«Μέσα στον χαμό της κρίσης, τράπεζες και εισπρακτικές εταιρείες βρίσκουν την ιδανική ευκαιρία για να στύψουν ακόμη περισσότερο τα θύματά τους (...) κάπως έτσι είχαν αρχίσει την καριέρα τους οι μαφιόζοι τον περασμένο αιώνα, αγοράζοντας τα χρέη των φουκαράδων και εισπράττοντας κατόπιν τα πολλαπλάσια, βάζοντάς τους το μαχαίρι στον λαιμό. Και πίσω από αυτούς τους μεσάζοντες βρίσκονται μεγάλες τράπεζες η Τσέις, η Σίτιγκρουπ και άλλες (...) αυτό που είναι καινούργιο είναι η πρωτοφανής άνθηση που γνωρίζει σήμερα η τεράστια βιομηχανία της είσπραξης χρεών. Οι μεσάζοντες που την υπηρετούν είναι πολύτιμοι για τις τράπεζες, επειδή τους δίνουν τη δυνατότητα να ξεφορτωθούν πολλά επισφαλή δάνεια από τους ισολογισμούς τους. Είναι όμως αρπακτικά για τους οφειλέτες, που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τα δάνειά τους φορτωμένοι με διαρκώς αυξημένους λογαριασμούς για το νερό και το ηλεκτρικό, χωρίς σταθερή δουλειά και χωρίς αξιοπρεπή επιδόματα ανεργίας (...) Δεν μπορεί, πάντως, να μην αναγνωρίσει κανείς, μέσα σε όλη αυτήν τη βαρβαρότητα, μια δόση έστω πρωτόγονης ειλικρίνειας από τη μεριά των εισπρακτικών εταιρειών. Χωρίς περιστροφές, σφίγγουν αδίστακτα τη θηλιά στον λαιμό των οφειλετών (...) Χωρίς τις αβρότητες και την ιδεολογική στάχτη (περί "εξυγίανσης της οικονομίας") που ρίχνουν στα μάτια των χρεωμένων χωρών άλλοι συνάδελφοί τους, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Oι ξένοι αρχίζουν σιγά - σιγά να αναγνωρίζουν το βάθος και την ένταση της ελληνικής προσπάθειας εξόδου από την οικονομική κρίση. Ακόμη και αυστηροί οίκοι αξιολόγησης δηλώνουν ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει πια με πτώχευση. Γεγονός που επιτρέπει αισιοδοξία, αλλά και επιμονή στην προσπάθεια εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, η οποία αυτή τη φορά δεν πρέπει να ανακοπεί για κανένα λόγο. Αντιθέτως, επιβάλλεται να ολοκληρωθεί και να διαμορφώσει σταθερά πεδία προόδου για τη χώρα» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).