Γεννήθηκε στο Μοναστηράκι, μαθήτεψε στο γυμνάσιο της πλατείας Κουμουνδούρου. Παιδί και έφηβος βίωσε την Κατοχή και την ΕΑΜική Αντίσταση, τα Δεκεμβριανά και τις διώξεις των αγωνιστών στην Αθήνα. Δηλαδή «χόρτασε» το μάτι του να βλέπει Ιταλούς και Γερμανούς, ταγματασφαλίτες, μασκοφορεμένους δοσίλογους και αμασκάρευτους «καλοκάγαθους» χαφιέδες. Τους Αγγλους «συμμάχους» εισβολείς και τους χίτες να ξαναματώνουν το λαό σε δρόμους και πλατείες του ιστορικού κέντρου και των συνοικιών της Αθήνας. Ο πατέρας του, ένας μικρομαγαζάτορας στην οδό Ηφαίστου, ήταν αγωνιστής του ΕΑΜ και, βέβαια, «ανταμείφθηκε» με διώξεις και εξορία. Παιδί ακόμα, μαζί με τους συνομήλικους φίλους του, όσο βολούσε, έβαλε ένα χεράκι στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας. Και πάντως κατέγραψε στη μνήμη του στιγμές, γεγονότα και πρόσωπα ανώνυμων αγωνιστών, αλλά και φανερών και κρυφών εχθρών και διωκτών τους, στη γειτονιά του και στα περίχωρά της. Από τις «καταγραφές» της μνήμης του αντλεί τις μικρές ιστορίες που έγραψε και στο πρώτο βιβλίο του «Πινελιές από την κατοχή και την αντίσταση» και στο πρόσφατο, δεύτερο, «Ανώνυμοι ήρωες», (και τα δύο εκδόθηκαν από τη «Σύγχρονη Εποχή»). Ο λόγος για τον Κώστα Καραγκιαούρη (διατέλεσε πρόεδρος των ΕΒΕ Αγίου Παύλου).

Το δεύτερο βιβλίο υποτιτλίζεται «Στιγμιότυπα από την κατοχή και το Δεκέμβρη του '44». Πράγματι, ο Κ. Καραγκιαούρης, καταφέρνει με συντομότατα κείμενα, να αποτυπώσει γλαφυρά πλήθος εικόνες του καθημερινού, πολύμορφου αγώνα του απλού φτωχού Αθηναίου να επιζήσει της πείνας και της σκλαβιάς, και προπάντων του καθημερινού αντιστασιακού αγώνα των ανώνυμων ΕΑΜιτών - ανάμεσά τους προβάλει και ο πατέρας του - γύρω από το βράχο της Ακρόπολης, σε πλατείες, δρομάκια, φτωχόσπιτα και μαγαζάκια. Ας δώσουμε λίγα δείγματα των ιστοριών του βιβλίου. Η πρώτη ιστορία διαδραματίζεται γύρω από τη σπηλιά στη νότια πλευρά της Ακρόπολης, όπου θυσιάστηκε, τυλιγμένο με την ελληνική σημαία, ένα παλικάρι. Τις δυσκολίες του αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία των χιτών στην περιοχή Μοναστηρακίου αντανακλά «Το λύγισμα του αγωνιστή». Τη θανάσιμη πείνα του 1941 - 1942 που θέριζε τους Αθηναίους και την πάλη του ΕΑΜ για την επιβίωση όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως των πεποιθήσεων, δείχνουν οι ιστορίες «Στην πάντα... λερώνει» και «Το τζάκι». Χιούμορ αναβλύζει από «Το κανόνι είχε "οβίδα"», και «Ο σαλταδόρος». Και η ανθρωπιά των αγωνιστών, ακόμα και απέναντι σε χαφιέδες, ξεδιπλώνεται στο «Ο μπαρμπα-Πύθος ο ναυτικός».