Χάρη στην κυβέρνηση και το ταμείο κολάσεως όπου επιθυμεί να μας κλείσει, απολαμβάνουμε αυτές τις μέρες από τους εργαζόμενους ένα θαυμάσιο ατέλειωτο επικήδειο για το πολιτικό μας σύστημα. Εκοιμήθη το σύστημα, δίχως ο θεός των πνευμάτων και της σαρκός να μπορέσει να το αναστήσει. Για πρώτη φορά οι μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι που εκπροσωπούν κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, συνηθισμένοι στο χειροφίλημα των κολάκων, αναστατώθηκαν όταν οι θεατές - αναγνώστες τους πλησίασαν για να τους δώσουν τον τελευταίο ασπασμό.

Η κυβέρνηση, μπροστά σε τέτοια ανυποταξία, απάντησε με το γνωστό ευγενικό τρόπο, στέλνοντας τα ΜΑΤ εναντίον των διαδηλωτών, τα οποία σπεύδουν - φευ - για να εισπράξουν τα σκουπίδια από το δρόμο στα κεφάλια τους. Ετσι είναι, αγαπητοί εν Χριστώ ένστολοι αδελφοί, η ζωή: πάντα εισπράττεις τοις μετρητοίς αυτά που υπερασπίζεσαι.

Τι σημαίνουν όλα αυτά, αναρωτιέται ο πρόεδρος του ΣΕΒ μπροστά στο φέρετρο της κυβέρνησης; Και τι κάνουν οι εκλεκτές ψυχές που απαρτίζουν τη βιομηχανία του θεάματος; Δεν απομένουν, αφού παρέλασαν όλοι οι τεχνικοί της εξουσίας και γάβγισαν προς γνώση και συμμόρφωση των απεργών, παρά μια ομάδα μακιγέρ που βάζουν τα δυνατά τους μέχρι αυτή την ώρα για να φρεσκάρουν το λείψανο. Η πάνσεπτος νέα δημοκρατία μας κλονίζεται, και ο εργαζόμενος παίρνει στα μάτια της το ρόλο του ασώτου που επιστρέφει, όχι μετανιωμένος αλλά για να πάρει και την υπόλοιπη περιουσία. Σκάνδαλο! Μετά αλγούσης καρδίας, ο Καραμανλής ο Β' βλέπει το ρόλο του πατέρα, στον οποίο είχε επενδύσει τα πάντα, να διαλύεται στο πρωινό φως. Με τοιαύτη πνευματική σκότιση, δεν απομένει παρά να ρίξει την τάξη των πλουσίων στο δικό μας ταμείο, αδελφοί, αυτό της Θείας Πρόνοιας.