Ο ένας, ο πιο «ανυπότακτος ακτιβιστής», ο Μελανσόν, στηρίζει το αντιδραστικό καθεστώς Ζελένσκι στην Ουκρανία, ενώ ήταν υπέρμαχος των βομβαρδισμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Λιβύη. Συμφώνησε επίσης στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ, με την είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Οι άλλοι του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ χαρακτηρίζουν «επαναστατικό» το ...πρόγραμμα των Δημοκρατικών του Μπάιντεν στις ΗΠΑ! Ολοι μαζί στο «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» ξεκαθαρίζουν ότι «δεν αμφισβητούν τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς», ότι «το 92% των επιχειρήσεων δεν πρόκειται να αλλάξει φορολογικό πλαίσιο» και ότι πρέπει να παραδοθούν τα απαραίτητα όπλα στην Ουκρανία. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα «νέα» που φέρνει η «ελπιδοφόρα» συμμαχία στη Γαλλία που πλασάρεται σαν αντίπαλο δέος στην ακροδεξιά. Αυτό το «παράδειγμα» πουλάνε ως «διέξοδο» και στη χώρα μας ξεσκολισμένοι σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Το γνωστό θλιβερό έργο δηλαδή, σε ακόμα πιο αντιδραστική έκδοση για τον εγκλωβισμό του λαού, και πάντα για λογαριασμό της σταθερότητας του κεφαλαίου.

Αλλον έναν «θησαυρό» ανακάλυψαν τα διάφορα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και του «κοινωνικού αυτοματισμού». Ετσι, για τη μεγάλη ταλαιπωρία που βιώνουν οι επιβάτες σε λεωφορεία και μέσα σταθερής τροχιάς φταίνε αυτοί που «δεν χτυπάνε εισιτήριο». Ισως να παρακολούθησαν κάποια από τα ειδικά σεμινάρια για την αποτελεσματικότητα των ελεγκτών εισιτηρίων που διοργανώνονται αυτές τις μέρες με εντολή του υφυπουργού Μεταφορών. Γιατί, κατά τ' άλλα η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για να βελτιωθεί η τραγική κατάσταση που περιλαμβάνει καθυστερήσεις, συνωστισμό, μέχρι και σοβαρά ζητήματα ασφαλείας στις αστικές συγκοινωνίες. Εξάλλου, η πολιτική που ακολουθεί και αυτή η κυβέρνηση είναι που έχει φτάσει την κατάσταση στο απροχώρητο και όχι φυσικά όσοι μετράνε τα ψιλά ακόμη και για ένα εισιτήριο. Είναι η πολιτική βασισμένη στις Οδηγίες της ΕΕ, της ιδιωτικοποίησης και απαξίωσης του μεταφορικού έργου, της υποστελέχωσης και της εντατικοποίησης των εργαζομένων σε αυτό, της λογικής του κόστους - οφέλους που κόβει ακόμα και από τα αναγκαία έργα συντήρησης στα μέσα και τις υποδομές τους. Απέναντι στον κοινωνικό αυτοματισμό που βάζουν ως «κυματοθραύστη» της δίκαιης αγανάκτησης που υπάρχει, οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν εναλλακτική: Αγωνιστική διεκδίκηση για όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα διασφαλίζουν σύγχρονη, ασφαλή, τακτική συγκοινωνία, χωρίς δηλαδή τους πραγματικούς «λαθρεπιβάτες»: Τους ιδιώτες, το κέρδος και την εμπορευματοποίηση.