Σύσσωμη η εργοδοσία παρεμβαίνει με όλους τους τρόπους για να ψηφιστούν στις ευρωεκλογές κόμματα της ΕΕ και να μην εκφραστεί με πιο ριζοσπαστικό τρόπο η δυσαρέσκεια για την Ευρώπη του πολέμου, της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, την οποία δυσαρέσκεια οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν στο 53%. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν έχουν και οι μεγαλοεπιχειρηματίες τα άγχη τους για την επόμενη μέρα, ή ότι δεν επιδιώκουν μέσω και της κάλπης να διευθετήσουν δικούς τους ανταγωνισμούς. Οπως για παράδειγμα ο Μυτιληναίος, που απασχολεί ιδιαίτερα την επικαιρότητα για τις επιχειρηματικές και πολιτικές παρεμβάσεις του. Σε μια από αυτές «παρότρυνε» τους εργαζόμενους (πρώτα απ' όλα του ομίλου του) να ψηφίσουν «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» κόμματα, που έχουν «ρεαλιστικές απόψεις» για την «πράσινη μετάβαση». Ο αστερίσκος που βάζει ως κριτήριο ψήφου εξηγείται.

Ο Μητιληναίος προειδοποιεί για «κανόνια» και «αύξηση του ρίσκου» στην αγορά Ενέργειας (όπου δραστηριοποιείται και ο ίδιος) από την «άναρχη» ανάπτυξη των ΑΠΕ. Ταυτόχρονα, είναι πρόεδρος της Πανευρωπαϊκής Ενωσης Eurometaux, που εκπροσωπεί βιομηχανίες μη σιδηρούχων μετάλλων και έχει εκφράσει πολλές φορές τις ενστάσεις της για τη ...μονοκαλλιέργεια της «πράσινης μετάβασης», επειδή στερεί ευρωπαϊκούς και κρατικούς πόρους από άλλες, λιγότερο «πράσινες» επενδύσεις, αλλά και επειδή ανεβάζει το κόστος παραγωγής για την ενεργοβόρα βιομηχανία. Ετσι, μπροστά στις εκλογές οι μεγαλοεργοδότες δεν τρέχουν μόνο να διασφαλίσουν το «ΕΕ και ξερό ψωμί», αλλά βλέπουν τους εργαζόμενους ψηφοφόρους και σαν σάκο του μποξ στους ανταγωνισμούς τους, στηρίζοντας στην κάλπη τις διάφορες παραλλαγές της ίδιας αντιλαϊκής στρατηγικής. Ε, δεν χρειάζεται να πει κανείς ότι η μόνη ψήφος που μπαίνει «σφήνα» στους δόλιους σχεδιασμούς τους είναι αυτή στο ΚΚΕ!

Η κατάρρευση του γερμανικού τουριστικού ομίλου FTI και οι ανησυχίες που εκφράζονται για ντόμινο στον τουριστικό κλάδο είναι η άλλη όψη των ρεκόρ που καταγράφει ο τουρισμός στη χώρα μας, ειδικά τα τελευταία χρόνια, και της «εξωστρέφειάς» του, για την οποία πανηγυρίζουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα. Παρόμοια κατάσταση είχε δημιουργηθεί και με την πτώχευση του βρετανικού ομίλου «Thomas Cook», η οποία άφησε στα κρύα του λουτρού χιλιάδες τουρίστες σε όλο τον κόσμο, ενώ η χιονοστιβάδα παρέσυρε και πολλές άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον Τουρισμό και στην Εστίαση. Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι ο Τουρισμός είναι μια σούπερ κερδοφόρα μπίζνα, όπου κυριαρχούν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι, με παγκόσμια εμβέλεια. Αυτό σημαίνει ότι ο «εξωστρεφής» τουρισμός στη χώρα μας είναι άμεσα εκτεθειμένος στις διεθνείς οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις, ακόμα και στα «κανόνια» μεγάλων τουριστικών ομίλων, με τον κίνδυνο να μείνουν αμανάτι χιλιάδες εργαζόμενοι, τουρίστες και επαγγελματίες στη διάρκεια της τουριστικής σεζόν. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα των τουριστικών ρεκόρ περισσότερα από τα μισά λαϊκά νοικοκυριά δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, τα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού είναι σταγόνα στον ωκεανό και γεμάτα «κόφτες», ενώ το κόστος των μεταφορών (ακτοπλοϊκών, αεροπορικών ή και οδικών) έχει γίνει απλησίαστο. Αυτήν την αντίφαση ενισχύει η «εξωστρέφεια» του Τουρισμού και την ίδια ώρα το παράδειγμα της FTI προειδοποιεί: Από τα ρεκόρ στην κρίση ...μια σεζόν δρόμος.