«Η ελληνική κοινωνία σε μεγάλο βαθμό συνδέεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τον αγροτικό κόσμο, καθώς πριν από μόλις 30 χρόνια ο αγροτικός πληθυσμός πλησίαζε το 50% του συνόλου. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει ως γενικευμένο φαινόμενο αρνητική προκατάληψη σε βάρος των αγροτών. Αντιθέτως οι πολίτες νιώθουν μια συμπάθεια για τις δυσκολίες των ανθρώπων της υπαίθρου (...) Η μικρή αυτή μειοψηφία που μπλοκάρει τη χώρα πρέπει να τύχει της νόμιμης μεταχείρισης» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Τρεις γενιές αγροτών γαλουχήθηκαν ως δημόσιοι υπάλληλοι της υπαίθρου. Ως κάστα που ευημερεί χάρη στα αδιέξοδά της: χάρη στον αμετανόητο κρατικό σπόνσορα που επιμένει να επενδύει στο βαμβάκι ωσάν να ήταν χρυσός» (κάποιος Μιχάλης Τσιντσίνης στα ΝΕΑ).

«Δυσθεώρητο είναι και το ποσό της μέχρι σήμερα επιβάρυνσης που έχουν υποστεί οι επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης. Αν και το ύψος της ζημιάς αμφισβητείται, επιχειρηματίες μιλούν για ζημιά 440 εκατομμυρίων ευρώ, που προέρχεται από απώλεια πελατών, ακυρώσεις παραγγελιών και μείωση τζίρου» (το θέμα στο ΕΘΝΟΣ).

«Από το πανεπιστήμιο στη ...νύχτα. Επικερδής διέξοδος η δουλειά σε μπαρ για πτυχιούχους που βρίσκονται στην ανεργία (...) "Διασκέδαση, δημόσιες σχέσεις και γρήγορη επαγγελματική ανέλιξη είναι τα θετικά του να δουλεύεις νύχτα (...) Δουλεύω στη νύχτα από 13 ετών και παρόλο που μακροπρόθεσμα έχω και άλλα επαγγελματικά πλάνα, δεν θα την άλλαζα με τίποτα" λέει στα ΝΕΑ ο 30χρονος (...) "Με φοβίζει ότι μεγαλώνω και δεν ξέρω αν θα έχω αντοχές να κάνω το συγκεκριμένο επάγγελμα για πολλά χρόνια"» (το θέμα, μία ολόκληρη σελίδα, επίσης στα ΝΕΑ).