Στις 9 Ιούνη λοιπόν, και ενόψει μιας περιόδου για την οποία όλες οι δυνάμεις του κεφαλαίου προειδοποιούν ότι θα είναι ακόμα πιο δύσκολη, τα εργατικά - λαϊκά στρώματα έχουν κριτήριο την ίδια τους τη ζωή.

Και το πρώτο που πραγματικά κρίνεται είναι η εργατική - λαϊκή απάντηση που θα δοθεί στα καλέσματα «διασφάλισης της σταθερότητας» τα οποία απευθύνει η κυβέρνηση. Απέναντι σε αυτήν την αντιλαϊκή «σταθερότητα» κρίνεται η σταθερότητα της μαχητικής αντιπολίτευσης, της σύγκρουσης με την πολιτική κυβερνήσεων και ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων.

Η «σταθερότητα» των μισθών πείνας την ώρα που τα κέρδη εκτοξεύονται, του εργάσιμου χρόνου - λάστιχο και της ανταγωνιστικότητας, των καθημερινών εργατικών «ατυχημάτων» στους χώρους δουλειάς, πρέπει να βρει απέναντί της δεκάδες χιλιάδες ψήφους στο ΚΚΕ, τη μόνη σταθερή δύναμη που συγκρούεται με την εγκληματική πολιτική του κέρδους.

Δεύτερον: Απέναντι στις ψευδαισθήσεις για την καλή «ευρωπαϊκή κανονικότητα» και το «κράτος δικαίου», οι κάλπες θα κρίνουν τη μαχητική - λαϊκή κανονικότητα των αγώνων, της διεκδίκησης, της πάλης για την πραγματική φιλολαϊκή προοπτική, που σημαίνει σύγκρουση με την ΕΕ και τη δικτατορία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.

Με ισχυρό το ΚΚΕ, με αποδυναμωμένη την κυβέρνηση και τα κόμματα της ΕΕ, μπορεί να δεχτεί ένα γερό πλήγμα η προσπάθεια φτιασιδώματός της, οι αυταπάτες που όλες μαζί οι άλλες δυνάμεις καλλιεργούν, ότι έχουν τάχα τη «συνταγή» για να την κάνουν καλύτερη: Πότε της «Ευρώπης των λαών», πότε των «εθνών», πότε του «ισχυρού νότου απέναντι στον βορρά», πότε της ΕΕ που «διασφαλίζει δικαιοσύνη» κ.ο.κ. Ολων εκείνων δηλαδή των ψεμάτων που εδώ και δεκαετίες πληρώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα σε όλα τα κράτη - μέλη.

Είτε λοιπόν θα ενισχυθεί ο αγώνας για την πραγματική και ρεαλιστική διέξοδο από τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης και της αδικίας, των πολέμων και της φτώχειας, είτε θα επιβραδυνθούν αυτές οι ελπιδοφόρες διεργασίες οι οποίες αναδείχθηκαν με τους εμβληματικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων.

Ο λαός μπορεί να ακουμπήσει στο ΚΚΕ, που η πολιτική και το ανατρεπτικό του Πρόγραμμα δείχνουν τη μόνη διέξοδο προς όφελός του: Με τον λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, με τα κλειδιά της ανάπτυξης και της οικονομίας στα δικά του χέρια, σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τις δεσμεύσεις στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

Αυτή είναι και η μόνη προοπτική που συνδέεται με την πανευρωπαϊκή αντεπίθεση των λαών, με το σπάσιμο των δεσμών της ΕΕ. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού, για την Ευρώπη των εργατών, όλων των εργαζομένων, των αγροτών, των λαών!

Το αποτέλεσμα της 9ης Ιούνη θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό αν την επόμενη μέρα ο λαός και η νεολαία θα παλεύουν από καλύτερες θέσεις, με πιο ισχυρό ΚΚΕ. Αν οι εργαζόμενοι, αποδυναμώνοντας τα άλλα κόμματα, θα έχουν αφαιρέσει εμπόδια που βάζουν στην οργανωμένη - συλλογική διεκδίκηση και μάλιστα σε μια περίοδο που οξύνονται όλα τα λαϊκά προβλήματα, οι πολεμικές συγκρούσεις, η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας, η επίθεση στο εισόδημα.

Το δίλημμα λοιπόν είναι σαφές:

Είτε ο λαός, με ενισχυμένους τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και λοιπά κόμματα του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα δώσει συγκατάθεση στην αντιλαϊκή πολιτική και σε όσους τη συνδιαμορφώνουν σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Είτε με ισχυρό το ΚΚΕ θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης τους, που θα φτάσει μάλιστα μέχρι τις Βρυξέλλες, δηλώνοντας την απόφαση για κλιμάκωση της πάλης και της διεκδίκησης, της αγωνιστικής συμπόρευσης για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα βάζει μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες του, κόντρα στα κέρδη των λίγων.