Για τον έναν χρόνο από τις πλημμύρες μίλησε όμως και ο Στ. Πέτσας, βουλευτής και πρώην υπουργός, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Και τι είπε; Οτι «αυτός ο χρόνος ήταν ένας εύλογος χρόνος προκειμένου να διαμορφωθεί το συνολικό σχέδιο αποκατάστασης για τη Θεσσαλία, η οποία έχει πληγεί πάρα πολύ από το 2020, πρώτα από τον "Ιανό", μετά από το σεισμό τον Μάρτιο του 2021, μετά ξανά από τον "Daniel" (...) Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Χρειάζεται ένα "σχέδιο Μάρσαλ" για τη Θεσσαλία. Οι καταστροφές είναι τεράστιες». Πρόσθεσε μάλιστα ότι έχει γίνει «σημαντική προσπάθεια το τελευταίο διάστημα», φέρνοντας ως παράδειγμα τα χωριά του Δομοκού, όπου τα χωράφια καθαρίστηκαν από τις πέτρες και πλέον μπορούν να καλλιεργηθούν! Αφού λοιπόν το «επιτελικό» και «ψηφιακό» κράτος κατάφερε να ...«ξεπετρίσει» τα χωράφια στον Δομοκό έναν χρόνο μετά την πλημμύρα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχεί ο λαός.

Για «σχέδιο Μάρσαλ» μιλούσε ο Στ. Πέτσας και το 2021, διαφημίζοντας το Ταμείο Ανάκαμψης ως «εργαλείο για την επανεκκίνηση της οικονομίας από τους δήμους και τις Περιφέρειες». Κι έπεσε διάνα! Γιατί όπως το Ταμείο Ανάκαμψης, έτσι και το «σχέδιο» που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τη Θεσσαλία, καμιά σχέση δεν έχει με τις αγωνίες των πλημμυροπαθών για ουσιαστικά μέτρα αποκατάστασης, αποζημιώσεις 100%, έργα προστασίας και θωράκισης από φυσικές καταστροφές. Αντίθετα - όπως επιβεβαιώνει και το σχέδιο των Ολλανδών - οι μόνες «αγωνίες» που παίρνει υπόψη της η κυβέρνηση, είναι αυτές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, που βλέπουν την καταστροφή ως «ευκαιρία» για νέα πεδία κερδοφορίας. «Σωτήρες» δεν υπάρχουν για τον λαό της Θεσσαλίας, με κανένα «σχέδιο ανασυγκρότησης» από την αστική τάξη, την κυβέρνηση και τα κόμματά της. Μόνο ο δικός του οργανωμένος αγώνας μπορεί να ταρακουνήσει τα νερά, διεκδικώντας ακόμα και τα αυτονόητα που έχει ανάγκη ο τόπος, τα οποία απορρίπτονται όμως από την κυβέρνηση ως «μη ανταποδοτικά» για το κεφάλαιο και «κοστοβόρα» για το κράτος.