«Οταν το σύστημα "ρολάρει" μια χαρά, κανείς δεν δίνει δεκάρα για τους αιρετικούς που προέβλεπαν την κατάρρευσή του. Μόλις όμως το πιάσει κρίση, θεωρίες που τις νόμιζαν από καιρό ξοφλημένες αναγεννώνται και θεωρητικοί που τους είχαν για χρόνια απόβλητους αποκαθίστανται. Σαν μια τέτοια αποκατάσταση θα πρέπει ίσως να θεωρήσουμε την πρόσφατη εμφάνιση του Καρλ Μαρξ στις σελίδες του πλέον επίσημου οργάνου του δυτικού καπιταλισμού, την εφημερίδα "Γουόλ Στριτ Τζόρναλ" (...) Πριν από 20 χρόνια, μετά την πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη, είχε επικρατήσει η πεποίθηση πως ο Μαρξ ήταν πια ξοφλημένος, πως οι θεωρίες του είχαν τινάξει τα πέταλα και πως ήταν προορισμένες να μείνουν για πάντα θαμμένες κάτω από τα συντρίμμια του Τείχους του Βερολίνου. Ωσπου ξέσπασε η μεγάλη οικονομική κρίση του 1998. Και τότε, όπως τώρα στη "Γουόλ Στριτ Τζόρναλ", το κυριότερο έργο του Μαρξ εμφανιζόταν με τον τίτλο «Η επιστροφή του "Κεφαλαίου"» στις σελίδες της εφημερίδας "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς", που διαπίστωνε πως "από τον θρίαμβο του παγκόσμιου καπιταλισμού περάσαμε στην κρίση του μέσα σε μόλις μία δεκαετία".

(...)το περιοδικό "Νιου Γιόρκερ" δημοσίευε τις εξομολογήσεις του αφεντικού μιας επενδυτικής τράπεζας. "Οσο γερνάω στη Γουόλ Στριτ, τόσο πείθομαι πιο πολύ πως ο Μαρξ είχε δίκιο", έλεγε ο τραπεζίτης (...) Ακόμη και το περιοδικό "Εκόνομιστ" αναγνώριζε το "χρέος" του προς τον Μαρξ: «Ως προφήτης του σοσιαλισμού, ο Μαρξ μπορεί να είναι πεθαμένος. Αλλά ως προφήτης της "παγκόσμιας αλληλεξάρτησης των εθνών", αυτού που λέμε παγκοσμιοποίηση, ίσως παραμένει εκπληκτικά αρμόδιος: όσο πιο επιτυχημένη γίνεται η παγκοσμιοποίηση τόσο περισσότερο προκαλεί την καταστροφή της». `Η, όπως το είχε πει ο Μαρξ, το σύστημα παράγει τους ίδιους τους νεκροθάφτες του (...) τίποτα δεν αποκλείει να επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη του βιογράφου του Φράνσις Γουίν ότι μπορεί να αποδειχθεί ο διανοητής που θα ασκήσει τη μεγαλύτερη επιρροή στον 21ο αιώνα»

(τα αποσπάσματα από τη στήλη «Δρόμοι» του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).