Αποδεικνύεται ότι ο λαός είναι ο μόνιμα χαμένος: Είτε αυξάνονται είτε μειώνονται οι εισαγωγές, είτε φυσάει είτε όχι, είτε έχει ...συννεφιά είτε ηλιοφάνεια. Αυτό που πλέον δεν κρύβεται είναι ο βασικός παράγοντας που κάνει το ηλεκτρικό ρεύμα να κατακαίει το λαϊκό εισόδημα. Και αυτός δεν είναι άλλος από τη στρατηγική της «απελευθέρωσης», το χρηματιστήριο και η «πράσινη μετάβαση», στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ. Επομένως, η μόνη «συγκυρία» είναι το ότι μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν πέσει με τα μούτρα πάνω από ένα ζωτικό κοινωνικό αγαθό, προκαλώντας γενικευμένη ενεργειακή φτώχεια στα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Και αυτή η «συγκυρία» έχει τις υπογραφές όλων των αστικών κομμάτων.

«Μην παίρνετε άδειες Αύγουστο, δεν χωράμε μαζί με τους τουρίστες». «Περιορίστε τις μετακινήσεις σας, είναι ασφυκτικά γεμάτο το νησί, έρχεται κρουαζιερόπλοιο». «Κλείστε παράθυρα, έρχονται καπνοί από την πυρκαγιά, χτύπησε 112». «Μην ανάβετε κλιματισμό, το ρεύμα είναι πανάκριβο». «Μπάνιο στη θάλασσα; 50 ευρώ για μια οικογένεια...». «Αδειούχοι και σχέδια για ταξίδι; Ενας μισθός τουλάχιστον για κοντινούς προορισμούς». «Στη δουλειά τέλη Ιούλη με Μετρό ή λεωφορείο; Αναμονή για ώρες μέσα στον καύσωνα, περιορισμός δρομολογίων». Τα παραπάνω είναι μερικά από όσα ζει και ακούει ο λαός μέσα στο κατακαλόκαιρο από την κυβέρνηση, τα κρατικά επιτελεία και τους παπαγάλους της. Και όλα έχουν μία υπογραφή: Ανάπτυξη για τους επιχειρηματικούς ομίλους - περιορισμός δαπανών από το κράτος σε ό,τι αφορά τη ζωή του λαού. Ακούει όμως κι άλλα, όπως για μία ακόμα χρονιά με κέρδη - ρεκόρ στον Τουρισμό, ή αποτελέσματα για τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο τα οποία αναμένεται να φτάσουν σε νέα ύψη, στα 5,1 δισ., από 4,86 δισ. πέρυσι. Οι δε τράπεζες που αυτές τις μέρες ανακοινώνουν διανομές μερισμάτων στους μετόχους τους, προβλέπεται να έχουν αύξηση κερδών πάνω από 600 εκατ. ευρώ. Κάθε άλλο παρά ασύνδετα είναι τα παραπάνω, αφού όσο η «δυστοπία» γίνεται «κανονικότητα» για τη λαϊκή πλειοψηφία, τόσο «ευημερούν» οι μπίζνες για τους μεγιστάνες και τα κάθε λογής παράσιτα. Σε αυτούς και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους πρέπει να πάει ο λογαριασμός, αυτοί πρέπει να χάσουν για να ορθοποδήσει ο λαός, αφού αποδεικνύεται ξανά: Η ζωή των πολλών δεν συναντιέται πουθενά με τα κέρδη των λίγων.

Για να διαβεβαιώσει ότι η «αριστερή κυβέρνηση» που θέλει να φτιάξει το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» (NFP) θα είναι «προοδευτική», η προτεινόμενη ως πρωθυπουργός του NFP, Λουσί Καστέ, δήλωσε κι αυτή ότι επιθυμεί «την κατάργηση της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος», που πέρυσι έβγαλε στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλους εργαζόμενους. Εσπευσε βέβαια να διευκρινίσει πως το «Μέτωπο» θα καλέσει σε «διάλογο» τους «κοινωνικούς εταίρους», βάζοντας μάλιστα και το ...πλαίσιο του διαλόγου. Γιατί, όπως είπε η ίδια, πρέπει «να μάθουμε πώς θα χρηματοδοτήσουμε την κατάργηση της συνταξιοδότησης στα 64...». Δηλαδή, «ένα το κρατούμενο» ότι η συνταξιοδότηση αποτελεί «κόστος προς εξορθολογισμό» που πρέπει να φορτωθεί στους εργαζόμενους, κι αν αυτό δεν γίνει μέσω των «ορίων ηλικίας», ας βρεθεί άλλος τρόπος. Τα παραπάνω λόγια είναι άλλη μια δικαίωση όχι απλά της αντιδραστικής μεταρρύθμισης του Μακρόν, αλλά του ίδιου του «βάθρου» της, δηλαδή της λογικής «κόστους - οφέλους», που άλλωστε κυριαρχεί και στις κατευθύνσεις της ΕΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση. Ως γνωστόν, τα περί «βιωσιμότητας» που επιστρατεύει και η παραπάνω «προοδευτική» υποψήφια αποτελούν τον μόνιμο «φερετζέ» της επίθεσης κυβερνήσεων και ΕΕ στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, κάτι που το γνωρίζουν καλά και οι Ελληνες ασφαλισμένοι. Οπως και να 'χει, ούτε μήνας δεν έχει περάσει από την «ήττα» Μακρόν, και οι «αντίπαλοί» του σοσιαλδημοκράτες έχουν καταφέρει να τον «δικαιώσουν» κάμποσες φορές, ξεπλένοντας την πολιτική του. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο», που λέει και ο λαός...