Εχει προσφέρει πολλά στην πολιτιστικού περιεχομένου έντυπη δημοσιογραφία. Τα θέματα και η γραφή της ήταν «κόσμημα» για τις εφημερίδες στις οποίες δούλεψε. Οι πολιτιστικές της εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα, ειδικά οι εικαστικές εκπομπές της στην ΕΤ1, υπήρξαν υπόδειγμα υψηλής ποιότητας, που καλλιεργούσε αισθητικά τους τηλεθεατές. Αλλά και αφ' ότου αποσύρθηκε η Μαρία Καραβία από την ενεργό δημοσιογραφία, η ακάματη πένα της συνεχίζει τις «καταθέσεις» της στον πολιτισμό και στην τέχνη. Στα όμορφα βιβλία της προσθέτει ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον, και πολύτιμο για τους μελετητές της σύγχρονης ελληνικής τέχνης, με τίτλο «Τα παιδιά της ερημιάς (Ιστορίες τόπων και ανθρώπων)» («Καστανιώτης»). Τα κείμενα αυτά, προέρχονται από τη μακρόχρονη δημοσιογραφική δουλιά της και από ταξίδια της, και αποτελούσαν ένα αναξιοποίητο «υπόλοιπο» ύλης. Υλη, που άξιζε να δει το φως της δημοσιότητας, καθώς με τις μικρές, αλλά ουσιαστικές λεπτομέρειές της, ειδικά με τις ιστορίες ανθρώπων, συντίθεται πληρέστερα το «πορτρέτο» του έργου και της ζωής τους.

Στο πρώτο μέρος, με τις ιστορίες ανθρώπων, θα σταθούμε, όχι γιατί δεν αξίζει το δεύτερο, αλλά γιατί σ' αυτό κάποιες ιστορίες μας κινούν δυνατά τα «νήματα» της ψυχής μας. Πώς να μη συγκινηθούμε με το ταπεινό «κόκκινο γεράνι» του φτωχούλη της ζωής και της ελληνικής τέχνης, που αντί να φάει το αβγό που του έστελνε κατά καιρούς ένας δάσκαλος το φύλαγε για να φτιάξει αυγοτέμπερα, του μεγάλου ζωγράφου Διαμαντή Διαμαντόπουλου, του «αγιογράφου» της εργατιάς και ιδιαίτερα των οικοδόμων; Πώς να μην αναλογιστούμε την αξία του έργου και την πορεία ζωής του καθηγητή Πολεοδομίας Γιώργου Κανδύλη (από γόνος Ελλήνων αριστοκρατών της Ρωσίας, έγινε ΕΑΜίτης, και λόγω των μεταδεκεμβριανών διώξεων το 1945 φυγαδεύτηκε στο Παρίσι, όπως και οι Ι. Ξενάκης και Αρ. Προβελέγγιος, και μαθήτευσε, όπως και εκείνοι δίπλα στον Λε Κορμπιζιέ). Πώς να μη συγκινήσει και η ιστορία του επιλεγόμενου «Μήτια», του Δημήτρη Αναπλιώτη από την Οδησσό, του περίφημου περουκιέρη του Εθνικού Θεάτρου μας; Ιστορική αξία, πέραν της συγκίνησης που προσφέρει, αποκτά η ιστορία «Οταν πόζαρε ο Αρης», μια ιστορία που αφηγήθηκε στη συγγραφέα του βιβλίου ο Βάλιας Σεμερτίδης. Ο κορυφαίος ζωγράφος της Εθνικής Αντίστασης περιγράφει την εντύπωση που αποκόμισε από τον Αρη Βελουχιώτη, μια ημέρα του Απρίλη του 1944, που πρωτογνώρισε και ζωγράφισε το πορτρέτο του αρχηγού του ΕΛΑΣ.