«Ολα άρχισαν πριν από τρεις μήνες, ένα βράδυ που βαριόταν. Κι επειδή ένα κορίτσι στην ηλικία της δε μιλά τις κρύες νύχτες του χειμώνα με τον φίλο του για τον Σαρκοζί ή την οικονομική κρίση, η κουβέντα ήρθε στα κιλοτάκια της και το πώς μυρίζουν στο τέλος της ημέρας. Το θέμα την ενδιέφερε, οι παρατηρήσεις του δικού της την ερέθισαν, και κάπως έτσι μπήκε στο Google και πληκτρολόγησε τις λέξεις "άπλυτη κιλότα". Διαπίστωσε τότε ότι πολλές συνομήλικές της, αλλά και μεγαλύτερες γυναίκες, πουλούσαν τα εσώρουχά τους μέσω Διαδικτύου (...) Η Νικίτα Π. είναι 21 ετών, φοιτήτρια, και η υποτροφία της δεν της φτάνει για να κάνει τη ζωή που θέλει. Κακά τα ψέματα, όμως: δεν άρχισε να πουλάει τα χρησιμοποιημένα κιλοτάκια της για να κερδίσει χρήματα. "Μου αρέσει η επαφή με αγνώστους, η αίσθηση ότι ένας άνδρας στην άλλη άκρη της Γαλλίας θα λάβει ένα εσώρουχο που έχω φορέσει μου φτιάχνει το κέφι", λέει στην ιστοσελίδα (...) Από την επιχείρηση αυτή, η Νικίτα κερδίζει σήμερα 300 με 320 ευρώ τον μήνα. Το κιλοτάκι χρεώνεται ανάλογα με τις ημέρες που έχει φορεθεί: ξεκινά από τα 25 ευρώ, συν 5 ευρώ για κάθε επιπλέον ημέρα. Για λόγους υγιεινής, προτιμά να μη φορά ένα κιλοτάκι για περισσότερες από πέντε συνεχόμενες ημέρες» (με την υπογραφή του Μ. Μητσού, μισή σελίδα το θέμα στα ΝΕΑ).

«Μια παραγκούπολη της Καμπότζης είχε επισκεφθεί ο Νίκολας Κρίστοφ, αρθρογράφος της εφημερίδας "Τάιμς της Νέας Υόρκης". Και βρήκε αυτήν την κόλαση ως επιχείρημα για να καταδικάσει τους εργαζόμενους που κάθε μέρα διεκδικούν μια καλύτερη ζωή: "Αν οι εργαζόμενοι πληρώνονταν φθηνότερα, τότε θα άνοιγαν νέες θέσεις εργασίας και γι' αυτούς τους τρωγλοδύτες" (...) Αυτό που παραλείπει ο αρθρογράφος είναι πως αυτοί οι φτωχοί θα ήταν σίγουρα πολύ πιο ευχαριστημένοι αν τα αφεντικά τους πλήρωναν καλύτερους μισθούς (...) Αν ακολουθήσουμε αυτή τη λογική ("όταν οι εργαζόμενοι περιορίζουν τις διεκδικήσεις τους, ανοίγουν περισσότερα εργοστάσια") τότε γιατί να μην καταργήσουμε και τον κατώτερο μισθό, γιατί να μην επιτρέψουμε και την εκπόρνευση των γυναικόπαιδων (...) Ολα αυτά δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας» (ο Ρ. Βρανάς, δίπλα στη στήλη του Μητσού, στα ΝΕΑ).