ εκσυγχρονίζονται και οι μέθοδοι καταγραφής, παρακολούθησης και χαφιεδισμού. Μια αστυνομία που αναπροσαρμόζοντας τον κατασταλτικό της ιστό φτιάχνει και νέα σώματα, όπως αυτό για τα πανεπιστήμια. Οσο περισσότερο «θωρακίζεται» το κράτος, τόσο θα εντείνεται ο αυταρχισμός, ακόμα κι αν αυτός περνάει σε νέα φάση. Διευκολύνει άλλωστε σε αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα, που άλλοτε παρουσιάζει την αστυνομική βία ως προϊόν «αδιαφάνειας» και «έλλειψης λογοδοσίας» της αστυνομίας και άλλοτε την ταυτίζει με το «κράτος της δεξιάς», κρύβοντας ότι η καταστολή πάει χέρι χέρι με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως έκανε κι ο ίδιος άλλωστε ως κυβέρνηση. Ποιος δεν θυμάται τις αύρες που επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση σε διαδηλώσεις, στο όνομα τάχα της «ήπιας καταστολής», που επεκτείνει τώρα η κυβέρνηση; Είτε με το γκλομπ, λοιπόν, είτε με τα δακρυγόνα, είτε με «αύρες» και «προληπτικά χτυπήματα» στο λαϊκό κίνημα, ο προσανατολισμός του κράτους της αστικής τάξης δεν αλλάζει...

Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να «δώσει λύση» σε «χρονίζοντα προβλήματα της αγοράς εργασίας» και «να βελτιώσει το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις» επανέλαβε ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, στη συνάντηση εργασίας που είχε με τη διοίκηση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος, με θέμα τον «εκσυγχρονισμό» της αγοράς εργασίας, τη «διασφάλιση της απασχόλησης και των δικαιωμάτων των εργαζομένων» και τη «θέσπιση σύγχρονων μορφών απασχόλησης που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης», ως «κύριες προϋποθέσεις για την ενδυνάμωση της παραγωγικής βάσης της χώρας». Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι του ΣΒΕ συνέδεσαν άμεσα τη «διατήρηση των θέσεων εργασίας» με νέα προγράμματα επιδότησης των εργοδοτικών εισφορών στις επιχειρήσεις της μεταποίησης. Σε τίποτα πάντως δεν «καινοτομούν» πραγματικά η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες - εταίροι της: «Εκσυγχρονισμός» της αγοράς εργασίας σημαίνει διαρκείς προσαρμογές του εργατικού δυναμικού στις ανάγκες που γεννά για τις επιχειρήσεις η ορμητική είσοδος νέων τεχνολογικών επιτευγμάτων στην παραγωγή, ώστε να υπάρχει πάντα διαθέσιμο ένα ανακυκλώσιμο εργατικό δυναμικό, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κερδοφορίας τους, σε συνθήκες απογείωσης της παραγωγικότητας, άρα και της εργασιακής εκμετάλλευσης. Το ίδιο παζλ συμπληρώνουν και οι «σύγχρονες μορφές απασχόλησης», με 10ωρη δουλειά και μισθό 200 ευρώ, ενώ στο ύψος τους παραμένουν οι εισφοροαπαλλαγές για την εργοδοσία, που μεταφράζονται σε νέα φοροαφαίμαξη για τον λαό, αλλά και νέες ανατροπές στα στραγγισμένα ταμεία. Κι όλα αυτά, πάντα στο όνομα της ...προστασίας της απασχόλησης!