«Εντός του Μαρτίου έρχεται το ασφαλιστικό νομοσχέδιο με 7 ανατροπές σε όρια ηλικίας και συντάξεις. Η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και η σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μαζί με το νέο σύστημα υπολογισμού των συντάξεων θα είναι οι βασικοί άξονες του νέου ασφαλιστικού τοπίου» (το θέμα στα ΝΕΑ).

Στις οικονομικές σελίδες των εφημερίδων παρουσιάζονται το ένα μετά το άλλο ή και παράλληλα μια σειρά μέτρων αποσπασμένα μεταξύ τους. Ετσι που να δίνεται η εντύπωση πως άλλο είναι αυτό που ενδιαφέρει τον ήδη συνταξιούχο, άλλο αυτόν που θα βγει σύντομα στη σύνταξη, άλλο αυτόν που τώρα μπαίνει στην αγορά εργασίας, άλλο αυτό που αφορά τους ενοικιαζόμενους εργάτες κι άλλο εκείνο που αφορά στα μεροκάματα. Ομως πρόκειται για ένα σφιχτό πλέγμα όπου το ένα μέτρο είναι άρρηκτα δεμένο με το άλλο. Δεν είναι τυχαίο ότι στα δεκαετή σχέδια που εκπονεί η ΕΕ όλα αυτά τα μέτρα αναφέρονται σαν ένα πακέτο. Υπηρετούν πράγματι μια στρατηγική, αυτήν που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ετσι, σαν μια στρατηγική, πρέπει να αντιμετωπιστούν και από την εργατική τάξη. Οχι απλά για λόγους αλληλεγγύης μεταξύ των τμημάτων της, αλλά γιατί κάθε μέτρο ξεχωριστά κι όλα μαζί αφορούν κάθε εργάτη την ίδια ακριβώς στιγμή. Αυτός που πιάνει δουλειά στα 30 με μερική απασχόληση δεν έχει ελπίδα να βγει ούτε στα 70 στη σύνταξη. Ενα νέο ζευγάρι δεν μπορεί καν να ονειρευτεί ότι θα κάνει και παιδιά όταν κοντά στα κουτσουρεμένα εργασιακά δικαιώματα αφαιρούνται η μία μετά την άλλη οι παροχές σε Υγεία - Πρόνοια, όταν το σχολείο γίνεται συνώνυμο του εμπορίου. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα γίνεται ολοφάνερο πλέον πως απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, η εργατική τάξη είναι υποχρεωμένη να αντιτάξει τη δική της στρατηγική.

«Τα κυβερνητικά μέτρα (κόψιμο μισθών, έμμεσοι φόροι) τσακίζουν το εργατικό, το λαϊκό εισόδημα, ενταγμένα στη στρατηγική για την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση και τη δημιουργία συνθηκών για κερδοφορία του κεφαλαίου. Θα εφαρμοστούν και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι συνδυασμένα με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις σε Ασφαλιστικό (μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης), ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση απολύσεων, αφαίρεση παροχών σε υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, άρα εμπορευματοποίηση, παράδοση της Παιδείας στους επιχειρηματίες. Κάνουν πιο φτηνό τον εργάτη. Αυτή είναι η στρατηγική τους» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).