Ο Τίτος Βανδής, γεννημένος στις 7/11/1917, μαζί με την Οχτωβριανή Επανάσταση (γεγονός που η μάνα του δεν του ανέφερε ποτέ), είπε να γράψει «ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο», αλλά κατάφερε να «βιογραφήσει» και πολλούς άλλους ανθρώπους(συγγενείς, φίλους, γυναίκες που αγάπησε και παντρεύτηκε), συντρόφους του στο ΚΚΕ (από το 1938 που πρωτοεντάχθηκε), συναγωνιστές του στην Εθνική Αντίσταση, στο Θέατρο του Βουνού και στους Εαμίτες «Ενωμένους Καλλιτέχνες», καλλιτέχνες του θεάτρου και του κινηματογράφου (το βιβλίο προσφέρει και πλούτο θεατρικών φωτογραφιών και ντοκουμέντων), ιστορώντας και τον πολιτικό μας βίο από τη δεκαετία του '30 μέχρι σήμερα. Ποια σελίδα και από ποιο βίωμα του βιβλίου να πρωτοδιαλέξει κανείς; Δύσκολο πολύ, αλλά μπαίνουμε στον πειρασμό μιας από τις αμέτρητες «γεύσεις» αυτοσαρκαστικά εξομολογητικού χιούμορ του Τ. Βανδή, σχετικά με τη συγγραφή του βιβλίου του.
«Ιούλης του 1997. Τα είχα παρατήσει. Είχα αποφασίσει να πεθάνω χωρίς να φωτίσω την ανθρωπότητα. Ομως θα γράψω γιατί αλλιώς θα πλαντάξω. Ισως γιατί ποτέ δεν άφησα κάτι στη μέση (...) Οι απορίες μου είναι μέσα στη ζωή μου. Οι απορίες μου είμαι εγώ (...) Οι απορίες μου και οι πράξεις μου, είναι ο χαρακτήρας μου(...) Τώρα αν όλα αυτά αξίζουν να μπούνε στο χαρτί, αυτό είναι άλλη ιστορία (...) Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να βάλω μια ειδοποίηση στο εξώφυλλο. Οπως κάνουν στα τσιγάρα "Βλάπτει την τσέπη σας" (...) Θέλω να γράψω για όλο τον κόσμο. Για το γείτονά μου, το συνάδελφο, το μαθητή μου. Απλά πράγματα. Ακριβώς όπως τα σκέφτομαι. Ακριβώς όπως με πονάνε(...)».