Το ενδιαφέρον του Χατζηδάκη και της κυβέρνησης για την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων είναι πέρα για πέρα κάλπικο και υποκριτικό. Στην πραγματικότητα, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή. Γιατί αν έδιναν, δεν θα απογύμνωναν τον Οργανισμό από προσωπικό, θα «έτρεχαν» την έκδοση των συντάξεων και δεν θα οχυρώνονταν πίσω από αστείες δικαιολογίες περί «πολύπλοκων διαδικασιών», όταν για άλλους λόγους διαφημίζουν τις επιδόσεις τους στην «ψηφιοποίηση» του κράτους. Αλλού είναι επομένως ο καημός τους: Να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα για τς αντιδράσεις που προκαλούν η ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων και οι νέες ανατροπές που βρίσκονται «στην αναμονή» για το Ασφαλιστικό, προωθώντας την παραπέρα απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις τους στα ταμεία, με οδυνηρές συνέπειες για ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Αν νομίζουν ότι με τέτοια τερτίπια θα βάλουν στον πάγο την οργανωμένη αντίδραση των εργαζομένων, είναι βαθιά γελασμένοι. Το διαπίστωσαν άλλωστε και με τη μαχητική απάντηση των συνδικάτων στον νόμο - έκτρωμα για τα Εργασιακά.

Αφού σκύλευσαν κάθε πτυχή της ζωής της 20χρονης που δολοφονήθηκε στα Γλυκά Νερά, αφού μπήκαν και βγήκαν άπειρες φορές από την κλειδαρότρυπα της κρεβατοκάμαράς της, αφού έκαναν φύλλο και φτερό τη δικογραφία, πριν καν την διαβάσουν οι αρμόδιες δικαστικές αρχές, αξιοποιώντας «έγκυρες πηγές» της αστυνομίας, τώρα τους έπιασε ο πόνος για το αν είναι δεοντολογικό ή όχι να δημοσιεύονται σελίδες από το προσωπικό ημερολόγιο του θύματος! Ο λόγος για τα αστικά ΜΜΕ, που επί ενάμιση μήνα έχουν πάρει πάνω τους την υπόθεση της άγριας δολοφονίας και ως νέοι Πουαρό «στολίζουν» τα ρεπορτάζ τους με κάθε είδους εικασίες, αυθαιρεσίες και συμπεράσματα, αναπαράγοντας αναχρονισμούς και αντιδραστικά στερεότυπα, θολώνοντας συστηματικά, στο όνομα της τηλεθέασης και της ακροαματικότητας, τις κοινωνικές αιτίες που αναπαράγουν τη βία σε βάρος των γυναικών. Το ζήσαμε και με προηγούμενες ανάλογες υποθέσεις, που τα ΜΜΕ άλεσαν στην κρεατομηχανή τους, συνδυάζοντας τον «άρτον και θεάματα» με το κουτσομπολιό και τις εφήμερες αναλύσεις περί «πατριαρχίας» και «γυναικοκτονίας», μακριά από τους οικονομικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς που αναπαράγει το κυρίαρχο σύστημα σε βάρος των γυναικών, οδηγώντας και σε τραγικά περιστατικά, όπως αυτό στα Γλυκά Νερά. Κι όλα αυτά ανεξάρτητα από τις άλλες «ουρές» που μπορεί να έχει η δολοφονία και οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να ενισχύουν τη δυσωδία που αναδίνεται κάτω από το καπάκι...

Μια ...«ρηξικέλευθη» πρόταση έκανε την περασμένη βδομάδα η υπουργός Παιδείας της Δανίας και πρώην ηγετικό στέλεχος των «κοκκινοπράσινων», στο «συμπόσιο δημοκρατίας» που γίνεται κάθε χρόνο στο νησί Bornholm της Δανίας. Οι συμμετέχοντες είναι κατά βάση πολιτικοί, στελέχη ΜΚΟ και διάφοροι «λομπίστες», ενώ η θεματολογία είναι επί παντός του επιστητού. Σ' ένα ντιμπέιτ για το σχολείο του μέλλοντος, η υπουργός ισχυρίστηκε ότι «τα παιδιά των μικρών τάξεων (σ.σ. μέχρι τρίτη δημοτικού) δεν χρειάζεται να διδάσκονται από εκπαιδευμένους δασκάλους (σ.σ. πτυχιούχους). Μπορεί να είναι κάποιος πολύ αξιόλογος δάσκαλος θρησκευτικών, αλλά αν δεν μπορεί να επιβληθεί στα παιδιά, δεν έχει και τόσο σημασία η εξειδίκευσή του». Δηλαδή, δεν χρειάζεται ο δάσκαλος να έχει επιστημονική γνώση και κατάρτιση, αρκεί «να τα καταφέρνει» με τα παιδιά! Οπως γινόταν στις αρχές του 19ου αιώνα με την αλληλοδιδασκαλία, όπου όποιος ήξερε λίγα κολλυβογράμματα χριζόταν «δάσκαλος» και δίδασκε τους υπόλοιπους. Για τέτοιον ...εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης μιλάμε, που αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει «βέλτιστη ευρωπαϊκή πρακτική» και θα λανσάρεται ως «σύγχρονη» και «προοδευτική» μεταρρύθμιση των εκπαιδευτικών συστημάτων. Η Δανέζα υπουργός πρόσθεσε μάλιστα ότι «η περίοδος της πανδημίας μας δίδαξε πολλά και μας έβαλε να προβληματιστούμε», επιβεβαιώνοντας πως η πανδημία αποτελεί «ευκαιρία» για κάθε είδους αντιλαϊκό σχεδιασμό, χτυπώντας στην καρδιά όχι μόνο τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών τους.