«Κάποιοι ανόητοι και αμετανόητοι επιμένουν στη στρατηγική του αίματος (...) απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση από την πλευρά της Πολιτείας. Αλλά και σαφείς απαντήσεις στα βαρύτατα ερωτηματικά που προκαλεί το γεγονός ότι οι τρομοκράτες μπόρεσαν με τόση ευκολία να αχρηστεύσουν τα μέτρα ασφαλείας του υπουργείου!» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

«Είναι καραμπινάτη προβοκάτσια. Δεν το πιστεύει ούτε μικρό παιδί ότι στο συγκεκριμένο υπουργείο μπορούν να φτάνουν ανεξέλεγκτα δέματα στο γραφείο του υπουργού ή του υπασπιστή του (...) αποκαλύπτει δράση μηχανισμών διαφόρων ιμπεριαλιστικών επιτελείων και υπηρεσιών εντός και εκτός Ελλάδας που αλωνίζουν μέσα στον κρατικό μηχανισμό και δρουν με συγκεκριμένους σκοπούς, για μονοπωλιακά συμφέροντα και ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, εντός και εκτός Ελλάδας. Η πολιτική της κυβέρνησης, των προηγούμενων, έχει εμπλέξει τη χώρα βαθιά στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, όντας σε γεωστρατηγική θέση περάσματος ενεργειακών αγωγών, διαμετακομιστικού εμπορίου και όχι μόνο. Αντιθέσεις ανάμεσα σε δολάριο - ευρώ - γουάν, ΗΠΑ - ΕΕ - Κίνα - Ρωσία κλπ. Στη δίνη αυτών των αντιθέσεων βρίσκεται και η υπόθεση χρεών - ελλειμμάτων, εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και με πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«Μέσα στον γενικότερο "εκδημοκρατισμό" μετά την κατάρρευση της δικτατορίας αποφασίσαμε ως κοινωνία ότι πρέπει να είμαστε απελπιστικά χαλαροί στα θέματα ασφαλείας (...) Μπαίνουμε σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών εκρήξεων με τη βεβαιότητα πως κάποιοι θα επιλέξουν πάλι τον δρόμο των τρομοκρατικών χτυπημάτων. Αν το ελληνικό κράτος συνεχίσει να είναι "χύμα", κινδυνεύουμε να έχουμε και άλλα θύματα (...) να φτάσουμε ακόμη και στην αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Τέτοια γεγονότα ενεργοποιούν την κρατική καταστολή στο έπακρο σε συνδυασμό με την καλλιέργεια ψυχολογίας τρόμου στο λαό, απειλής, σε μια δεδομένη στιγμή που τα άκρως αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούν το διαβόητο μνημόνιο είναι σε διαδικασία εφαρμογής, ενώ οι ταξικοί αγώνες ενάντιά τους δυναμώνουν. Αντικειμενικά χρησιμοποιούνται για αποπροσανατολισμό και στο όνομα καταπολέμησης της "τρομοκρατίας" (καμιά σχέση με τους λαϊκούς αγώνες δεν έχει, κρατική - ιμπεριαλιστική είναι) για να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα. Χτες, προχτές, δημοσιολόγοι (...) επιζητούσαν την κρατική καταστολή ενάντια στους απεργούς ναυτεργάτες. Τώρα όλο το σύστημα έχει το πρόσχημα για ακόμη σφοδρότερη καταστολή. Μονόδρομος απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα είναι η μαζική ταξική δράση ενάντια στην καρατόμηση της ζωής του λαού, για διεύρυνση των δικαιωμάτων, των λαϊκών ελευθεριών, των κατακτήσεών του, κόντρα στο μνημόνιο και την κρατική καταστολή» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).