«Η διδασκαλία του Μαρξ προκαλεί σ' όλο τον πολιτισμένο κόσμο τη μεγαλύτερη εχθρότητα και το μίσος όλης της αστικής επιστήμης (και της επίσημης και της φιλελεύθερης), που βλέπει το μαρξισμό σαν μια "βλαβερή αίρεση". Και δεν μπορεί να περιμένει κανείς διαφορετική στάση, γιατί δεν είναι δυνατό να υπάρξει "αμερόληπτη" κοινωνική επιστήμη σε μια κοινωνία χτισμένη πάνω στην ταξική πάλη. (...) Το να περιμένει κανείς αμερόληπτη επιστήμη στην κοινωνία της μισθωτής δουλείας είναι κουτούτσικη αφέλεια, που μοιάζει με το να περιμένει κανείς αμεροληψία από τους εργοστασιάρχες στο ζήτημα, αν θα πρέπει ν' αυξήσουν το μεροκάματο των εργατών, ελαττώνοντας τα κέρδη του κεφαλαίου». Διαβάζεις τα παραπάνω και αυτόματα σκέφτεσαι «δεν μπορεί, πρόσφατα γράφτηκαν, για το σήμερα...». Η επικαιρικότητα, η απλή γλώσσα, η εύληπτη γραφή είναι η πρώτιστη δύναμη των κειμένων του καθοδηγητή της Οχτωβριανής Επανάστασης. Οποιος, λοιπόν, τρομάζει να διαβάσει έργα του Λένιν, θαρρώντας τα δυσνόητα, θα μεταπειστεί, διαβάζοντας το βιβλίο του Β.Ι.Λένιν «Για τον Μαρξ και το μαρξισμό» («Σύγχρονη Εποχή»). Το βιβλίο (92 σελ.) περιέχει τρία κείμενα του Λένιν, τα οποία αποδεικνύουν ότι η ανάπτυξη από τον Μαρξ της υλιστικής φιλοσοφίας και αντίληψης για την εξέλιξη της Ιστορίας και η διαλεκτική μέθοδος της διδασκαλίας του αποτέλεσαν μια τεράστια επανάσταση. Επανάσταση, που υπήρξε μέγιστο άλμα της ανθρώπινης διάνοιας και σκέψης, αλλά και επανάσταση για την εξέλιξη της κοινωνίας.

Τα δύο πρώτα κείμενα είναι μικρά και περιεκτικότατα. Το πρώτο τιτλοφορείται «Οι τρεις πηγές και τα τρία συστατικά μέρη του μαρξισμού». Δηλαδή, ο ιστορικός υλισμός, η θεωρία της υπεραξίας και η ταξική πάλη. Στο δεύτερο, με τίτλο «Τα ιστορικά πεπρωμένα της διδασκαλίας του Καρλ Μαρξ», με ιστορικά στοιχεία αναδεικνύει την καθοριστική επίδραση της μαρξιστικής διδασκαλίας σε τρεις μεγάλες ιστορικές περιόδους: Από την επανάσταση του 1848 έως την Κομμούνα του Παρισιού (1871). Από την Κομμούνα του Παρισιού έως την πρώτη, αποτυχημένη, επανάσταση των μπολσεβίκων το 1905 στη Ρωσία. Και από την Οχτωβριανή Επανάσταση και έπειτα. Το τρίτο και εκτενέστερο κείμενο (σ' αυτό ο Λένιν περιέλαβε και βιβλιογραφία) τιτλοφορείται «Καρλ Μαρξ (Σύντομη βιογραφική σκιαγραφία, με έκθεση του μαρξισμού)». Μετά από ολιγοσέλιδο βιο-εργογραφικό σημείωμα, ο Λένιν συμπυκνώνει, σε πολύ μικρά κεφάλαια, όλα τα συστατικά στοιχεία της μαρξιστικής διδασκαλίας για την αναγκαιότητα και δημιουργία της σοσιαλιστικής κοινωνίας.