«Πρόβλημα αθέμιτου ανταγωνισμού βλέπει στις εθνικές εγγυήσεις των τραπεζικών καταθέσεων η Ευρωπαία επίτροπος Νέλι Κρουζ που όταν ο κόσμος καίγεται αυτή θυμάται τις συνθήκες (...) ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο νέος Βρετανός υπουργός Επιχειρηματικότητας Πίτερ Μάντελσον (...) τονίζει ότι οι κινήσεις (σ.σ. για την προστασία των καταθέσεων) από την Ιρλανδία και την Ελλάδα "ενδεχομένως να προκαλέσουν στρεβλώσεις". "Η κρίση εγκυμονεί τον κίνδυνο να προκαλέσει νέο κύμα οικονομικού εθνικισμού, με την κάθε χώρα να επιδιώκει "κάρτα ελευθέρας" από τη φυλακή"» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Οταν διεξάγονται ομηρικές μάχες σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής ώστε να μπορούν οι μιντιάρχες να παίρνουν δουλειές του Δημοσίου κι αυτό θεωρείται ηθικότατο και καθόλου ασυμβίβαστο, δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι κάνουν δημόσιο κατηχητικό στους πολιτικούς. Αλλωστε, άλλο είναι να έχεις Α.Ε. και να είσαι νόμιμος και άλλο να έχεις off shore και να είσαι υπόδικος» (ο Μ. Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Το ΚΚΕ στην περίοδο της Κατοχής αντικατέστησε λειτουργίες της οικογένειας, η οποία λόγω των δυσμενών συνθηκών κατάκτησης αδυνατούσε να καλύψει τις ανάγκες των μελών της. Επέβαλε και "ηθικούς" περιορισμούς, όπως ακριβώς και η αγροτική οικογένεια (...) η ένταξη σε μια συλλογικότητα, είτε αυτή ήταν το Κόμμα, ή η οικογένεια απαιτούσε απόλυτη παραδοχή, υπακοή και αφοσίωση (...) προβλήθηκε ο μύθος του ήρωα - μάρτυρα, του ανθρώπου, που συνεχώς αγωνίζεται και δε λυγίζει, που αψηφά την πείνα, τη δίψα και τις κακουχίες, παρ' όλο που κανένας ή ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να πλησιάζουν αυτό το στερεότυπο» (το παράπονο της αστικής τάξης διατυπωμένο από την ιστορικό Τ. Βερβενιώτη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).