Με τη συμβολή της μαζικής λαϊκής κατακραυγής και των μεγάλων κινητοποιήσεων στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο, η καταδίκη του λευκού αστυνομικού που σκότωσε πέρσι το Μάη τον Αφροαμερικανό Τζορτζ Φλόιντ αποτέλεσε την εξαίρεση στον κανόνα, που αφήνει ατιμώρητη τη συντριπτική πλειοψηφία των χιλιάδων δολοφονιών Αφροαμερικανών από αστυνομικά πυρά. Οι Δημοκρατικοί και ο Μπάιντεν, που και πέρσι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να χειραγωγήσουν τη λαϊκή αγανάκτηση, έσπευσαν ξανά να αρπάξουν την «ευκαιρία»: Ο Αμερικανός Πρόεδρος και η αντιπρόεδρός του κατακεραύνωσαν τον «συστημικό ρατσισμό» που βιώνουν οι μαύροι Αμερικανοί «σε όλη την Ιστορία μας», έκαναν λόγο για «γιγάντιο βήμα μπροστά», που μπορεί να γίνει «στην πορεία για δικαιοσύνη στην Αμερική», παρουσίασαν ως «λύση» το προωθούμενο νομοσχέδιο για τη «μεταρρύθμιση της αστυνομίας»... Λες και «σε όλη την Ιστορία» των ΗΠΑ δεν είναι οι Δημοκρατικοί αυτοί που εναλλάσσονται μαζί με τους Ρεπουμπλικάνους στη διακυβέρνηση, με την αστυνομική και ρατσιστική βία να εντείνονται συνεχώς... Λες και δεν συνεχίστηκαν απτόητες οι δολοφονίες Αφροαμερικανών επί κυβέρνησης Μπάιντεν - Ομπάμα. Λες και δεν συνεχίζονται και τώρα, όπως έγινε και πρόσφατα ξανά στη Μινεάπολις, με τη δολοφονία 20χρονου από λευκή αστυνομικό που τον είχε σταματήσει... για τροχαία παράβαση.
Η ένταση της κρατικής καταστολής, ο ρατσισμός, η περιθωριοποίηση, οι ταξικές διακρίσεις σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στη μητρόπολη του καπιταλισμού είναι «σήμα κατατεθέν» της εκμεταλλευτικής κοινωνίας που σαπίζει, αφορά κάθε πτυχή της ζωής: Ανεργία, φτώχεια, άθλιες συνθήκες διαβίωσης, πολύμορφος αποκλεισμός από την Υγεία και την Παιδεία... Καμία «αστυνομική μεταρρύθμιση» δεν αλλάζει όλα τα παραπάνω, καμία κυβερνητική εναλλαγή δεν πρόκειται να φέρει «δικαιοσύνη» στον αμερικανικό λαό και τους λαούς όλου του κόσμου, όσο η ζωή, τα δικαιώματα και οι ανάγκες τους παραμένουν εγκλωβισμένα σ' αυτό το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης. Γιατί όπως έλεγαν και οι κινητοποιήσεις που έγιναν και στη χώρα μας μετά τη δολοφονία του Φλόιντ... καπιταλισμός σημαίνει «δεν μπορώ να αναπνεύσω!».
Στην κατηγορία «ο Τοτός και η μπάλα» είναι τα... ανέκδοτα που ακούγονται απ' όταν έγινε γνωστή η πρόθεση ορισμένων από τους «ισχυρούς» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να αποσυρθούν από το εγχείρημα της Super League. Αλήθεια, με τι να πρωτογελάσει κανείς; Με την προσπάθεια να παρουσιάσουν ως... «υπεράσπιση των αξιών και των ιδανικών του ευρωπαϊκού αθλητισμού» τις κόντρες ανάμεσα στα ισχυρά ευρωπαϊκά οικονομικά συμφέροντα και τους ανταγωνιστές τους στις ΗΠΑ, στην Κίνα, στα Εμιράτα και αλλού; Τα «σπαρακτικά» δημοσιεύματα ότι UEFA και FIFA, οι πιο βρώμικοι «θεματοφύλακες» της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου, που ετοιμάζουν τη δική τους «κλειστή» ευρωπαϊκή λίγκα, έγιναν ξαφνικά «εγγυητές» του... fair play; Τις αντιδράσεις ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής, που έχουν βάλει την υπογραφή τους ώστε τα επιχειρηματικά συμφέροντα να ασελγούν πάνω στο άθλημα που τόσο αγαπάνε οι λαοί, μετρώντας κάθε... πάσα με κέρδη και ζημιές στις μετοχές τους; `Η μήπως τα «κρύα» αστεία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «κέρδισε η δημοκρατία την απληστία»; Λες και το πρόβλημα είναι να γίνουν ...λιγότερο «άπληστα» τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που συνωστίζονται γύρω από το λαοφιλές άθλημα. Οσο και αν παίξουν το... κορόιδο, γυρνώντας την μπάλα γύρω γύρω, για να συγκαλυφτεί η πηγή του προβλήματος, η αλήθεια δεν κρύβεται: Επιχειρηματικά κέρδη και αθλητισμός για τις ανάγκες του λαού δεν συναντιούνται πουθενά. Κι αυτό το παιχνίδι μπορούν και θα το «γυρίσουν» προς όφελός τους οι λαοί, με την πάλη τους απέναντι στο κεφάλαιο και όχι με το να στοιχίζονται πίσω από τον έναν ή τον άλλο επιχειρηματικό όμιλο και «πρόεδρο».