«Παίρνει διαστάσεις η παραβίαση των νόμων (...) τα παραδείγματα είναι πολλά. Είναι αυτοί που δεν πληρώνουν τον ΦΠΑ και τον κατακρατούν ως... κεφάλαιο κίνησης. Είναι οι Γκλέτσοι και οι θαυμαστές τους που γκρεμίζουν τις προστατευτικές μπάρες στην εθνική οδό. Είναι εκείνοι που αρνούνται να πληρώνουν διόδια. Είναι τα στελέχη του ΠΑΜΕ που όχι μόνο συμπαραστέκονται, αλλά και διαλαλούν ότι θα επεκτείνουν το... κίνημα στην άρνηση εξόφλησης των λογαριασμών της ΔΕΗ, στο πλαίσιο προφανώς της γενικής ανυπακοής που κηρύττουν το ΚΚΕ και τα άλλα κόμματα και κομματίδια της Αριστεράς. Είναι η εκτεταμένη ανυπακοή στην απαγόρευση του καπνίσματος. Είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν λευκή απεργία και οι συνάδελφοί τους εφοριακοί που "τα παίρνουν", επειδή μειώθηκαν οι αποδοχές τους. Είναι ακόμη και η προσπάθεια των υπόπτων για τρομοκρατία να επιβληθούν στο δικαστήριο με το έτσι θέλω» (ο Α. Στάγκος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Μέσα από τα γραπτά τους (...) δείχνουν ποιος νόμος θέλουν να εφαρμοστεί και τι πρόσημο έχει το δίκαιο στον καπιταλισμό (...) όλοι όσοι έγραψαν για την ανάγκη να πέσει βούρδουλας σε όσους ανοίγουν τα διόδια, απεργούν ή διαδηλώνουν, επειδή αυτό λέει ο νόμος τους, δεν έχουν γράψει ποτέ ούτε μια γραμμή για το δουλεμπόριο στην αγορά εργασίας, για τα εργασιακά γκέτο σε όλες τις βιομηχανικές περιοχές της χώρας, για τα νοσοκομεία - επιχειρήσεις, που αναιρούν το δικαίωμα του λαού στην περίθαλψη. Ολα τα παραπάνω, είτε αποτελούν φαινόμενα "νομιμοποιημένα" στο δικό τους δίκαιο, είτε είναι αυτονόητα για το κεφάλαιο και τα παπαγαλάκια του (...) αναγνωρίζουν στο κεφάλαιο το δικαίωμα να απαιτεί την εφαρμογή των νόμων που φτιάχθηκαν για να προστατεύουν την κερδοφορία του, αλλά δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα στον εργαζόμενο να απαιτεί να εφαρμόζουν την ελάχιστη προστασία που κέρδισε με χρόνιους και αιματηρούς αγώνες. Πολύ περισσότερο, δεν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να παλεύει οργανωμένα, μαζικά και πολιτικά για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας που καταστρατηγούν κυβέρνηση - ΕΕ - τρόικα - κεφάλαιο και τα κόμματά του. Και βεβαίως, για να αλλάξει τους συσχετισμούς υπέρ των δυνάμεων που παλεύουν για τα συμφέροντά του, που προβάλλουν λύσεις σε όφελός του και κατ' επέκταση να καταργήσει τους βάρβαρους σε βάρος του νόμους. Αυτή η δημοκρατία που λιβανίζουν σταματάει στον αυλόγυρο των μεγάλων επιχειρήσεων (...) βγάζει μάτι η προσπάθειά τους να βάλουν το λαό και τους αγώνες του στο γύψο» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).