«Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός (...) μπορούμε νηφάλια να δούμε το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας. Και κυρίως να εξετάσουμε πώς θα εξασφαλιστεί στο μέλλον η ενεργειακή αυτονομία της χώρας χωρίς να πληγεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Είναι αυτή όντως μια πραγματική άσκηση για δύσκολους λύτες» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

«Προς τι η "αγωνία" να επεκταθούν οι ήδη εφαρμοζόμενες ευρωενωσιακές προδιαγραφές για την "απελευθέρωση" της ενέργειας; Ιδού τι κρύβεται πίσω από την "έγνοια"» τους για τον... καταναλωτή (για τον οποίο προεξοφλούν ότι θα του φορτώσουν αυξημένη τιμή ρεύματος έως και 40%!!!):

Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις για τα «Οικονομικά αποτελέσματα έτους 2009 της ΔΕΗ ΑΕ» (δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 30 Μάρτη 2010):

α) Τα προ φόρων κέρδη του έτους 2009, ανήλθαν σε 993,1 εκατ. ευρώ.

β) Τα μετά από φόρους κέρδη, διαμορφώθηκαν σε 693,3 εκατ. ευρώ.

γ) Ο κύκλος εργασιών ανήλθε σε 6.030,4 δισ. ευρώ.

Εδώ οφείλεται, λοιπόν, η «έγνοια» τους για τη ΔΕΗ. Γι' αυτό επιδιώκουν (... )την παράδοση ακόμα μεγαλύτερης πίτας του τομέα της ενέργειας απευθείας στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω της λεγόμενης «απελευθέρωσης». Το βλέμμα τους είναι στραμμένο στα τεράστια κέρδη της και στον τεράστιο τζίρο της εταιρείας, λόγω της στρατηγικής της θέσης στην ελληνική οικονομία, και όχι φυσικά στην "εξυπηρέτηση" του καταναλωτή, που ήδη πληρώνει το ρεύμα χρυσάφι και αύριο θα το πληρώνει πολύ ακριβότερο, την ίδια ώρα που η ΔΕΗ υποχρεώνεται - αυτή τη στιγμή - να αγοράζει από ιδιώτες ρεύμα σε τιμή ακριβότερη απ' ό,τι το παράγει η ίδια και να πουλάει ρεύμα με προνομιακό τιμολόγιο σε κεφαλαιοκράτες με ενεργοβόρες βιομηχανικές δραστηριότητες, την ώρα που ο λογαριασμός του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά έχει μετατραπεί σε "κεφαλικό φόρο"!

Η ΔΕΗ είναι ακριβώς ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, από τη μια, του πώς λειτουργεί η οικονομία στο αστικό κράτος, το οποίο είτε έχει στην κατοχή του επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ, είτε τις εκποιεί στους ιδιώτες, πάντα για το συμφέρον του κεφαλαίου "δουλεύει", και, από την άλλη, το πώς θα 'πρεπε να λειτουργεί η οικονομία: Με επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που, στο πλαίσιο ενός εργατικού κράτους, τελώντας υπό κοινωνική ιδιοκτησία, θα έχουν πυξίδα το κοινό όφελος και όχι το κέρδος του ιδιώτη, θα λειτουργούν σχεδιασμένα, υπό εργατικό και λαϊκό έλεγχο, προσφέροντας φτηνές και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στο λαό»(από άρθρο στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).