«"Ηταν μια τάξη από παιδιά ατίθασα, θρεμμένα από τον αέρα του Ψηλορείτη. Μιλούσαν με τις πέτρες, παίζοντας στις άπλες του χωριού, ζούσαν με τον πλούτο της απόλυτης αυτάρκειας. Κάποια μέρα ένας από τη συντροφιά ζήτησε να πάρει την αρχηγία (...) αυτό το παιδί ήταν ο Γιάννης Κεφαλογιάννης" και έτσι γλαφυρά περιγράφει το ξεκίνημά του η δημοσιογράφος και παρ' ολίγον βιογράφος του κ. Εύη Λαδιά (...) είναι αστείο, αλλά ψάχνοντας στα αρχεία της Βουλής, βρίσκει κάποιος πολλά παράδοξα. Οπως, για παράδειγμα, ότι στις 22 Νοεμβρίου του 1960 η οικογένεια Κεφαλογιάννη κατηγορήθηκε ότι καλλιεργεί χασίς στο αγρόκτημά της. Η αντιπολίτευση ζήτησε την αποπομπή του τότε υπουργού Οικισμού Εμμανουήλ Κεφαλογιάννη - θείου του Γιάννη Κεφαλογιάννη, αλλά οι κυβερνητικοί αγορητές απέρριψαν τις κατηγορίες» (ο Κωνσταντίνος Ζούλας στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Σε εξετάσεις DNA θα υποβάλλονται όσες ακαθαρσίες σκύλων εντοπίζονται στους δρόμους της ιταλικής πόλης Βερτσέλι, προκειμένου να βρεθεί το υπεύθυνο τετράποδο και στη συνέχεια ο ιδιοκτήτης του (αν φυσικά υπάρχει), ο οποίος και θα πληρώνει υψηλό πρόστιμο. Το δημοτικό συμβούλιο πρωτοτύπησε στον τομέα της καθαριότητας (...) δημιούργησε τράπεζα δεδομένων λαμβάνοντας δείγμα σιέλου από όλους τους σκύλους από σπίτι» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Την πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή ο διευθυντής ιταλικής εταιρείας στην Ινδία την απόφασή του να απολύσει εκατοντάδες εργαζόμενους. Ο Λαλίτ Κισόρε Τσουντάρι ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στο γραφείο του στην πόλη Νόιντα από εργαζόμενους που είχαν απολυθεί. Πρόκειται για την εταιρεία "Graziano Transmissioni India", στο εργοστάσιο της οποίας κατασκευάζονται μηχανικά εξαρτήματα. "Οι απολυμένοι έγιναν βίαιοι κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με τη διεύθυνση", δήλωσε αξιωματούχος της αστυνομίας» (το ρεπορτάζ στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).