Λίγα μόλις 24ωρα μετά το πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα στην Ουάσιγκτον, συνετρίβη κι άλλο αεροσκάφος, αυτήν τη φορά στην Πενσιλβάνια. Πρόκειται για αεροασθενοφόρο που μετέφερε μια ασθενή. Τα αίτια της συντριβής, από την οποία δεν επέζησε κανένας, εξετάζονται. Τα στοιχεία όμως που βγαίνουν στην επιφάνεια είναι αποκαλυπτικά για τις συνθήκες των πτήσεων, ακόμα και όταν αφορούν τη μεταφορά ασθενών: Μόνο την 20ετία 2000 - 2020 έγιναν 87 δυστυχήματα με αεροασθενοφόρα στις ΗΠΑ και έχασαν τη ζωή τους συνολικά 230 άτομα! Το 87% οφείλονται σε βλάβες, σφάλματα ή αποπροσανατολισμό του πιλότου λόγω κόπωσης... Σημειωτέον, είναι η δεύτερη φορά μέσα σε 15 μήνες που ασθενοφόρο της ίδιας ιδιωτικής εταιρείας («Jet Rescue Air Ambulance») συνετρίβη, σκορπώντας τον θάνατο. Η ιδιωτικοποίηση της αερομετακομιδής είναι χρυσωρυχείο για τους ομίλους, καθώς σύμφωνα με την Εθνική Ενωση Ασφαλιστικών Επιτρόπων των ΗΠΑ το μέσο κόστος κυμαίνεται μεταξύ 12.000 και 25.000 δολάρια ανά πτήση (!), ενώ αυξάνεται κι άλλο για κρίσιμα περιστατικά... Οικογένειες αναγκάζονται να χρεωθούν μέχρι τον λαιμό για να μεταφερθεί ο άνθρωπός τους, την ώρα μάλιστα που η αμερικανική ύπαιθρος αποψιλώνεται διαρκώς από δομές Υγείας, όπως αποτυπώνει έκθεση του Γραφείου Λογοδοσίας της αμερικανικής κυβέρνησης. Το να αρρωστήσεις στη μητρόπολη του καπιταλισμού αποδεικνύεται μεγάλο ρίσκο, ειδικά αν βρίσκεσαι μακριά από κάποιο αστικό κέντρο.

Η νέα γαλλική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μπαϊρού παρακάμπτει τη Βουλή στην έγκριση του αντιλαϊκού κρατικού προϋπολογισμού, για να επιταχυνθούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και οι περικοπές, αξιοποιώντας και τις ευρωπαϊκές «συστάσεις» για συγκράτηση των ελλειμμάτων και του χρέους. Τόσο ...πλέρια είναι η αστική δημοκρατία τους, που δεν διστάζουν να παρακάμπτουν ακόμα και τους πιο εμβληματικούς θεσμούς της, όπως το Κοινοβούλιο, όταν πρέπει να διασφαλίσουν με κάθε τρόπο την επιτάχυνση της αντιλαϊκής πολιτικής. Το είδαμε πολλές φορές να συμβαίνει και στη χώρα μας, ιδιαίτερα την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης και των μνημονίων, με τις αμέτρητες ΠΥΣ που ξήλωναν μισθούς και δικαιώματα μέσα σε μια νύχτα και με μια υπογραφή. Το ενδιαφέρον πάντως στη Γαλλία είναι η στάση του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), το οποίο αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία να στηρίξει την απόφαση της κυβέρνησης, επικαλούμενο «την οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε». Η στάση αυτή της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας, που δίνει «πράσινο φως» σε νέες περικοπές κρατικών κονδυλίων για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, αποκαλύπτει τον πολύτιμο ρόλο, στα δύσκολα για την αστική τάξη, όχι μόνο του Σοσιαλιστικού Κόμματος αλλά και των συνοδοιπόρων του στο «Νέο Λαϊκό Μέτωπο». Οπως το κόμμα του Μελανσόν, με το οποίο υποτίθεται ότι θα εμπόδιζαν την εκλογική επικράτηση της Λεπέν και θα τραβούσαν το χαλινάρι στον Μακρόν. Να σημειωθεί ότι την ίδια στάση κράτησε για τον προϋπολογισμό και το κόμμα της Λεπέν! Τα παραμύθια και οι αυταπάτες καταρρέουν ξανά με πάταγο, προσθέτοντας πείρα που ξεπερνάει τα όρια της Γαλλίας για τον βρώμικο ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας απέναντι στον λαό και στα συμφέροντά του.

Νέο ρεκόρ έσπασε το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» για το 2024, αυξάνοντας την κίνηση κατά 11% σε σχέση με το 2023. Με 268.300 πτήσεις και 31,85 εκατομμύρια επιβάτες, κατατάσσεται πλέον στην 8η θέση των πιο πολυσύχναστων αεροδρομίων της ΕΕ. Οι επιδόσεις αυτές μεταφράζονται σε εκατομμύρια κέρδη για τους μετόχους του αεροδρομίου και των εταιρειών επίγειας εξυπηρέτησης, όπου το ξεζούμισμα και η εντατικοποίηση της δουλειάς χτυπάνε «κόκκινο». Ενώ όμως η κίνηση αυξάνεται, οι εργαζόμενοι στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας καταγγέλλουν ότι οι προδιαγραφές για την ασφάλεια ακολουθούν αντίστροφη πορεία, με το προσωπικό να μειώνεται, τα τεχνικά μέσα να μην ανανεώνονται και την υπηρεσία να οδεύει προς ιδιωτικοποίηση. Τα τελευταία αεροπορικά δυστυχήματα στις ΗΠΑ και όσα προκύπτουν για τις αιτίες τους προειδοποιούν για τις συνέπειες από την απαξίωση, υποχρηματοδότηση και ιδιωτικοποίηση τέτοιων κρίσιμων υπηρεσιών, στο έδαφος της «απελευθέρωσης» των αερομεταφορών. Ο κίνδυνος να ζήσουμε και «Τέμπη του αέρα» είναι εδώ και επιβεβαιώνει την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην πολιτική που βάζει ακόμα και την ανθρώπινη ζωή στο ζύγι του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο και τα κέρδη του.