Σημειωτέον, οι αποταμιεύσεις σε αποθεματικά συνταξιοδοτικών ταμείων της ΕΕ είναι περίπου 10 τρισ. ευρώ και μέσα στα επόμενα χρόνια σχεδιάζεται να «αξιοποιηθούν» τουλάχιστον τα μισά, για να καλυφθεί το «επενδυτικό κενό» και να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα μέσα από την πολεμική οικονομία. Μιας και το 'φερε η κουβέντα, λοιπόν, ρωτάμε: Ποια είναι τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης για το Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλειας, στο οποίο πέφτουν υποχρεωτικά οι εισφορές των νέων εργαζομένων; Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο, το Ταμείο φτιάχτηκε για να συμβάλει «στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μέσω της επένδυσης τμήματος των εισφορών στην εγχώρια αγορά»... Με 25 δισ. ευρώ προϋπολογισμό σε εξοπλισμούς, μόνο σιγουριά δεν πρέπει να νιώθουν ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι.

Κάθε χρόνο, τα μηνύματα για την επέτειο ίδρυσης του ΝΑΤΟ είναι μια προκλητική προσπάθεια να ξεπλυθούν ο εγκληματικός ιμπεριαλιστικός οργανισμός και η δολοφονική δράση του. Ομως τα φετινά, 76α «γενέθλια» είναι σκέτη ...ιλαροτραγωδία! Πώς αλλιώς να χαρακτηριστούν δηλώσεις όπως αυτές του Δένδια, πως «οι τρέχουσες εξελίξεις υπογραμμίζουν ότι το ΝΑΤΟ είναι μια Συμμαχία αξιών και αρχών»; Αλήθεια, ποιες «αξίες» και ποιες «αρχές» υπερασπίζεται το ΝΑΤΟ ξεφορτώνοντας τόνους πυρομαχικών στην Ουκρανία για τη σύγκρουση με τη Ρωσία, ενώ τα κράτη του ετοιμάζονται τώρα να εφορμήσουν στο ρημαγμένο ουκρανικό έδαφος για να διαμοιράσουν τα «ιμάτιά» του; Με ποιες «αξίες» στηρίζει το ΝΑΤΟ τον χασάπη Νετανιάχου, που έχει δολοφονήσει πάνω από 50.000 Παλαιστίνιους στη Γάζα, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά; Οι μόνες «αξίες» και «αρχές» που υπηρετεί το ΝΑΤΟ είναι οι σάπιες αξίες των ιμπεριαλιστών, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας και εμπορίου, τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής, σέρνοντας τους λαούς στη φωτιά του πολέμου. Είναι οι «αρχές» του «ο θάνατός σου η ζωή μου», όπως αποδεικνύουν και τα τελευταία «τζαρτζαρίσματα» ανάμεσα στους «συμμάχους» ΗΠΑ και ΕΕ, τώρα που τα συμφέροντά τους δεν βρίσκονται σε πλήρη ευθυγράμμιση, καθώς φουντώνουν οι ανταγωνισμοί για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Με αυτές τις «αξίες» οι λαοί δεν έχουν τίποτα κοινό. Τους είναι αποτρόπαιες, εγκληματικές και προπάντων ξένες προς τις πραγματικές αξίες που γεννιούνται και σφυρηλατούνται στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.

Αυτή είναι η λέξη που ταιριάζει στο πώς περιγράφουν τα αστικά επιτελεία τις εξελίξεις στην οικονομία, μετά την ανακοίνωση των δασμών από τις ΗΠΑ. «Ο Τραμπ καταστρέφει την οικονομία», «οδηγεί στην ύφεση» και «τα χρηματιστήρια καταρρέουν» από τις «παράλογες αποφάσεις του». Μερικά περίεργα πράγματα όμως συμβαίνουν: Τα ίδια ακριβώς επιτελεία και οι μεγαλύτεροι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ κ.ά.) προέβλεπαν επιβράδυνση - στα όρια της ύφεσης - των μεγαλύτερων οικονομιών παγκοσμίως, ανάμεσά τους και των ΗΠΑ, ήδη από το περσινό καλοκαίρι, πολύ πριν εκλεγεί η κυβέρνηση Τραμπ. Δεύτερον, όλος αυτός ο «πανικός στα χρηματιστήρια» έρχεται μετά από ένα «τρελό ράλι» κερδοφορίας και διαβεβαιώσεις ότι η οικονομία των ΗΠΑ είναι «πολύ ισχυρή» για να κινδυνεύει από ύφεση, όπως προέβλεπαν ορισμένοι από τους αναλυτές.

Τι δείχνουν όλα αυτά; Οσο κι αν προσπαθούν να βάλουν το κάρο μπροστά από το άλογο, η πραγματικότητα είναι ότι τα αίτια μιας ενδεχόμενης ύφεσης στις ΗΠΑ - όπως και στα υπόλοιπα καπιταλιστικά κράτη - είναι βαθύτερα και συνδέονται με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει. Οι νόμοι του οδηγούν στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, που δεν βρίσκει κερδοφόρες διεξόδους, οδηγώντας σε αλλεπάλληλες κρίσεις. Πάνω σε αυτό το έδαφος οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και αυτό προσπαθεί να διαχειριστεί η νέα αμερικανική κυβέρνηση, που βλέπει ότι ο μόνος τρόπος για να υπερασπιστεί την πρωτοκαθεδρία της στο ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι με «πόλεμο μέχρις εσχάτων», ακόμα κι αν χρειαστεί να «ματώσει» η ίδια. Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι τι δείχνουν όλα αυτά για τους λαούς. Και η απάντηση είναι ότι «φως» δεν υπάρχει μέσα στο μαγκανοπήγαδο του καπιταλισμού, αλλά μόνο στη σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, το κεφάλαιο και την εξουσία του.