Περνούμε μπροστά τους βιαστικοί και αγχωμένοι από τα μύρια όσα προβλήματα της ζωής, παραζαλισμένοι από περιβαλλοντικούς και ηχητικούς ρύπους, και δεν αντιλαμβανόμαστε τη «θεραπευτική» ανάσα που θα παίρναμε κοιτάζοντας το κάλλος τους. Οι περισσότεροι, ίσως, αγνοούμε το κάλλος τους - αφού ουδέποτε στα σχολειά μάθαμε γι' αυτό - κι ας απόμειναν πέντε, όλα κι όλα, τα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας και μνημειακού μεγέθους εικονογραφικά σύνολα, σε σωζόμενα δημόσιας χρήσης νεοκλασικά αρχιτεκτονικά μνημεία της Αθήνας. Στη Βουλή, στο Ιλίου Μέλαθρον (Νομισματικό Μουσείο), στο μέγαρο της Αγροτικής Τράπεζας και βέβαια στο Πανεπιστήμιο και στην Ακαδημία Αθηνών, μπροστά από τα οποία διαβαίνουμε, αμέτρητες χιλιάδες άνθρωποι, καθημερινά. Ο λόγος, εδώ, για το διάκοσμο της Ακαδημίας Αθηνών και την πρώτη, πολύπλευρα εμπεριστατωμένη μελέτη περί του διακόσμου και των δημιουργών του, από τον ακαδημαϊκό Χρύσανθο Χρήστου (ομότιμο σήμερα καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης), με τίτλο «Ο μύθος του Προμηθέα και ο ζωγραφικός διάκοσμος της Ακαδημίας Αθηνών» (έκδοση της Ακαδημίας), η οποία εικονογραφείται με μερικές χαρακτηριστικές συνθέσεις από την τεράστια, πολυεπίπεδη, πολυπρόσωπη τοιχογραφία με θέμα τον πνευματικά μεγαλειώδη, οικουμενικό, βαθύτατης ανθρωπιστικής αλληγορίας προμηθεϊκό κύκλο (και μάλιστα τον πλήρη μύθο του Προμηθέα: Πυρφόρος, Δεσμώτης, Λυόμενος). Μια τοιχογραφία, που όπως αναλυτικά και αποδεικτικά υπογραμμίζει ο μελετητής, αποτελεί ύμνο στο πνεύμα, στη σοφία και στον άνθρωπο, καθώς εικονίζει τον «Τιτάνα» ως τον πρώτο άνθρωπο, δημιουργό - πλάστη του ανθρώπου, δάσκαλο του ανθρώπου στις τέχνες και τις επιστήμες, προστάτη και βοηθό του στις δυσκολίες της ζωής, προσωποποίηση της περήφανης, ανυπότακτης (σωματικής και ψυχοπνευματικής) αντίστασής του στην απάνθρωπη σκοταδιστική εξουσία και της δημιουργικής του δύναμης.

Ο Χρύσανθος Χρήστου, έχοντας μελετήσει γενικότερα (ιστορικά, αρχιτεκτονικά, αισθητικά, θεματολογικά) και τα άλλα μνημειακά εικονογραφικά σύνολα (στην Ελλάδα και το εξωτερικό), ιδιαίτερα όσα συνδέονται με την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, αναλύει θεματολογικά, μορφολογικά και αισθητικά το σύνολο του ζωγραφικού διακόσμου της Ακαδημίας, αναδεικνύοντας, συγκριτολογικά, το μέγιστο αισθητικό κάλλος και το διαχρονικό ανθρωπιστικό περιεχόμενό του. Και βέβαια, ιστορεί τις αισθητικές επιρροές του και τους δημιουργούς του. Τον μεγάλο και φιλέλληνα αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν (1813-1891), δημιουργό του, ιωνικού ρυθμού, κτιρίου της Ακαδημίας Αθηνών, αλλά και σχεδιαστή όλου του γλυπτού και ζωγραφικού διακόσμου αλλά και της επίπλωσης του ιδρύματος, και τον ζωγράφο Χρίστιαν Γκρίπενκερλ (1839-1916).