Ο λαός, από την άλλη, θα συνεχίσει να «ματώνει», πρώτα για να εξασφαλίσει και μετά για να μη χάσει η χώρα την επενδυτική βαθμίδα, ενώ ούτε οι μισθοί θα αυξηθούν ούτε οι φόροι θα μειωθούν ούτε τα επιτόκια θα πέσουν. Προς επιβεβαίωση, να τι γραφόταν προχτές στον οικονομικό Τύπο για την επόμενη μέρα των εκλογών: «Η ασκούμενη πολιτική, τόσο στο δημοσιονομικό πεδίο, όσο και στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων, θα βρίσκεται στο στόχαστρο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ανεξάρτητα από το αν θα έρθει ή πότε θα έρθει η αναβάθμιση. (Επομένως) και τα περιθώρια για ελαφρύνσεις θα είναι περιορισμένα, και οι ανάγκες για να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και οι επενδύσεις που έχουν δρομολογηθεί θα είναι πολύ μεγάλες». Το ίδιο καταδεικνύουν και οι χτεσινές ανακοινώσεις για την εκτόξευση των φορολογικών εσόδων, 1,5 δισ. πάνω από τους στόχους για το πρώτο τρίμηνο, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία αφορούν την εκτόξευση της φοροληστείας (από τους έμμεσους κι άμεσους φόρους) στα λαϊκά στρώματα. Το «μνημόνιο διαρκείας» δηλαδή για τον λαό είναι εδώ και ο «κορσές» για τις λαϊκές ανάγκες είναι μόνιμος στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας, που υπηρετούν με το κοινό τους πρόγραμμα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, με ή χωρίς επενδυτική βαθμίδα. Να γιατί αυτό που κρίνεται στις 21 Μάη δεν είναι ποιος θα εφαρμόσει αυτό το πρόγραμμα στις πλάτες του λαού, αλλά πόσο δυνατός θα βρεθεί ο ίδιος για να παλέψει απέναντί τους, με σύμμαχο ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.

Συνάντηση με τον καγκελάριο της Γερμανίας θα έχει αύριο ο Αλ. Τσίπρας. Και γιατί όχι, θα πει κανείς, αφού η γερμανική κυβέρνηση αποτελεί παράδειγμα για την προοδευτική - σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που θέλει να φτιάξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το πώς πρωτοστατεί στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, με πρωτοφανείς εδώ και δεκαετίες δαπάνες και εμπλοκή χωρίς προηγούμενο; Για τους Γερμανούς υπουργούς, που ζητούσαν από τον λαό να κάνει... κρύα μπάνια, «προς τιμήν» των «πράσινων» μπίζνες και των «απαραίτητων θυσιών» του ιμπεριαλιστικού πολέμου; Ισως πάλι να θέλουν να ανταλλάξουν σκέψεις για το πώς θα μοιάζουν αυτές οι «Πρέσπες του Αιγαίου», για τις οποίες τόση κινητικότητα δείχνει η γερμανική κυβέρνηση με τις «ευλογίες» και των ΗΠΑ. `Η για το «πατρόν» και το σχήμα του νέου κορσέ για τους λαούς, του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας που συζητιέται στην ΕΕ. Αλλωστε, δεν περνά απαρατήρητη και η σημειολογία: Την ίδια μέρα που ο Τσίπρας θα συναντιέται με τον Σολτς, οι Γερμανοί εργαζόμενοι στο Δημόσιο, στα Μέσα Μεταφοράς και αλλού θα απεργούν για Συλλογικές Συμβάσεις, αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα κατά της ακρίβειας, σε μια από τις πολλές μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις που έχει ζήσει η χώρα τα τελευταία χρόνια. Εμείς πάλι, τι άλλο να σχολιάσουμε; «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», λέει ο λαός και η παροιμία πάει γάντι, στους... προοδευτικούς του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών και της ΕΕ.

Εκρηξη κερδοφορίας σημείωσαν το 2022 οι εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο, που θα μοιράσουν φέτος μέρισμα έως και 2,6 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο από το 2009. Οι τράπεζες, αντίστοιχα, παρουσίασαν προ φόρων κέρδη 4,57 δισ. ευρώ, ενώ μια σειρά από εταιρείες εμφανίζουν ιστορικές επιδόσεις κερδοφορίας. Τέτοιες είναι η «Motor Oil», με καθαρά κέρδη 967,2 εκατ. ευρώ (από 202 εκατ. το 2021), η «Mytilineos», με κέρδη 466 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 187% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, και η «HelleniQ Energy» (πρώην ΕΛΠΕ), με 1 δισ. κέρδη το 2022. Σε επίπεδα - ρεκόρ κινούνται επίσης η «ΤΙΤΑΝ» (αύξηση 33% στους τζίρους, στα 2,28 δισ. ευρώ) και ο ΟΛΠ (αύξηση κερδών 43,9%, στα 52,9 εκατ. ευρώ). Οι «χρυσοί» ισολογισμοί δεν ήρθαν από το πουθενά. Οι μέτοχοι των τραπεζών πλουτίζουν από την αύξηση των επιτοκίων, που βαραίνουν τη λαϊκή οικογένεια, και το «σαφάρι» εκβιασμών και πλειστηριασμών σε βάρος της λαϊκής κατοικίας. Οι ιδιοκτήτες των ενεργειακών ομίλων δρέπουν τους καρπούς της «πράσινης ανάπτυξης», της απολιγνιτοποίησης και της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας, που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, μετατρέποντας την Ενέργεια σε πανάκριβο εμπόρευμα για τον λαό. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι για να κερδίζουν τα αφεντικά, πρέπει να χάνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός. Και ότι για να πάρει ανάσα ο λαός και να ανοίξει δρόμο προοπτικής προς όφελός του, χρειάζεται να συγκρουστεί με αυτήν την πολιτική, έχοντας ένα πιο δυνατό ΚΚΕ στο πλευρό του.