Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι άσχετες με την προσπάθεια - υπό αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα - να «κλείσουν» ανοιχτά ζητήματα στην περιοχή, στο μύλο που όλα τα αλέθει, σε βάρος των λαών και δημιουργώντας νέους παράγοντες κινδύνων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τα παζάρια για το Κυπριακό, που εντείνονται το επόμενο διάστημα στη βάση διχοτομικών σχεδίων, η προσπάθεια επαναπροσέγγισης Τουρκίας - Ισραήλ, η επίθεση φιλίας της τουρκικής κυβέρνησης στη γαλλική και οι βομβαρδισμοί ΗΠΑ και Ισραήλ σε βάρος της Συρίας, που στέλνουν μήνυμα αναζωπύρωσης των εντάσεων στη Μέση Ανατολή. Κάθε κρίκος αυτής της μακράς αλυσίδας των αλληλεξαρτήσεων, των αντιθέσεων και των παζαριών ανάμεσα στις αστικές τάξεις «σύμμαχων» κρατών της περιοχής, στην αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, επηρεάζει και όλους τους επόμενους. Δημιουργείται έτσι μια «κινούμενη άμμος» εντάσεων, ανταλλαγμάτων και συμβιβασμών, με ενεργή εμπλοκή της Ελλάδας, έτοιμη να ρουφήξει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και συνολικά τα συμφέροντα των λαών.

Οσο καλοκαιριάζει, τόσο «ζεσταίνεται» η συζήτηση για την προσέλκυση «πελατείας» για τους μεγάλους τουριστικούς - επιχειρηματικούς ομίλους. Και μαζί με τη μάχη που δίνει η κυβέρνηση για το «πιστοποιητικό εμβολιασμού», ήδη πέφτουν στο τραπέζι «ιδέες» για προσαρμογές στον εμβολιαστικό σχεδιασμό, με σκοπό να «υπηρετήσει» τις προσδοκίες των ομίλων του Τουρισμού. Προβάλλεται μάλιστα το παράδειγμα ενός κρουαζιερόπλοιου, που θα μεταφέρει μόνο εμβολιασμένο πλήρωμα και επιβάτες και πρόκειται να περάσει από την Ελλάδα. Οπως γράφεται στον Τύπο, «η δημιουργία μιας σειράς από μικρές ή μεγάλες τουριστικές "φούσκες" απαλλαγμένες και προφυλαγμένες από τον ιό θα είναι το trend του καλοκαιριού». Με άλλα λόγια, προκειμένου να έρθει ένα υπολογίσιμο μέγεθος ξένων τουριστών, η κυβέρνηση πρέπει να δει ξανά την προτεραιοποίηση των εμβολίων. «Να διαθέσει εμβόλια για τους ανθρώπους του Τουρισμού. Αλλιώς τα κρουαζιερόπλοια δεν θα πιάνουν ελληνικά λιμάνια...».

Είναι προφανές ότι ο εμβολιαστικός σχεδιασμός, ως κομβικό στοιχείο στη διαχείριση της πανδημίας, δεν θα μπορούσε να γλιτώσει από τη λογική της στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό η διάθεση των εμβολίων κατά προτεραιότητα στους κλάδους που τους επόμενους μήνες περιμένουν «ν' ανοίξουν οι δουλειές», «ζυμώνεται» εδώ και μερικές βδομάδες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αυτό που τους απασχολεί βέβαια είναι να εμβολιαστούν οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό για να νιώθουν ασφαλείς οι πελάτες χωρίς άλλα μέτρα προστασίας, που αποτελούν κόστος για την εργοδοσία, και χωρίς βέβαια να έχει αποσαφηνιστεί αν οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν ή όχι τον ιό. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν συζητάει με ποιους όρους θα δουλέψουν φέτος οι ξενοδοχοϋπάλληλοι και οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό, αν θα έχουν μεροκάματο και πόσο. Αντίθετα, η σπουδή τους να κατοχυρώσουν από τώρα τα νέα «κριτήρια» του εμβολιασμού, ενώ ακόμα δεν έχει αποκατασταθεί η σταθερή προμήθεια των εμβολίων από τις φαρμακοβιομηχανίες, ένα πράγμα φανερώνει: Οτι το κράτος είναι επιλεκτικά ανίκανο να διασφαλίσει την προστασία της υγείας, των δικαιωμάτων και της ζωής του λαού, όταν όμως πρόκειται για το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του, τότε όλα κινούνται βάσει σχεδίου και με απόλυτη τάξη...

Η δράση της «17Ν», η δράση αυτού του τύπου ομάδων συνολικότερα, δεν έχει καμία σχέση με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με την αντικαπιταλιστική πάλη. Αμέσως μετά τις συλλήψεις της «17Ν», το ΚΚΕ μίλησε ανοιχτά για «απόσυρση» ενός μηχανισμού βαθιά διαβρωμένου από κρατικές και παρακρατικές υπηρεσίες. Η ατομική τρομοκρατία δεν είχε ποτέ σχέση με τη μαζική ανατρεπτική δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που ήρθε αντιμέτωπη πολλές φορές στην Ιστορία με την ένοπλη αντίδραση της αστικής τάξης. Δεν έχει δηλαδή καμία σχέση με τις στιγμές που το μαζικό εργατικό - λαϊκό κίνημα ξεκαθαρίζει ότι «όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα», όπως αποτυπώθηκε στο συγκλονιστικό πανό τον Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα.

Η αντίθεσή μας σε αυτού του τύπου τη δράση, λοιπόν, γίνεται με κριτήριο την υπεράσπιση της εργατικής - λαϊκής πάλης και όχι την «εθνική ομοψυχία» και την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας, της δικτατορίας δηλαδή του κεφαλαίου, του αστικού πολιτικού συστήματος και του αντιλαϊκού, αντιδραστικού τους περιεχομένου, που έχουμε δει να υπηρετείται το ίδιο αποτελεσματικά και από κεντροδεξιές (όπως η ΝΔ) και από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ) και που δεν διστάζει να αξιοποιεί ακόμα και τις συνθήκες της πανδημίας για την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού.

Οπως έχει τονίσει το ΚΚΕ, αυτό που κρίνεται δεν είναι οι πράξεις του, που έχουν καταδικαστεί, αλλά το δικαίωμα ενός κρατούμενου στη δίκαιη και αξιοπρεπή μεταχείριση, το οποίο θυσιάζεται στο βωμό των επιλογών της κυβέρνησης, που κάνει επίδειξη κρατικής πυγμής και αναζητεί άλλοθι καταστολής με τελικό αποδέκτη το λαό.