Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Αμυνας, τα κράτη της ΕΕ «επένδυσαν» το 2021 συνολικά 214 δισ. ευρώ σε «αμυντικές» δαπάνες. Μάλιστα, ο Οργανισμός τονίζει ότι μέσα στα επόμενα τρία χρόνια τα κράτη - μέλη θα χρειαστεί να ξοδέψουν τουλάχιστον 70 δισ. περισσότερα «ώστε να καλύψουν το έλλειμμα αμυντικών επενδύσεων και να αυξήσουν την ετοιμότητα της ΕΕ». Μπροστά στη συνεδρίαση των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, Ζ. Μπορέλ, ανέφερε ότι θα πρέπει να υπάρξει από κοινού αγορά «αμυντικού» εξοπλισμού της ΕΕ, ώστε να γίνει καλύτερη διαχείριση των πόρων, ανοίγοντας παράλληλα το ενδεχόμενο η ΕΕ να προσεγγίσει ενιαία τα μονοπώλια της πολεμικής βιομηχανίας ώστε να κλείσει συμφωνίες με καλύτερους όρους. Η «κούρσα» των πολεμικών δαπανών δεν έχει σταματημό για τις κυβερνήσεις στην ΕΕ, την ώρα που ακρίβεια και φόροι τσακίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Από την άλλη, πρόκειται για δαπάνες που δεν έχουν να κάνουν με την άμυνα, αλλά με τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς μεταξύ αντίπαλων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων να επιβληθούν στη διανομή της πίτας των αγωγών, των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Αυτό δείχνει άλλωστε και η απόφαση της Συνόδου των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, μέχρι το 2025 να καταστούν «πλήρως λειτουργικά» τα σχέδια ταχείας ανάπτυξης των ευρωπαϊκών στρατευμάτων για τη «διάσωση και εκκένωση αμάχων» και τη «σταθεροποίηση περιοχών» ύστερα από περιόδους κρίσης, ώστε η ΕΕ να γίνει πιο αποτελεσματική στην «αυτοτελή» υπεράσπιση των μονοπωλίων της.
Μορφή χιονοστιβάδας έχουν πάρει οι καταγγελίες για τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών σε ιδιωτική δομή προστασίας, που λειτουργεί κάτω από τον τίτλο της ΜΚΟ. Λίγες μέρες πριν, ένα άλλο περιστατικό, αυτήν τη φορά στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», είχε επίσης συγκλονίσει για την αγριότητά του, σε χώρο που φιλοξενούνται παιδιά με εισαγγελική εντολή. Τα δυο αυτά περιστατικά ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Την πλήρη απουσία ολοκληρωμένης κρατικής στήριξης και προστασίας στα παιδιά, είτε είναι εγκαταλελειμμένα, είτε κακοποιημένα. Η πολιτική όλων των κυβερνήσεων σ' αυτόν τον τόσο ευαίσθητο τομέα της Πρόνοιας είναι εγκληματική. Το κράτος εμφανίζεται απλά να «εποπτεύει» τους διάφορους επιτήδειους, που με την ταμπέλα της φιλανθρωπίας κάνουν μπίζνες με τα παιδιά, έχοντας ελεύθερο το έδαφος λόγω της απουσίας κρατικών δομών. Κι όταν το καπάκι ανοίξει και τα στόματα μιλήσουν, η κυβέρνηση και το κράτος εμφανίζονται ως αθώοι του αίματος και άμοιροι ευθυνών, ενώ οι ευθύνες είναι ολόδικές τους.
Με ποιανού τις πλάτες γιγαντώθηκαν ΜΚΟ που μονοπωλούν σήμερα την «προστασία» των παιδιών; Ποιος φταίει που τα νοσοκομεία μετατρέπονται σε ακατάλληλους χώρους φιλοξενίας παιδιών από κακοποιητικό περιβάλλον, χωρίς προσωπικό και χωρίς καμιά προοπτική να καταλήξουν σε κάποια άλλη κρατική δομή, κατάλληλη για τη διαβίωσή τους; Ποιος ευθύνεται για τη διαχρονική υποχρηματοδότηση της Πρόνοιας, που «παίρνει μπάλα» και χιλιάδες ανυπεράσπιστα παιδιά; Ας μην παριστάνει λοιπόν η κυβέρνηση ότι «πέφτει από τα σύννεφα» με τις καταγγελίες των τελευταίων ημερών, τις οποίες μάλιστα αξιοποιεί για να ανακατέψει την τράπουλα των ΜΚΟ και να ξαναμοιράσει την πίτα της κρατικής στήριξης σ' αυτές. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από σύγχρονες δομές προστασίας, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους και όχι να τα στοιβάζουν στα νοσοκομεία ή να τα παραδίδουν στα χέρια κάθε τυχάρπαστης ΜΚΟ.