«Συμπαθής ο Παλαιοκώστας; Δεν είναι να απορείς. Το αντίθετο θα ήταν απορίας άξιον. Στις μέρες μας όσοι πασχίζουν για να τα φέρουν βόλτα, και είναι κάθε μέρα και περισσότεροι, όσοι έχουν χάσει τη δυνατότητα επιβίωσης, όσοι δεν την έχουν ακόμα χάσει αλλά ζουν καθημερινά με το φάντασμα της απώλειάς της, όσοι χάνουν τα αγαθά τους, ή όσοι δεν έχουν ενδιαφερθεί να τα αποκτήσουν, όσοι βλέπουν γύρω τους την αξιοπιστία των θεσμών να αιμορραγεί κινδυνεύοντας να αφήσει όπου να 'ναι και την τελευταία της πνοή, όλοι αυτοί ενδέχεται να διάκεινται ευμενώς και συμπαθώς απέναντι στον Παλαιοκώστα. Δε βοηθάει σε αυτό μόνο το γεγονός ότι δεν έβαψε ποτέ του τα χέρια με αίμα. Βοηθάει και κάτι άλλο. Οταν η εντιμότητα δεν εκπροσωπείται από τους κατά τεκμήριο έντιμους, η ανεντιμότητα επίσης δεν εκπροσωπείται από τους κατά τεκμήριο ανέντιμους! (...) ανάμεσα στους αλευρωμένους λύκους που παριστάνουν τα πρόβατα το υποψιασμένο κοινό μοιάζει να προτιμά τον αυθεντικό λύκο» (η Φ. Τσαλίκογλου στα ΝΕΑ).

«Για το ΚΚΕ τίποτε στο υπάρχον οικονομικό - πολιτικό σύστημα δεν είναι καλό (...) το μεγάλο όμως πρόβλημα είναι ότι αυτή η ανάγνωση δεν περιορίζεται μόνο στο ΚΚΕ (...) αυτή η αριστερή νεο-μιζέρια έχει μπολιάσει ευρύτερους χώρους διεθνώς (...) οι συνήθεις αριστεροί όπως ο πολύς Ρόμπερτ Φισκ άρχισαν να διακινούν το σύνθημα "τι Μακέιν, τι Ομπάμα". Από κοντά και ο Ραλφ Νέιντερ που έφτιαξε τον όρο "Ρεπουμπλικράτες"» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).