Τρίτη 8 Φλεβάρη 2022
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κορφολογάει...

«Εχουμε ήδη έτοιμες τις πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις», λέει ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στην «Αυγή» και ...κορφολογάει ορισμένες εξαγγελίες για το εισόδημα και τα Εργασιακά, για να πείσει ότι η δική του κυβέρνηση θα δικαιώσει τάχα τις προσδοκίες εργαζομένων, βιοπαλαιστών αγροτών και ΕΒΕ. Το έργο βέβαια το έχει ξαναδεί ο λαός, από την προηγούμενη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πλέον έχει πλουτίσει την πείρα του και από τη θητεία του ΣΥΡΙΖΑ ως ...υπουργείου αντιπολίτευσης τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Για παράδειγμα, πίσω από τις κορόνες και τα μαλλιοτραβήγματα με τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τα μισά άρθρα του εκτρώματος Χατζηδάκη για τη 10ωρη δουλειά, τις απλήρωτες υπερωρίες, τα νέα χτυπήματα στη συλλογική οργάνωση και δράση. Ανταγωνίζεται τη ΝΔ για το ποιος προωθεί καλύτερα τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό στην περιοχή, ενώ μόλις πρόσφατα «έβαλε χέρι» στην κυβέρνηση επειδή ο «αναπτυξιακός» νόμος που ψήφισε είχε «παραλείψεις», που μπορεί να αφήσουν εκτός ευρωπαϊκής χρηματοδότησης μεγάλες επενδύσεις στη χώρα μας!

... με σοβαρότητα

Αλλά και τις προεκλογικές εξαγγελίες του ο Αλ. Τσίπρας τις εντάσσει σε ένα πλαίσιο «σοβαρότητας», «τεκμηριωμένων προτάσεων» και «ριζοσπαστικού ρεαλισμού», όπως λέει στην ίδια συνέντευξη, διαβεβαιώνοντας το κεφάλαιο ότι τίποτα δεν έχει να φοβάται από μέτρα που ανακυκλώνουν ή κουκουλώνουν τη φτώχεια, διασφαλίζοντας με καλύτερους όρους την «κοινωνική συνοχή». Πιο πρόσφατο παράδειγμα οι εξαγγελίες του για μείωση του ΦΠΑ «στα όρια που επιτρέπει η ΕΕ», που σημαίνει «μια τρύπα στο νερό» για την ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη «μείωση» του ΕΝΦΙΑ από την κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να ελπίζουν από σημερινούς και επίδοξους «σωτήρες». Μόνο ο δικός τους οργανωμένος αγώνας απέναντι στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις και στα κόμματά τους μπορεί να δώσει διέξοδο. Αυτόν τον δρόμο δείχνουν οι κινητοποιήσεις εργαζομένων και άλλων βιοπαλαιστών, που διεκδικούν ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια, ζώντας στο πετσί τους τις συνέπειες από τα «κόψε - ράψε» όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, σε βάρος των δικαιωμάτων τους και των λαϊκών αναγκών.

Σφάζονται παλικάρια

«Θα ξανασυναντηθούμε αργά η γρήγορα, οπότε θα έχει και πάλι όλο τον χρόνο να υπονομεύει την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση». Αυτά έγραφε σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ (Μάης 2020) σχετικά με την ανανέωση της θητείας του Γιάννη Στουρνάρα ως επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδας. Και κοίτα πως τα 'φερε η ζωή! Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Χουλιαράκης, με τη σύμφωνη γνώμη του Αλ. Τσίπρα αποδέχτηκε την πρόταση του Γ. Στουρνάρα να αναλάβει καθήκοντα οικονομικού συμβούλου στην ΤτΕ. Να λοιπόν που ξανασυναντήθηκαν ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Στουρνάρα, αλλά κάπως διαφορετικά απ' ό,τι το περιέγραφε στις ανακοινώσεις του πριν από δύο χρόνια. Αν κάτι επιβεβαιώνεται, λοιπόν, είναι ότι οι αποστάσεις ανάμεσα στα αστικά κόμματα - όσο «βαθιές» κι αν παρουσιάζονται οι διαχωριστικές γραμμές, για να υπηρετείται η κυβερνητική εναλλαγή - διανύονται πολύ εύκολα όταν οι ανάγκες του συστήματος το επιβάλλουν... Μάλιστα, ορισμένες φιλικές προς τον ΣΥΡΙΖΑ ιστοσελίδες όχι μόνο διαφημίζουν με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη εξέλιξη, αλλά σημειώνουν πως η τοποθέτηση Χουλιαράκη «καταρρίπτει όλα εκείνα τα αφηγήματα από τη ΝΔ που κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για αντιαναπτυξιακό DNA και εχθρότητα προς τον σύγχρονο κόσμο των επιχειρήσεων και των funds». Αυτή είναι η ουσία της «αντιπαράθεσης» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, με μπαλαντέρ το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα: Ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει την ανάπτυξη για τα κέρδη των λίγων, σε βάρος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, που πληρώνει τον λογαριασμό. Με άλλα λόγια, στην ποδιά του «κόσμου των επιχειρήσεων και των funds» σφάζονται παλικάρια...

Δεν είδαν, δεν άκουσαν

Τι να σημαίνει άραγε η συνειδητή εξαφάνιση από τα τηλεοπτικά κανάλια, του μεγάλου συλλαλητηρίου που έγινε το περασμένο Σάββατο στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης; Μήπως «δεν είδαν» τους χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας που διαδήλωναν «μπλόκο στους φασίστες σε κάθε γειτονιά», αλλά και «κανένας φόβος, καμία ανοχή, το αίμα του Αλκη δεν θα ξεχαστεί»; Μήπως «δεν άκουσαν» για το συλλαλητήριο στο οποίο καλούσαν περισσότεροι από 80 μαζικοί φορείς, ανάμεσά τους εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία, σύλλογοι γονέων, μαθητικά συμβούλια και φοιτητικοί σύλλογοι; Κατά τ' άλλα, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την «οπαδική βία» και τις συμμορίες που λυμαίνονται τον αθλητισμό, και οι οποίες ευθύνονται για τον θάνατο του 19χρονου Αλκη. Το «θάψιμο» της πολύ μεγάλης διαδήλωσης, ενάντια στην πολυπλόκαμη δράση ακροδεξιών - φασιστικών ομάδων, έρχεται να επιβεβαιώσει την ασυλία που απολαμβάνουν τέτοιοι μηχανισμοί από το σύστημα, ακριβώς επειδή του είναι χρήσιμοι απέναντι σε αυτό που φοβάται περισσότερο: Την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας, για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, ενάντια στο σάπιο σύστημα που γεννά και θρέφει τέτοιες εγκληματικές συμμορίες, ποτισμένες με το δηλητήριο του φασισμού, έτοιμες για κάθε χρήση. «Οπλο του συστήματος είναι οι φασίστες», κι αυτό φροντίζουν να το υπενθυμίζουν με κάθε αφορμή τα ΜΜΕ των μεγαλοεργοδοτών, με το τείχος της αποσιώπησης που υψώνουν κάθε φορά γύρω από τη μαζική, ελπιδοφόρα δράση των εργαζομένων και του λαού.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ