Η στήλη δεν μπορεί παρά να χαιρετίσει την έκδοση (στα ελληνικά και αγγλικά) του τόμου «Δημοσθένης Κοκκινίδης». Εκδοση, που παρ' ότι ήταν «οφειλή» της πολιτείας απέναντι στον σπουδαίο εικαστικό δημιουργό και επί μακρόν δάσκαλο πολλών νεότερων καλλιτεχνών (διετέλεσε και πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής καλών Τεχνών), θα ήταν ακατόρθωτη χωρίς τη στήριξη του «Metropolitan Hospital». Τον εξαιρετικά καλαίσθητο τόμο προλογίζουν ο πρόεδρος του νοσοκομείου Αναστάσιος Τζαβέλλας και ο ίδιος ο δημιουργός, ενώ την εισαγωγή στη ζωγραφική και στην ανάλυση της μορφής και του περιεχομένου στην πλούσια εικαστική θεματολογία του Κοκκινίδη, υπογράφει ο ιστορικός Τέχνης Αντρέας Ιωαννίδης. Ο τόμος «αναδράμει» στη σαραντάχρονη -ζωγραφική και γλυπτική - δημιουργία του καλλιτέχνη, ενώ συμπληρώνεται με βιοεργογραφικά στοιχεία, με ανθολόγιο κριτικών κειμένων για το έργο του και συνεντεύξεών του, βιβλιογραφία για το έργο του και τις παρουσιάσεις έργων του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Σε όλες τις παρουσιαζόμενες στον τόμο θεματικές ενότητες των έργων του, προτάσσεται ένα σύντομο, αυτοαναλυτικό, εξομολογητικό κείμενο του καλλιτέχνη. Ο Δ. Κοκκινίδης σαν άνθρωπος, πρωτίστως και επομένως σαν δημιουργός, συνειδητά απέρριψε το δρόμο μιας ομφαλοσκοπούσας «τέχνης για την τέχνη». Συνειδητά επέλεξε τους ανοιχτούς, υψηλόφρονες, φωτεινούς - και μορφολογικά - ορίζοντες της μαχητικής και κοινωνικοποιημένης τέχνης. Μιας τέχνης που αφουγκράζεται αισθαντικά την ανθρώπινη ύπαρξη και όλα τα ανθρώπινα, αλλά που αφουγκράζεται και νοιάζεται και για τα μεγάλα, συλλογικά ιστορικά γεγονότα και προβλήματα της κοινωνίας και του λαού (λ.χ. η δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, η απριλιανή χούντα, ο αντιδικτατορικός αγώνας, οι βασανισμοί και οι δίκες αγωνιστών, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στην Ελλάδα και τον κόσμο).

Με την τέχνη του Δ. Κοκκινίδη εκφράζεται και ονειρεύεται ο σύμπας άνθρωπος. Με τις ποιητικές φόρμες του, την τόλμη, τη λαμπρότητα, την αρμονία των χρωμάτων του, «ακούς» να ανασαίνουν λεύτερα, πλατιά, ορμητικά, ελπιδοφόρα ο άνθρωπος, η ζωή και η κοινωνία. Η ιδεολογία και η τέχνη του Δ. Κοκκινίδη παραμένουν «εφ' ω ετάχθη» ο πατέρας του, Παύλος Κοκκινίδης (αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, φυλακίστηκε από την Γκεστάπο, σώθηκε από την εκτέλεση, αλλά δολοφονήθηκε για τις ιδέες του τον Αύγουστο του 1944). Μια τέχνη, της οποίας ο ιδεολογικός προσανατολισμός εκφράζει, όπως λέει ο καλλιτέχνης, «με το κίτρινο την ημέρα, με το μπλε τη νύχτα και με το κόκκινο τη ζωή».