«Η Αστυνομία (...) δίνει μάχες παντού, αλλά νιώθει πια και εκείνη στο πετσί της τι θα πει χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Οι αστυνομικοί όχι μόνο είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται αισθητά, αλλά τώρα έχουν εβδομάδες να πληρωθούν τα νυχτερινά τους. Ας μην συζητήσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει πια η ΕΛ.ΑΣ. στην εξασφάλιση του στοιχειώδους εξοπλισμού... Και όλα αυτά σε μια περίοδο που όλοι περιμένουν ότι τον χειμώνα θα έχουμε μεγάλη αναταραχή και βεβαίως αύξηση της εγκληματικότητος» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Μήπως αυτή η θολή συζήτηση για επενδύσεις είναι ετεροχρονισμένη; Μήπως μέχρι να επενδύσουν οι καλοί Σαμαρείτες τα δισ. που περιμένουμε θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι πιο άμεσα προσοδοφόρο; (...) Για παράδειγμα: αντί να περιμένουμε να έλθουν κάποιοι ξένοι να ανοίξουν θέσεις εργασίας, να τις ανοίξουμε μόνοι μας. Πώς; Πουλώντας τα δικά μας προϊόντα. Και κυρίως καταναλώνοντας τα δικά μας προϊόντα. Να πουλήσουμε στους άλλους, αλλά και στους εαυτούς μας. Να διευκολύνουμε τη βιοτεχνία στο Μπουρνάζι, αντί να πριμοδοτούμε τη φάμπρικα φτηνής εργασίας στο Πεκίνο. Αν δεν αλλάζουν οι άλλοι τους κανόνες του παιχνιδιού να τους αλλάξουμε μόνοι μας. Να μεταφέρουμε το παιχνίδι της ανάπτυξης από την ταχυδακτυλουργία των υπουργών στο φιλότιμο των πολιτών. Είναι παραλογισμός σε περιοχές της Ελλάδας με τους πιο εύφορους κάμπους της Ευρώπης τα αγροτικά προϊόντα στα μανάβικα να είναι κατά... 60% εισαγόμενα. Είναι αυτοκτονικό να αγοράζουμε συστηματικά μόνον ό,τι δεν είναι εγχώριο. Δεν νοείται οι τουριστικές επιχειρήσεις σε κτηνοτροφικές περιοχές να σερβίρουν γαλακτοκομικά από τη Βόρεια Ευρώπη» (ο Γ. Λακόπουλος στα ΝΕΑ).