Ο Λ. Τσιρμιράκης άρχισε να γράφει το βιβλίο - μαρτυρία «Η Θεσσαλονίκη στην Αντίσταση, (το αφιέρωσε στον αδελφό του Δημήτρη, ο οποίος έπεσε ηρωικά στο Γράμμο, στις 2/4/1949), 15-20 χρόνια μετά την απελευθέρωση, στην αναγκαστική υπερορία. Η μνήμη του, αρχόμενη από το ματωμένο Μάη του '36 (δεκατετράχρονος ήταν τότε ο Λ. Τσιρμιράκης), απαθανατίζει τους αγώνες του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, του ΕΛΑΣ, της ΟΠΛΑ, της Εθνικής Αλληλεγγύης. Τους εργατικούς αγώνες των κατοίκων της Θεσσαλονίκης, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές. Μέσα από τη ζωντανή, παραστατική, θερμής καρδιάς αφήγηση του Λ Τσιρμιράκη, κυλούν σα σε ποτάμι, άπειρα καθημερινά και ιστορικά γεγονότα, τα πρόσωπα των αετόπουλων της Επταλόφου, Επονίτες και Επονίτισσες, Ελασίτες σε φοιτητικούς και εργατικούς αγώνες, σε μάχες, σε ανδραγαθήματα, σε εκτελεστικά αποσπάσματα. Θυμάται την Αχτιδική Επιτροπή της περιοχής του. Το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» και «Βαγιανού», όπου εγκλείστηκε. Θυμάται το παράνομο συνοικιακό τυπογραφείο του ΕΑΜ, στο πηγάδι του κυρ-Ανέστη. Και τι δε θυμάται. Αμέτρητες οι μικρές και μεγάλες, συλλογικές και ατομικές αγωνιστικές «οδύσσειες» στην εργατομάνα Θεσσαλονίκη.
Αφορμή για να ξετυλίξει την προσωπική του «οδύσσεια», στο δίτομο «Το κουβάρι της ζωή μου», στάθηκαν τα εγγόνια του. Στο βιβλίο αυτό, διηγείται - με τη χάρη του παραμυθιού - την ιστορία των αγώνων της οικογένειάς του και των δικών του, τις μεταβαρκιζιανές διώξεις του, τη ζωή του στη Γιουγκοσλαβία και Ουγγαρία. Ελπίδα του είναι οι επόμενοι τόμοι να αφορούν στην Πολωνία και στα ταξίδια του σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες.