«Τελικά η συναίνεση δεν κοστίζει ακριβά. Λίγη καλή θέληση να υπάρχει (...) μέχρι να διαβάσω τα βασικά κείμενα (...) η εντύπωσή μου ήταν πως η προσέγγιση του κεντρικού τραπεζίτη με την προσέγγιση του κόμματος της Αριστεράς είναι ριζικά διαφορετικές. Απεδείχθη πως δεν είναι ακριβώς έτσι (...) ο ΣΥΝ διεκδικεί να "υιοθετηθεί ένα μεσομακροχρόνιο πρόγραμμα οικονομίας και κοινωνικής ανάπτυξης, το οποίο θα ψηφίζεται από τη Βουλή" (...) υποστηρίζει ότι "μπορεί να υπάρξει μακροχρόνιος - μεσοχρόνιος δημοσιονομικός ορίζοντας με τη σύνταξη πολυετούς Προϋπολογισμού" (σελ. 226) σε άλλο σημείο του προγράμματός του ο ΣΥΝ παρατηρεί ευστόχως ότι "δεν υπάρχει αξιολόγηση της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δαπανών του προϋπολογισμού" και τάσσεται υπέρ της σύστασης μιας επιτροπής κοινωνικών φορέων η οποία "θα ελέγχει την εκτέλεση του προϋπολογισμού" (...) Τι γράφει για όλα αυτά στην έκθεσή του ο κύριος Προβόπουλος; Οχι πολύ διαφορετικά πράγματα. Για παράδειγμα (...) καταθέτει ιδέες όπως "η κατάρτιση πολυετών προϋπολογισμών, η καθιέρωση συστήματος αξιολόγησης των δημοσίων δαπανών" (...) "σύσταση ανεξάρτητης εξειδικευμένης υπηρεσίας η οποία θα παρακολουθεί την εκτέλεσή του" (...) όπως αντιλαμβάνεσθε επί του συγκεκριμένου υπάρχει πλήρης ταύτιση. Οταν λοιπόν ο Συνασπισμός θέλει να είναι σοβαρός και όταν ο κεντρικός τραπεζίτης πιάνει τα μηνύματα των πολιτών (...) το να ψάχνουμε ποιος "έσυρε" ποιον στην ιδεολογική γραμμή του είναι πολυτέλεια» (ο Μ. Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να αλλάξει η χώρα διακυβέρνηση, μέσα από μια λύση αριστεράς που είναι έξω από τις προτάσεις Προβόπουλου (...) τα παραπάνω τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΝ (η καταγραφή στην ΑΥΓΗ).

«Ο πρόεδρος του ΣΥΝ εξέφρασε τη θλίψη του για το γεγονός ότι "η συζήτηση του 18ου συνεδρίου επικεντρώνεται όχι στα μεγάλα προβλήματα του σήμερα, όχι στην οικονομική κρίση και πώς θα την ξεπεράσουμε, αλλά στην προσπάθεια αναστύλωσης του Στάλιν» (κι αυτό στην ΑΥΓΗ).

«Η ιστορία του ΚΚΕ είναι γραμμένη (...) από ψυχωτικούς και παθιασμένους ηγέτες που το οδήγησαν σε θανάσιμα λάθη (...) σήμερα, σε ώρες εθνικής ευθύνης, το ΚΚΕ προβληματίζεται αν πρέπει ή όχι να αναπαλαιώσει το Σταλινισμό» (η κατακλείδα διά χειρός Πασαλάρη, στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).