Μας λένε: Τι θα γίνει με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ΑΕΙ-ΤΕΙ;

Απαντάμε: Οι εξελίξεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που δρομολογεί η κυβέρνηση με βάση τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, δε θα μπορούσαν να μην αποτυπωθούν και στο επαγγελματικό μέλλον των αποφοίτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα περισσότερα επίσημα κείμενά τους αποφεύγουν - κι όχι βέβαια από παράλειψη - να μιλήσουν για επαγγελματικά δικαιώματα. Επιδίωξη κυβέρνησης, ΕΕ, βιομηχάνων είναι η κατάργηση των όποιων ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων εξακολουθούν να υπάρχουν και η πλήρης αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα.

Πλέον οι βιομήχανοι, οι εργοδότες θα αποτιμούν με τα κριτήρια της αγοράς ένα σύνολο σκόρπιων καταρτίσεων, απαξιωμένων πτυχίων και τίτλων σπουδών με ημερομηνία λήξης, που ο κάθε υποψήφιος εργαζόμενος θα μαζεύει «διά βίου», είτε έχει δουλιά, είτε όχι.

Ηδη η Διακήρυξη της Μπολόνια έθεσε τις προϋποθέσεις έτσι ώστε το πτυχίο των «τουλάχιστον τριών ετών», τύπου μπάτσελορ, να μην έχει καμιά επαγγελματική κατοχύρωση, θεωρούμενο απλά ως ικανό επαγγελματικό προσόν. Ομως, επαγγελματικά δικαιώματα δε θα έχουν ούτε και οι απόφοιτοι του δεύτερου - μεταπτυχιακού κύκλου, αλλά θα έχουν την ίδια μοίρα με την πλειοψηφία των σημερινών αποφοίτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Με εργαλείο τις πιστωτικές μονάδες για τη μέτρηση του βαθμού απαξίωσης των γνώσεων με την πάροδο του χρόνου, σε εξατομικευμένο επίπεδο, κάθε απόφοιτος θα έχει το δικό του ξεχωριστό ιστορικό βεβαιώσεων, καταρτίσεων, πτυχίων και το ενιαίο επαγγελματικό δικαίωμα μετατρέπεται σε ανέκδοτο.

Επειδή η «Μπολόνια» δεν... κάνει διακρίσεις, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και στα επαγγελματικά δικαιώματα που ίσχυαν έως τώρα. Ηδη απεργάζονται μέτρα περικοπής της πρόσβασης στο επάγγελμα (πρόσθετες εξετάσεις μετά το πτυχίο στους γιατρούς, σχολή δικηγορίας μετά την αποφοίτηση από τη Νομική με έξτρα εξετάσεις, ανάλογα μέτρα σχεδιάζονται στους μηχανικούς).

Ηδη η αποσύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος είναι γεγονός, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, και το μόνο δικαίωμα που αναγνωρίζεται είναι στον εργοδότη να επιλέγει με τα κριτήρια του κέρδους από τη μάζα των υποταγμένων, μισοειδικευμένων αποφοίτων. Σε αυτή την αντιδραστική εξέλιξη, το φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα μπορεί, οργανώνοντας την πάλη του από κοινού με την εργατική τάξη, να δώσει συνολική απάντηση, για σπουδές με ουσιαστικό περιεχόμενο, για δουλιά με δικαιώματα, πτυχίο με αξία, εργαζόμενους που θα γνωρίζουν πρώτιστα να μη σκύβουν το κεφάλι.