«Οι ΗΠΑ έχουν ένα υγειονομικό σύστημα πολύ άνισο, ένα εκπαιδευτικό σύστημα πανάκριβο και ένα συνταξιοδοτικό σύστημα εξαιρετικά αδύναμο. Για να έχεις μια ελάχιστη ποιότητα ζωής πρέπει να έχεις έναν πολύ καλό μισθό ώστε να αποταμιεύεις για τα γεράματά σου. Για την πλειονότητα των φτωχών οικογενειών, ή αυτών που ανήκουν σε μειονότητες, ο μόνος τρόπος να αποκτήσουν μια αξιοπρεπή ζωή είναι ο δανεισμός (...) Ομως οι τράπεζες (...) έριξαν στην αγορά ληστρικά δάνεια, αυτά ακριβώς τα οποία έχουμε δει να οδηγούν σε μαζικές κατασχέσεις κατοικιών και σε προσωπικές πτωχεύσεις (...) Ο πρώτος λόγος γι' αυτές τις πτωχεύσεις δεν είναι πια η απώλεια εργασίας αλλά οι ληστρικοί όροι του δανείου (...) Οι δανειστές θα πρέπει να επιτηρούνται ώστε να μην κλέβουν τον δανειζόμενο» (ο Τζον Τέιλορ, ένας εκ των οργανωτών της «κοινωνικής οικονομίας» / στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Προχθές κάτι "μπαχαλάκηδες" έβγαλαν τις κουκούλες, φόρεσαν αποκριάτικες μάσκες και έκαψαν βαγόνια του Ηλεκτρικού (...) Η αστυνομική καταστολή τα προκαλεί όλα αυτά ή αυτά θα προκαλέσουν περισσότερη καταστολή; Το αβγό έκανε την κότα ή το αντίθετο; `Η μήπως τελικά όλοι αυτοί επιδιώκουν την έκρηξη του κοινωνικού φόβου που θα δικαιολογήσει περισσότερη καταστολή για να γίνει καθαρό το είδωλο του "εσωτερικού εχθρού" ώστε να απενοχοποιούνται - με τη σειρά τους - όλες αυτές οι εκκολάψεις της "μικρής και αθώας κοινωνικής τρομοκρατίας";» (η διόλου αθώα ερώτηση από τον Σ. Κοτρώτσο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Πώς να πιστέψει κάποιος σε ένα σύστημα που κλείνει μέσα του το σπέρμα της καταστροφής του;» (η αυτονόητη ερώτηση από τον Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).