Μετά από 100 μέρες πολέμου στη Γάζα, καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος όλα τα ψέματα και τα προπαγανδιστικά εφευρήματα του Ισραήλ και των συμμάχων του, με τα οποία προσπάθησαν να συγκαλύψουν την κατοχή και να δικαιολογήσουν τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού.

Είναι πλέον καθαρό ότι ο ισραηλινός στρατός δρα βάσει οργανωμένου σχεδίου για την εξόντωση των Παλαιστινίων της Γάζας και τον εκτοπισμό από τη γη τους.

Το σχέδιο αυτό δεν προέκυψε βέβαια στις 7 Οκτώβρη 2023, όταν έγινε η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Οπως δεν προέκυψε ξαφνικά και το σχέδιο ξεριζωμού των Παλαιστινίων από τη Γάζα και διαμοιρασμού τους σε άλλες χώρες της περιοχής, όπως αποκαλύφθηκε από τις πρώτες κιόλας βδομάδες του πολέμου.

Το Ισραήλ είναι δύναμη κατοχής στη γη των Παλαιστινίων για πολλές δεκαετίες, με τη στήριξη των ΑμερικανοΝΑΤΟικών συμμάχων του. Αυτήν την κατοχή επιβάλλει, διατηρεί και επεκτείνει με τη βία και την τρομοκρατία.

Πολύ πριν την επίθεση στη Γάζα, είχαν ενταθεί ξανά οι επιθέσεις σε προσφυγικούς καταυλισμούς της Δυτικής Οχθης, με νεκρούς και τραυματίες Παλαιστίνιους. Κλιμακώνονταν οι απειλές, οι συλλήψεις, οι εκτοπισμοί, οι κατεδαφίσεις προσφυγικών σπιτιών.

Τίποτα δεν ξεκίνησε λοιπόν στις 7 Οκτώβρη, όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Οι χιλιάδες νεκροί και τραυματίες της κατοχικής βίας, οι χιλιάδες φυλακισμένοι και βασανισμένοι στα ισραηλινά κάτεργα είναι αδιάψευστοι μάρτυρες.

Ο πόλεμος που κάνει το Ισραήλ, με καθοριστική συμβολή των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, είναι πόλεμος διαιώνισης της κατοχής και γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Είναι πόλεμος ενάντια στο δικαίωμα και στον αγώνα ενός λαού να έχει τη δική του πατρίδα. Γι' αυτό τα ισραηλινά εγκλήματα έχουν προκαλέσει κύμα οργής και ταυτόχρονα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό απ' όλο τον κόσμο.

Τα εκατομμύρια που διαδηλώνουν και απαιτούν εδώ και τώρα να σταματήσει η σφαγή, να πάψει η κατοχή και να αποκτήσουν χώρα οι Παλαιστίνιοι, στέκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, απέναντι στα δολοφονικά σχέδια ιμπεριαλιστικών οργανισμών και κυβερνήσεων, που αναγνωρίζουν το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», δηλαδή στην κατοχή και στην εξόντωση των Παλαιστινίων.

Τώρα, 100 μέρες μετά, η γενίκευση του πολέμου σε όλη τη Μέση Ανατολή κρέμεται από μια κλωστή. Το δείχνουν ο βομβαρδισμός της Υεμένης από ΗΠΑ και Βρετανία, οι ισραηλινές επιδρομές σε Λίβανο και Συρία, οι απειλές στο Ιράν που κλιμακώνονται. Ούτε εδώ όμως πέφτει κανείς από τα σύννεφα...

Η Μέση Ανατολή ήταν και παραμένει σταυροδρόμι συγκρούσεων ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Ο ρόλος της υπήρξε πάντα κρίσιμος για τον έλεγχο πηγών και δρόμων Ενέργειας και εμπορίου, αγορών και σφαιρών επιρροής. Τέτοιο ζήτημα είναι άλλωστε και το Παλαιστινιακό από τη γέννησή του.

Τώρα που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί κλιμακώνονται επικίνδυνα, με την Κίνα και το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο να διεκδικεί την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία από τις ΗΠΑ και τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους τους, αρκεί μια σπίθα για να πάρει φωτιά η καύσιμη ύλη που έχει συσσωρευτεί σε διάφορα στρατηγικά σημεία του πλανήτη.

Το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει στην Ανατ. Ευρώπη και την Ουκρανία, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στον Ινδο-Ειρηνικό Ωκεανό, στην Κεντροδυτική Αφρική. Των λαών το αίμα ρέει σαν ποτάμι εκεί που οι πρόσκαιροι και εύθραυστοι συμβιβασμοί ανάμεσα στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα δίνουν τη θέση τους στα όπλα.

Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι και είναι εγκληματική η πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, που εν χορώ σέρνουν τον λαό σε βαθύτερη εμπλοκή στον πόλεμο. Μια εμπλοκή που η αφετηρία της βρίσκεται στις στρατηγικές συμφωνίες Ελλάδας - ΗΠΑ - Ισραήλ για την προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών συμφερόντων στην περιοχή, για λογαριασμό της αστικής τάξης και με τεράστιους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.

Ελλάδα και Κύπρος μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε πολεμικά ορμητήρια των ΝΑΤΟικών και οι λαοί μπαίνουν στο στόχαστρο αντιποίνων από αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν για άλλη μια φορά στις 100 μέρες του πολέμου ότι η σωστή πλευρά της Ιστορίας ήταν, είναι και θα είναι πάντα μία: Απέναντι από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, στο πλευρό του Παλαιστινιακού και των άλλων λαών, στην πάλη για καμιά εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο. Χιλιάδες λαού στη χώρα μας στέκονται σ' αυτή την πλευρά και αυτό θα το διατρανώσουν ξανά με τα μεγάλα συλλαλητήρια σωματείων και φορέων στις 27 Γενάρη.

Πίσω από τα νούμερα εκτέλεσης του προϋπολογισμού για το 2023 βρίσκεται η σκληρή πραγματικότητα της φοροληστείας του λαού και των ματωμένων πλεονασμάτων. Ετσι, μέσα στο θηριώδες πρωτογενές πλεόνασμα, που καταγράφηκε για άλλη μια φορά, περιλαμβάνονται και 337 εκατ. ευρώ παραπάνω από τους στόχους που είχαν τεθεί για τα καθαρά φορολογικά έσοδα. Φυσικά, τη λυπητερή την πληρώνει πάλι ο λαός, που με όλες τις κυβερνήσεις βαρύνεται με το 95% των φορολογικών εσόδων, όταν το κεφάλαιο δίνει πενταροδεκάρες που αντιστοιχούν στο 5%. Ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι όμως το στοιχείο ότι τα παραπάνω έσοδα «αντισταθμίστηκαν» με την αύξηση των πληρωμών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 362 εκατ. ευρώ έναντι των στόχων. Εν ολίγοις, από την τσέπη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων εξαφανίζονται, στα επενδυτικά πλάνα των επιχειρηματικών ομίλων εμφανίζονται. Ούτε οι ταχυδακτυλουργοί τόση επιτυχία...

Ιστορικό υψηλό διαφημίζει ότι «έπιασε» η Επιθεώρηση Εργασίας σε αριθμό ελέγχων για το 2023, κάτι που ανακοίνωσε χθες με πανηγυρισμούς η διοίκησή της. Ποιο είναι το «υψηλό»; Οι 73.579 έλεγχοι που έγιναν σε επιχειρήσεις, με τον πήχη να μπαίνει τόσο «ψηλά» για την υποστελεχωμένη υπηρεσία που ακόμα και η διοίκησή της θεωρεί επίτευγμα μια τέτοια απόδοση! Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται περί τις 350.000 επιχειρήσεις, σύμφωνα με στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» (2022). Ακόμα κι αν ισχύει λοιπόν ο αριθμός των ελέγχων για το 2023, αυτό σημαίνει ότι η Επιθεώρηση θα χρειαστεί ...άλλα 5 χρόνια για να ελέγξει όλες τις επιχειρήσεις μία φορά έστω και προληπτικά.

«Ζήσε Μάη μου» δηλαδή και επίσημα από την «ανεξάρτητη αρχή», που παραμένει αποψιλωμένη, με τους εργαζόμενους να καταγγέλλουν ότι πολλές φορές δεν έχουν καν καύσιμα για τα οχήματα ώστε να πάνε σε έναν χώρο δουλειάς και να κάνουν ελέγχους. Χώρια που παραμένει η εισαγγελική εντολή σύμφωνα με την οποία «λόγω φόρτου εργασίας» δεν χρειάζεται να ελέγχονται εργοδότες σε περίπτωση εργατικών «ατυχημάτων» «ήσσονος σημασίας». Οι έλεγχοι δηλαδή είναι ελάχιστοι σε σχέση με τον όγκο των «ελεγχόμενων» και την ίδια ώρα το κράτος απαλλάσσει τους εργοδότες από τέτοιους ελέγχους, επικαλούμενο την υποστελέχωση, για την οποία ευθύνεται το ίδιο! Οπότε, περισσεύουν οι πανηγυρισμοί για τον «όγκο ελέγχων» από τη διοίκηση της Επιθεώρησης Εργασίας. Εκτός αν μοιράζεται τα πανηγύρια μαζί με τη μεγαλοεργοδοσία, η οποία κάτι παραπάνω θα ξέρει, π.χ. για τα 3 εκατομμύρια απολύσεων που έγιναν μέσα στο 2023...