Τους επικίνδυνους αυτούς σχεδιασμούς στηρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, διεκδικώντας μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή συνολικά στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αναβαθμισμένο ρόλο προς όφελος της ελληνικής αστικής τάξης, ενώ αυτός που «δίνει τα ρέστα του» ως «λαγός» σε αυτήν την κατεύθυνση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αναπαράγοντας τα περί «άβουλης» και «άφωνης ΕΕ» που «πιάστηκε στον ύπνο» στο Αφγανιστάν και πρέπει «να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες». Οι εξελίξεις ωστόσο για άλλη μια φορά ξεσκεπάζουν τα προσχήματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, επιβεβαιώνουν ότι οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον από τη μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή. Δεν έχουν κανένα συμφέρον να επιλέξουν μεταξύ της... «καινούργιας μέρας» που θα έφερνε τάχα η εκλογή Μπάιντεν και της... «πιο ενεργής ΕΕ» που επιδιώκει μεγαλύτερη «στρατιωτική αυτονομία» στους μελλοντικούς πολέμους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απάντηση δίνει μόνο η ενίσχυση της λαϊκής πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και όλες τις δυνάμεις που τους υπηρετούν.
Περίπου οι μισές από τις 144 εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες μείωσαν το 2020 το προσωπικό τους σε σχέση με το 2019, με τον αριθμό των 8.586 λιγότερων θέσεων εργασίας να αποτελεί το χαμηλότερο αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων/απολύσεων τα τελευταία χρόνια. Παρά τις μειώσεις όμως, μέσω απολύσεων και ελαχιστοποίησης των προσλήψεων, η κερδοφορία αυτών των ομίλων παρέμεινε υψηλή. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελούν οι «πρωταθλητές» των απολύσεων, ΟΤΕ (-1.277 εργαζόμενοι το 2020) και ΔΕΗ (-1.406 εργαζόμενοι). Η ΔΕΗ σημείωσε το 2020 κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων ύψους 885,8 εκατ. ευρώ, από 333,6 το 2019, ενώ ο ΟΤΕ 1.199 εκατ., μειωμένα μόλις κατά 1%. Η διοίκηση του ομίλου, μάλιστα, εκφράζει ικανοποίηση για τη «συγκράτηση του ύψους της κερδοφορίας», καθώς, όπως αναφέρει η ετήσια έκθεση, «η μείωση στα λειτουργικά κέρδη αντανακλά κυρίως την αύξηση στα κόστη που αφορούν σε προγράμματα εθελούσιας αποχώρησης εργαζομένων που υλοποιήθηκαν το 2020». Μαζί με τους αριθμούς των θέσεων εργασίας καταρρέει και το αφήγημα των αστικών κυβερνήσεων για τις «καλές δουλειές» που δήθεν φέρνει η καπιταλιστική ανάπτυξη, και μάλιστα σε κολοσσούς της ψηφιακής τεχνολογίας, όπως είναι οι όμιλοι των Τηλεπικοινωνιών. Κι αντίστροφα, επιβεβαιώνεται ότι η ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης, όπως γίνεται με την αξιοποίηση των εκατοντάδων αντεργατικών νόμων, όλων των κυβερνήσεων, είναι το «πουγκί με τις λίρες» για κάθε μεγαλοεργοδότη.
«Μέλι» έσταζε προχτές η «Αυγή» για τον Μπομπ Μενέντεζ, πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας, γερουσιαστή των Δημοκρατικών, που επισκέπτεται την Ελλάδα και αναμένεται σήμερα να μιλήσει στο Μουσείο της Ακρόπολης. Είναι λογικό ο ΣΥΡΙΖΑ να συναγωνίζεται την κυβέρνηση σε εκδηλώσεις λατρείας προς την αμερικανική κυβέρνηση και τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, τον οποίο υπηρέτησε και ο ίδιος με συνέπεια όταν ήταν στην κυβέρνηση (τότε που ο Αλ. Τσίπρας συναντιόταν με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ). Ο μουσαφίρης τους πάντως έχει πλούσιο παρελθόν κι ακόμα πιο ...λαμπερό παρόν: Είναι ένας από τους γερουσιαστές που στήριξαν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και όλες τις επόμενες, συγκαταλέγεται στα εξέχοντα μέλη της αντικουβανικής μαφίας του Μαϊάμι, που στηρίζει τον απάνθρωπο αποκλεισμό κατά της Κούβας εδώ και 60 χρόνια, ενώ επιχειρηματολογεί υπέρ και της στρατιωτικής επέμβασης στη Βενεζουέλα. Μιλάμε δηλαδή για μεγάλο μπουμπούκι - «φίλο της χώρας», που υποδέχονται στην Ελλάδα η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι.