«"Αν και δικτατορίες εξακολουθούν να υπάρχουν και η πολιτική βαρβαρότητα παραμένει σε πολλές χώρες, τα αυταρχικά καθεστώτα, όπως ήταν ο ναζισμός ή ο μπολσεβικισμός, έχουν πεθάνει", διατύπωνε ο εικονοκλάστης ιστορικός Μαρσέλ Γκοσέ, τον περασμένο Δεκέμβριο στο γαλλικό περιοδικό "Τελεραμά", με αφορμή την έκδοση του τρίτου τόμου του έργου του "Η έλευση της Δημοκρατίας" (...) Η δημοσίευση του έργου του προηγήθηκε κατά μερικές εβδομάδες της κατάρρευσης των σκληρών αντιδημοκρατικών καθεστώτων στη Βόρεια Αφρική, και αποκτά επιπλέον ενδιαφέρον (...) - Θα υπήρχε ο μπολσεβικισμός χωρίς τον Λένιν, ο φασισμός χωρίς τον Μουσολίνι και ο ναζισμός χωρίς τον Χίτλερ; (...) - Η απάντηση είναι: όχι (...) Αυτοί οι άνθρωποι είχαν ένα πολιτικό ταλέντο εξαιρετικά ιδιαίτερο: μπορούσαν να διακρίνουν τις προσδοκίες των μαζών απέναντι στην πολιτική εξουσία (...) Ο Στάλιν κέρδισε γιατί ήταν καλύτερος στην πολιτική από τον Τρότσκι» (με αφορμή τη ...Λιβύη το αφιέρωμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Η πλειοψηφία των πολιτών, παρά την οργή της, δεν πέφτει στην παγίδα. Διαισθάνεται ότι οι διεκδικήσεις των απεργιών στοχεύουν στην καταστροφή της χώρας και τις αντιμετωπίζει μάλλον σαν ταλαιπωρίες που της επιβάλλονται. Αρχίζω, όμως, να φοβάμαι ότι κινδυνεύει η ομαλή συμβίωσή μας. Η συμβίωση που χωρίς κανόνες - νόμοι ονομάζονται - είναι αδύνατη. Η προστασία και η επιβολή των νόμων είναι καθήκον της κυβέρνησης. Αλλά η κυβέρνηση αποδεικνύεται ανίκανη τόσο να επιβάλει την υπακοή στον νόμο, όσο και να εμπνεύσει στους πολίτες την πολιτική της, στην οποία ούτε η ίδια πιστεύει. Πολιτικοί με ορθολογικές προτάσεις τοποθετήθηκαν στο περιθώριο, ακριβώς επειδή οι προτάσεις τους είναι ορθολογικές. Ο τόπος δεν σηκώνει ορθολογισμό. Η φλεγόμενη μουσουλμανική ανατολή δεν γειτνιάζει μόνο γεωγραφικά με την καθ' ημάς ανατολή» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).