«Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις εξέφρασε "βαθύτατη ανησυχία" για τη φρικτή κατάσταση στη Γάζα και λίγο προτού αποχωρήσει υποσχέθηκε συνεργασία με το Ισραήλ στην αντιμετώπιση της λαθραίας διακίνησης οπλισμού από τη Χαμάς» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Τι θα έκανε η Ελλάδα, εάν δεχόταν επίθεση με ρουκέτες πχ στη μισή Πελοπόννησο; (...) παραδείγματα, γεγονότα αδιαμφισβήτητα (...) δείχνουν ποιο είναι το πιο φρικτό όπλο, το οποίο συστηματικά και ανενδοίαστα χρησιμοποιεί η Χαμάς: οι γυναίκες και τα παιδιά. Ο Νιζάρ Ραγιάν ήταν από τα ηγετικά στελέχη της Χαμάς που σκοτώθηκε μαζί με τις τέσσερις συζύγους του (οικογενειακός πλουραλισμός α λα Χαμάς) και δύο από τα παιδιά του, όταν η ισραηλινή αεροπορία βομβάρδισε την πέντε ορόφων κατοικία του, κατοικία - οπλοστάσιο, στην Τζαμπαλίγια. Φυσικά ο Ραγιάν γνώριζε ότι το κτίριο ήταν στόχος. Ομως δεν απομάκρυνε τους δικούς του, ούτε τα παιδιά του (...) η τραγωδία δεν ξεκίνησε στις 27 Δεκεμβρίου με την ισραηλινή εισβολή. Ο κύριος εχθρός του παλαιστινιακού λαού βρίσκεται εντός» (η Τέτα Παπαδοπούλου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Για την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος θα πρέπει κατά τη γνώμη μας μια διεθνής προσωπικότητα, με κύρος, να αναλάβει την πρωτοβουλία να πείσει (...) το επιχείρημα του διαμεσολαβητή θα είναι ουσιαστικά ένα και μοναδικό: ό,τι και να κάνουν οι Αραβες δεν μπορούν να νικήσουν και να διαγράψουν το Ισραήλ, το οποίο διαθέτει πλέον των 200 ατομικών βομβών και πυραύλους με βεληνεκές ως 7.000 χιλιομέτρων, αλλά και τρία πυρηνικά υποβρύχια, που περιπολούν μόνιμα στη Μεσόγειο και στον Ινδικό Ωκεανό. Αν αυτό το επιχείρημα γίνει κατανοητό τότε οι αραβικές κυβερνήσεις με την απειλή ότι θα σταματήσουν να εξοπλίζουν και να στηρίζουν τους Παλαιστίνιους θα επιβάλλουν τους όρους τους προς την πλευρά της ειρήνης (...) η διεθνής προσωπικότητα (...) είναι ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου» (ο Λ. Γρηγοράκος στο ΒΗΜΑ).