Την παροιμία «μπροστά σου απλώνει τα χαλιά, πίσω σ' ανοίγει λάκκους» θυμίζουν τα λόγια «στήριξης» της «Νέας Αριστεράς» για την Παλαιστίνη. Ο Αλέξης Χαρίτσης, σε συνάντηση με τον Πρέσβη της Παλαιστίνης, ενημέρωσε ότι θα καταθέσει αίτημα για να προσκληθεί και να μιλήσει στο Κοινοβούλιο ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής. Καλά όλα αυτά, αλλά ακόμη δεν έχουν απαντήσει αποχωρήσαντες και μη από τον ΣΥΡΙΖΑ: Γιατί η κυβέρνησή τους, όπως και όλες οι επόμενες, δεν εφάρμοσε την ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής, ήδη από το 2015, για την αναγνώριση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους; Ούτε μιλάνε φυσικά για τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο «χτίσιμο» της στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, την προώθηση του σχήματος 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ + ΗΠΑ), με την προετοιμασία της διμερούς συμφωνίας που απλά ολοκλήρωσε η ΝΔ και στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών». Οπως και τότε, έτσι και σήμερα, ο μπούσουλας είναι η αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης, μέσα από τη στήριξη των εγκληματικών ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Γι' αυτό, την ώρα που αναμασούν τα περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» και ενίστανται για την πολιτική Νετανιάχου, αφήνουν στο απυρόβλητο συνολικά το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, την για δεκαετίες απάνθρωπη κατοχή και την ευρωατλαντική συνενοχή.

Πλώρη για τη χειρότερη πενταετία των τελευταίων 30 χρόνων έχει βάλει η διεθνής οικονομία, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η οποία προειδοποιεί στην έκθεσή της ότι η δεκαετία του 2020 θα είναι «μια δεκαετία χαμένων ευκαιριών» αν δεν υπάρξει μια «μείζονα διόρθωση πορείας». Περιττό να πούμε βέβαια για ποιον θα είναι οι «χαμένες ευκαιρίες», αλλά και τι αξία έχουν οι εκκλήσεις στελεχών της Παγκόσμιας Τράπεζας για «επενδυτικές εκρήξεις (που) έχουν τη δυνατότητα να μεταμορφώσουν τις αναπτυσσόμενες οικονομίες και να τις βοηθήσουν να επιταχύνουν την ενεργειακή μετάβαση και να επιτύχουν μια μεγάλη ποικιλία αναπτυξιακών στόχων». Μόνο που το πρόβλημα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας είναι ακριβώς αυτό: Η τεράστια συσσώρευση κεφαλαίου που δεν βρίσκει κερδοφόρες διεξόδους, ο ανταγωνισμός που οξύνεται στο έπακρο, μεταξύ άλλων και για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Γι' αυτό σε πολλές γωνιές του πλανήτη έχουμε πραγματικές εκρήξεις, από τη σύγκρουση των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων για τον έλεγχο πηγών και δρόμων Ενέργειας και εμπορευμάτων, για αγορές και σφαίρες επιρροής, που ανοίγουν νέες «ευκαιρίες» για το κεφάλαιο, την ώρα που οι λαοί σέρνονται πιο βαθιά στην εκμετάλλευση και στον πόλεμο. Γι' αυτό μόνο ανησυχία προκαλούν τα περί «μείζονος διόρθωσης πορείας», που σημαίνει κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα για να τη βγάλει το κεφάλαιο καθαρή από τη διαφαινόμενη νέα καπιταλιστική κρίση.

Με φράσεις - κλειδιά, όπως «θέσπιση νομοθετικού πλαισίου που θα συνδυάζει την προστασία των αιγιαλών με την ανάπτυξη», «ολιστική παρέμβαση για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας του αιγιαλού, προς όφελος της οικονομίας και της τουριστικής ανάπτυξης», «σύγχρονο ευρωπαϊκό πλαίσιο», η κυβέρνηση παρουσίασε χτες το νομοσχέδιο «για την αξιοποίηση και προστασία του αιγιαλού και της παραλίας». Κάτω και από τις γενικευμένες αντιδράσεις που προκάλεσε πέρυσι η «έξωση» των λουομένων από γνωστές παραλίες, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έρχεται «να βάλει τάξη» στις ξαπλώστρες και στις ομπρέλες, αλλάζοντας τους όρους της παραχώρησης, επεκτείνοντας όμως παράλληλα την εμπορευματοποίηση των παραλιών και του αιγιαλού. Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί από την Κτηματική Εταιρεία, η αφαίρεση οποιασδήποτε αρμοδιότητας από τους δήμους, η μίσθωση έως και τρία χρόνια από τις επιχειρήσεις και ο καθορισμός του μισθώματος με «τιμές εφορίας» διευκολύνουν τη δράση μεγαλύτερων τουριστικών και άλλων ομίλων στην εκμετάλλευση παραλιών και αιγιαλού, ενώ είναι βέβαιο ότι το αυξημένο κόστος θα μετακυλίεται στους λουόμενους. Οσο για τις «απάτητες παραλίες» σε περιοχές «NATURA», τις οποίες προβλέπει επίσης το νομοσχέδιο, είναι σταγόνα στον ωκεανό της γενικευμένης εμπορευματοποίησης και απλά μεταφέρουν λίγα μέτρα πιο μακριά από την παραλία τα «σύνορα» της ομπρελο-ξαπλώστρας. Μέσα στο καταχείμωνο, λοιπόν, μύρισε ...καλοκαιράκι για όσους «κόβουν χρήμα» από την εκμετάλλευση παραλιών και αιγιαλού, σε βάρος της λαϊκής ανάγκης για ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις παραλίες, χωρίς καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα σ' αυτές.