Σύμφωνα με το «Σύστημα Επιχειρηματικής Ευφυίας» του ΕΣΥ, οι επισκέψεις σε τακτικά εξωτερικά ιατρεία, Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών και ολοήμερα ιατρεία ξεπέρασαν τα 11,8 εκατομμύρια τη χρονιά που πέρασε. Από αυτές το 25% συγκεντρώνονται σε 12 νοσοκομεία, τα περισσότερα στην Αθήνα, ενώ από το σύνολο των ασθενών περίπου 2,5 εκατ. χρειάστηκε να νοσηλευτούν. Τι επιβεβαιώνουν αυτά τα στοιχεία; Πρώτον, τον τεράστιο φόρτο που αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία εξαιτίας της διάλυσης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Για οποιοδήποτε περιστατικό, ειδικά για τα έκτακτα, η επίσκεψη στο νοσοκομείο είναι μονόδρομος για τους ασθενείς. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το φρακάρισμα στον προθάλαμο των Επειγόντων, τις μεγάλες αναμονές για ραντεβού στα εξωτερικά ιατρεία, αλλά και την εξάντληση του υγειονομικού προσωπικού, που βρίσκεται σε διαρκή εφημερία και είναι ελάχιστο μπροστά σ' αυτό που χρειάζεται. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι το σημερινό χάλι στην Υγεία - εμπόρευμα ακυρώνει τον ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν τα νοσοκομεία στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού, με δεδομένο ότι περίπου 3 στους 4 που επισκέπτονται τα ιατρεία τους δεν χρειάζονται νοσηλεία. Το σημερινό σύστημα όμως της εμπορευματοποίησης, της επιχειρηματικής λειτουργίας, της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης καταδικάζει τους ασθενείς στην ταλαιπωρία και την ανασφάλεια, ενώ οι εργαζόμενοι υγειονομικοί δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους από την κούραση και το άγχος.

«Πρωτόγνωρα» χαρακτηρίζονται ξανά από τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης τα καιρικά φαινόμενα που πλήττουν τη χώρα, προκαλώντας πλημμύρες και μεγάλες καταστροφές. Προχτές ήταν οι Κυκλάδες, χτες η Κρήτη και, όπως όλα δείχνουν, έπεται συνέχεια. Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων των περιοχών που χτυπάει η κακοκαιρία; Είναι τουριστικοί προορισμοί και μάλιστα από τους πιο δημοφιλείς της χώρας. Αποδεικνύεται έτσι ότι πίσω από την αστραφτερή βιτρίνα του τουρισμού κρύβεται η τεράστια έλλειψη υποδομών για την πρόληψη τέτοιων φαινομένων και την προστασία του πληθυσμού, που πολλαπλασιάζεται τους καλοκαιρινούς μήνες. Για όσους πάλι ισχυρίζονται ότι δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν αυτά τα έντονα φαινόμενα, ας εξηγήσουν τι διαφορετικό συμβαίνει στις περιπτώσεις που η πρόβλεψη είναι σαν να διαβάζεις ...ανοιχτό βιβλίο! Οπως στην περίπτωση της Σαντορίνης, όπου οι σεισμοί επαναλαμβάνονται λόγω και της ηφαιστειακής δραστηριότητας. Οπως αποδείχτηκε στην πρόσφατη σεισμική ακολουθία, ούτε συστηματική παρακολούθηση υπάρχει, ούτε κάποια ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού όταν το φαινόμενο φτάσει να απειλεί κατοίκους και επισκέπτες. Σ' αυτό το κράτος, τους θεσμούς και τους σάπιους μηχανισμούς του ζητάνε όλα τα κόμματα να δείξει εμπιστοσύνη ο λαός. Να αποδεχτεί δηλαδή ως δεδομένο ότι θα πνίγεται τον χειμώνα και θα καίγεται το καλοκαίρι για να υπηρετούνται κατά προτεραιότητα η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και οι εγκληματικοί σχεδιασμοί της αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της.

Πάνω από 200 GWh Ενέργειας που παράχθηκαν από ΑΠΕ τον Μάρτη δεν απορροφήθηκαν από το σύστημα λόγω μειωμένης ζήτησης, με αποτέλεσμα να πεταχτούν στα σκουπίδια. Οι ποσότητες αυτές είναι το 1/4 της Ενέργειας από ΑΠΕ που δεν καταναλώθηκε το 2024, κάνοντας τους «πράσινους» ομίλους να ιδρώνουν τη χρονιά που τρέχει. Η εξέλιξη είναι αποκαλυπτική για το πού οδηγεί η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Στο όνομα του να απορροφηθούν λιμνάζοντα κεφάλαια στις «πράσινες» επενδύσεις, το κράτος και η ΕΕ χρηματοδότησαν αδρά τις ΑΠΕ, με πρόσχημα τη σωτηρία του περιβάλλοντος. Η άναρχη αυτή ανάπτυξη είχε ως αποτέλεσμα να υπερκορεστεί το δίκτυο και λόγω της χαμηλότερης ζήτησης να μένει αναξιοποίητο μεγάλο μέρος της Ενέργειας που παράγεται από «πράσινες» πηγές, οι οποίες δεν έχουν τη δυνατότητα να αυξομειώνουν την παραγωγή ανάλογα με τη ζήτηση. Ετσι, παραγωγικές δυνάμεις απαξιώνονται και ο λαός βρίσκεται στα ίδια και χειρότερα, πληρώνοντας πανάκριβα το ρεύμα. Βέβαια, καμιά ...συμπόνια δεν χρειάζονται τα «πράσινα» μονοπώλια, τα οποία έβγαλαν και με το παραπάνω τις επενδύσεις τους, με τις σταθερές κρατικές επιδοτήσεις στη χονδρική αγορά του ρεύματος και τα προνόμια που απόλαυσαν στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης». Μόνο η εργατική εξουσία και η κεντρικά σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία, που θα αξιοποιεί όλες τις κοινωνικοποιημένες πηγές Ενέργειας, μπορούν να βάλουν σε κίνηση παραγωγικές δυνάμεις προς όφελος των λαϊκών αναγκών και της προστασίας του περιβάλλοντος.